Raining...

Και πάντα η βροχή ήρεμη, σιωπηλή

τυλίγοντας τον κόσμο σ ένα γκρίζο, κουρελιασμένο πανί

σαν ένα χέρι που τόκοψαν και παν να το θάψουν.

ήρεμη, ταπεινή βροχή, γεμάτη συγχώρεση...

Τάσος Λειβαδίτης

Feuilles d'or...

Kιτρινη πολη - Χαρις Αλεξιου

Θα κλεισω το παραθυρο - Αλεκα Αλιμπερτη

Πως να σε λησμονησω - Χαρις Αλεξιου

"Αυτός ο άνθρωπος δεν αντέχει το φθινόπωρο"

τον φθίνει, ανεπανόρθωτα τον φθίνει, 

κι ας µην είναι οπώρα. 

Είναι, ως εκ τούτου, φυσικό που του αντιστέκεται, 

που σαν τρελός µαζεύει τα πεσµένα φύλλα και τα ξανακολλάει 

στα κλαδιά των δέντρων

Θα καταφέρει άραγε να ακυρώσει έτσι 

του καλοκαιριού την αναχώρηση, 

την έλευση να µαταιώσει του χειµώνα.»

(Αργύρη Χιόνη «Ό,τι περιγράφω µε περιγράφει» )

Τwilight ...

Eιρμος - Νικη Ξυλουρη

Θωρωντα - Ανρεας Ρουσσης

Ψηλα νερα - Αντρεας Ρουσσης

Ο χορος των ιπποτών ...

Ὅταν βραδιάζει, μέσα μου, ξυπνοῦν τὰ περασμένα...

Ξυπνοῦν ἀργά, σὰ μουσικὲς νεκρὲς ἀπὸ καιρό,

- σὰ μουσικὲς ποὺ χάθηκαν, καὶ ποὺ τὶς λαχταρῶ,

κι ἔρχονται πάλι, μαγικὰ κι ἀνέλπιδα, σὲ μένα...

Πόθοι, παράπονα παλιά, νοσταλγικὲς φωνές,

λόγια βαθιὰ κι ἀξέχαστα, κι ὡστόσο ξεχασμένα,

παράξενα χειμαιρικὲς ἀγάπες μακρινές,

ὅπως ἡ φλόγα μιᾶς αὐγῆς, ὑψώνονται σὲ μένα

Μιὰ βρύση, τότε, μαγική, μοῦ λύνεται ξανά,

καὶ τὸ τραγούδι ρυθμικὸ στὰ χείλη μου ἀνεβαίνει,

- ἕνα τραγούδι καθαρό, καθὼς τὰ δειλινὰ

ποὺ μέσα του λυτρώνονται, καὶ ζοῦν οἱ πεθαμένοι...

("Οταν βραδιαζει", Ναπ. Λαπαθιωτης)