Περιεργο πραγμα η καρδια ... ***

Μη μου χτυπάς. Ξέρω. 

«Προς καρδίαν», Κωστας Μοντης

από τo ανθολόγιο : «Στιγμές» 1958-1975. Κέδρος, 1978.

Γραμμα στο Θεο - Χρηστος Νινιός

Δεν είχες τίποτα να πεις, κύριε.
Γιατί ηνώχλησες τις λέξεις,
γιατί τις ηνώχλησες;

("προς Ποιητήν", Κ.Μ.)

Αθεατος κριτης / Δυο φωτιες - Χρηστος Νινιος

Μπορεί πραγματικά αυτά να εννοούσαμε

όμως οι λέξεις τι είπαν,

όμως οι λέξεις όταν πήραν την εξουσία στα χέρια τους τι είπαν;

("Στιγμές", Κ.Μ.)

*** Περίεργο πράγμα η καρδιά.
Όσο τη σπαταλάς τόσο περισσότερη έχεις.

Κ. Μοντης

cd : Χρήστος Νινιός - "Γραμμα στον Θεό", 

Απριλιος 2015

"Επί σκηνής" ...

Εισαι εδω μα και πουθενα - Παντελης Θαλασσινος

Πότε θα ξαναμιλήσεις;
Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.
Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη
ριζώνουν θρέφουνται με το αίμα.
Όπως τα πεύκα
κρατούνε τη μορφή του αγέρα
ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί
το ίδιο τα λόγια
φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου

κι ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί.

Γιωργος Σεφερης

«Επί σκηνής», ΣΤ΄, 1-10. 

Η θάλασσα· πώς έγινε έτσι η θάλασσα;

Άργησα χρόνια στα βουνά·

με τύφλωσαν οι πυγολαμπίδες.

[...]

Μα μπορεί να κακοφορμίσει η θάλασσα; 

Γ.Σ. «Επί σκηνής», Δ΄, 1-3, 7. 

(Τρία κρυφά ποιήματα, 1966. 

Ποιήματα. Ίκαρος, 1974)

Μακρυά - Λιζετα Καλημερη

22/5/15

7.45΄μ.μ.

Μόνο για σημερα ...

Πνοη θαλασσινη - Λιζετα Καλημερη

Ηχώ του βλέμματος

Απαγορεύεται το κυνήγι των αναμνήσεων
Μια λευκή έγραφε επιγραφή στην άκρη του δρόμου.
Οι μέρες μύριζαν γυαλί, οι νύχτες θύμιζαν θυμάρι
Ο χρόνος γύριζε έφιππος πάνω σε ξύλινο γαλάζιο αλογάκι
Μιας και το αύριο δεν έρχεται από μόνο του ποτέ
Αν με πάθος περίσσιο εσύ δεν το αναζητήσεις
Και κάθε λεπτό τώρα πια την δική του έχει βαρύτητα. 

Έλα να βάλουμε την αγάπη πάνω απ΄τις πράξεις

Να αναμετρηθούμε με τ' αστέρια

Μόνο για σήμερα να αισθανθούμε νικητές

Και μες του κόσμου την απέραντη σιωπή
Το τρέμουλο ν' ακούσουμε της ξεχασμένης ομορφιάς μας
Και την ηχώ του βλέμματος δυο σταγόνων
Μόλις βροχής που ξεστράτισαν.

Στης νυχτας τη φωτια - Λιζετα Καλημερη

Νίκος Μυλόπουλος
από τη συλλογή "Τέλος της περιπλάνησης", 2015

cd: "Κανενας δεν το ξερει"

Χαρτινη βαρκουλα ...

Χαρτινη βαρκουλα - Μιχαλης Κουναλης

Του νοτου τα πουλια - Γ. Νικολαου, Μιχ. Κουναλης

...μα εκεινα μου μηνυσανε

πως αδικα προσμενω

πως εισαι διαβαταρικο

πουλι που ολο πεταει

πως εχεις μια καρδια κλειστη

που αγαπη δεν κραταει.

(στιχοι : Γιαννης Νικολαου)

everlasting...

Νυχτερινος Περιπατος - Μ. Χατζιδακις

Last moments of love - Omar Faruk Tekbilek

Σιωπηρος Γονος ΙΙ

Τι είναι οι λεξεις μου

χωρις εσενα

και πως να φανταστώ τις λέξεις σου

χωρίς εσενα

Τωρα που η σιωπή 

έγινε συνάντηση.

Γιαννης Τολιας

Απο τότε ...

Ενα σημαδι στην αγαπη - Δημητρης Μητροπανος
(στιχοι, μουσικη : Κωστας Στρατηγοπουλος)

"Spring explosive", Lithograf, 1966

by Salvador Dalí 

(11/5/1904-23/1/1989)

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΙΙ

Ήταν κιόλας αργά κι όμως δε φεύγαμε
πικρή η συνομιλία και δεν τέλειωνε
και τι συνομιλία να πεις - φράσεις μισές
"τώρα πια μόνο..." ή "ποιος ξέρει αν..."


Αν εξαιρέσουμε τυχαία συναπαντήματα
είχαμε κοντά χρόνο να ιδωθούμε
ή μάλλον πιο πολύ, ναι από τότε που...
κι τώρα τι να πρωτοπείς, τι να...

Όσο να με καλωσορίσει, όσο να παραγγείλουμε
είχε γυρίσει ο ήλιος, άλλαζε το φως
προχωρημένο πια Φθινόπωρο κι έκανε ψύχρα
ίσως δεν έπρεπε να κάτσουμε σ' αυτό το τραπεζάκι.

Αλόη Σιδέρη

("ΠΟΙΗΣΗ", τ. 12, Φθιν.-Χειμ. 1998)

Αφαιρεσεις _ _ _

Στον αη Νικολα - Ποπη Αστεριαδη

Αmenteo Μontiliani

ΔΙΧΤΥΑ ΤΩΝ ΗΣΚΙΩΝ

Απρόσεκτη ψυχή, πού ταξιδεύεις,
κόσμοι-παγίδες διάσπαρτοι παντού.
Απ’ τα βαριά δεσμά πώς θα ξεφύγεις,

Η μήτρα με καρπό της λαμπιρίζει
αισθήματ’ αναβλύζουν πολλά.
Δεν ήξερα μαγνήτης μ’ έχει αρπάξει.
Απ’ τα βαριά δεσμά πώς να ξεφύγω,
δίχτυα των ήσκιων μ’ αιχμαλώτισαν ξανά.

Ζησης Οικονομου

Αλλου χορευει η χαρα - Γιωργος Ζωγραφος

Καιτη Αναστασακη

ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ

Αισθήματα της σιωπής.
Ούτε νερό στων χαλικιών τον κήπο
ούτε αναζήτηση στο χιόνι και στην έρημο.
Ασύγκριτα μη προτιμώντας μ’ ασύγκριτα
όλα ελαφρά, φευγαλέα.

Το δάσος τρέφει την ορμή
της κάθε στιγμή νεότερης όρασης
ανώνυμη ζωή
στου απέραντου τοπίου την ανάσα.

Λύκοι τα πλήθη
παγιδευμένα από δυνάμεις της Γης
αλληλοσπαράσσονται.
Και δεν καταλήξαμε κάπου ασυνόρευτοι
από θάρρος και δειλία απαλλαγμένοι.

Ζησης Οικονόμου

Επιστροφη - Μαν. Μητσιας

May 7th

Roses from the South

ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ 

κι ωστόσο δεν υπάρχεις - είσ' έν' αστέρι που 'σβησε εκατομμύρια χρόνια πριν το φως του φτάσει εδώ.

"Πέφτεις απ΄το κλαδί και κλαις. Γιατί; Δεν το ‘ξερες πως είσαι φύλλο;" 

Αργύρης Χιόνης

Αδυσωπητα ...

Καρτερι - Νικος Ζουρνης

φωτο : Σ.Ε.

Κατάδυση

Πρέπει να κατεβώ μέχρι το μηδέν

Να πήξω τη γλώσσα μου

Να λύσω το χορό των συμφώνων

Να λάβω το χρίσμα των φωνηέντων

Να ξεντυθώ το χιτώνα των Πρωτοπλάστων

Και ν’ ανοίξω τον κύκλο των εργασιών μου

Σκάβοντας βαθιά

Για τον Ουρανό.

Δημήτρης Μπρούχος

Σκοτεινα νερα ...

Σημαδια στο νερο - Μαρια Λουκα

Χρώμα αύριο

Τότε
θα σηκωθούνε κύματα ψηλά βουνά
τη λύπη να ξεπλύνουν απ' τα πρόσωπα
που έγιναν λασπωμένοι δρόμοι κι έρημοι,
πεδία βολής κι ανάστεροι ουρανοί.
Ακράτητος ο ήλιος
στα πληγωμένα χέρια θα χορέψει
καίγοντας τα λευκά μαντήλια στον αέρα.
Θ' ανθίσουνε των κοριτσιών τα ματωμένα χείλη
εφτάχρωμα φιλιά και φίλντισι.
Τότε,
των ποιητών που αγάπησαν
η πιο γλυκιά ευχή
απ'τα παμπάλαια βιβλία καρτερώντας,
σαν ευαγγέλιο και γέννα θα αληθέψει.

Ως τότε,
στην καρδιά μας μόνο ένα.
Χρώμα αύριο.

Πνοη του ανέμου - Λιζετα Καλημερη

Μαρία Σκουρολιάκου
από τη συλλογή Χρώμα αύριο, 2015

Μη χασεις ...

Ορεινη γραμμη - Αποστολος Ριζος

Μια πεταλούδα περνά από μπροστά μου
Και για πρώτη φορά παρατηρώ στη Δημιουργία
Ότι δεν έχουν χρώμα ή κίνηση οι πεταλούδες,
Κανονικά, όπως χρώμα ή άρωμα δεν έχουν τα λουλούδια.
Χρώμα είναι αυτό που χρωματίζει της πεταλούδας τα φτερά
Κίνηση είναι αυτό που υπεισέρχεται στην κίνηση της πεταλούδας
Άρωμα είναι αυτό που αρωματίζει του λουλουδιού τη μυρωδιά.
Η πεταλούδα είναι μονάχα πεταλούδα
Και το λουλούδι, απλά ένα λουλούδι.

Αλμπέρτο  Καέιρο.

( ο Φερνάντο Πεσσόα )

Πεταλουδα - Αποστολος Ριζος

Όταν έρθει η Άνοιξη
Ίσως πια να μη βρίσκομαι στον κόσμο.
Σήμερα, να μπορούσα θα’ θελα
Την Άνοιξη σαν πρόσωπο να την σκεφτώ.
Θα μπορούσα έτσι να φανταστώ πως κλαίει για μένα
Βλέποντας πως το φίλο το μοναδικό της έχει χάσει.
Μα η Άνοιξη δεν είναι ούτε πράγμα,
ούτε ένας τρόπος να μιλάς.
Ούτε τα λουλούδια, ούτε τα πράσινα φύλλα επιστρέφουν
Υπάρχουν νέα φύλλα, νέα λουλούδια
Υπάρχουν νέες, μυρωδάτες μέρες.
Τίποτα δεν γυρίζει, δεν επαναλαμβάνεται
Επειδή είναι πραγματικό το κάθε τι.

Φ.Π.