Χωρις φως ..., απλώς...

Κι αν χρειαστει - Μαν. Μητσιας

Γιατι κουραστηκα πολυ - Μαν. Μητσιας

Επίγραμμα Β'
"Παρά θίν'" απλώς

Τα χελιδόνια ψαλιδίζουν τον ορίζοντα
Και απ' τις σχισμές χαρίζεται ξεχείλισμα του ήλιου

Ο ιδρώτας των κυμάτων την άμμο νοτίζει -εκεί
Που μικροκαμωμένα τέρατα ερωτοτροπούνε.
Χώρια πηγαίνουμε και βλέπω
Τον ίσκιο σου πικρά να ντύνει ένα κοχύλι
Κι ενώ κοιτώ να σε τρυπούν οι λαμπηδόνες, ψιθυρίζω:
Τίποτα από κανέναν μές στο φως δεν απομένει
Παρά το πιο βαθύ εμείς του

Τα χελιδόνια ψαλιδίζουν τον ορίζοντα
Κι εσύ γυρεύεις
Να διαστρεβλώσεις σ' ανθρωπολογία την απλότητα -
Όλοι οι μέλλοντες γελούνε

Χρίστος Κρεμνιώτης
συλλογή: "Γεωμετρία της Νήψης", Φρέαρ 2015

Μην αναβεις το φως - Μαν. Μητσιας

"Τώρα στη σιωπή ...

...κάνω μια ευχή
σ`άστρο μακρινό
βλέμμα μου ζεστό, να σε βρω.
Πίσω θα γυρνώ και θα νοσταλγώ
όλες τις στιγμές που ήμασταν μαζί μέχρι χθες"...

Μαγδα Παπαδακη
Μη μου αρνηθεις - Μαν. Λιδακης

Αναμνήσεις

Ημέρες...
ή μάλλον ώρες της ζωής μου
δεμένες με βάρος, ξανάρχονται
εμπρός μου, γύρω μου δε φεύγουν.

Μη μου γκρεμιζεις τ' ονειρο - Μ.Λιδακης

Φαντάσματα του χρόνου,
του εκείνου δικού μου καιρού,
ανήσυχες ψυχές από στιγμές
που μείναν ανάρμοστα οδυνηρές,
δίχως απάντηση, στο γιατί της οδύνης.

Να ΄ρχεσαι μόνο δεν αρκει - Μ.Λιδακης

Ώρες δίχως εγκαρτέρηση κι υπομονή,
δίχως παραδοχή, δεν λησμονούνται
τούτες οι πληγές που ανοιχτές μένουν
στο σώμα του χρόνου εκεί,
εκείνου που αγάπησα παράφορα,
οι αναμνήσεις επιμένουν επίπονες.

Ζωη Καρελλη

(συλλογή: Φαντασία του χρόνου, 1949)

Κρυφα...

ΜΕΙΟΝ ΕΝΑ

Τράβηξα τη γη

για να σκεπαστούμε,

μήπως φορέσουμε απόψε

αφοπλιστικά κι αναίμακτα

τις λέξεις που χθες φτύναμε

σαν κουκούτσια,

μα μην μ’ απαντήσεις βιαστικά,

περίμενε τη σειρά σου

στην ουρά,

περιμένω απαντήσεις

από σένα κι από μένα,

ξανά και ξανά,

ως το χθες,

ως το σίγουρο κι απροσδόκητο

-1 του ασανσέρ,

υπόγειο αορίστως

κι εντόκως με θυμό,

(ποια λογική νοικιάστηκε

από τη φαντασία μου απόψε;)

μα δεν θέλω η λάσπη

να ζυμώσει τα κορμιά μας

γεμίζοντας με μείον ένα αύριο

ρίζες λωτών και μύθων.

Δημητρης Κρανιωτης

(Πρώτη δημοσίευση απο το Φρεαρ )

Πίσω απ' το τζάμι...

...στην καρδιά της κόλασης να τρέξω
τον καημό πως έφταιξα ν' αντέξω
Σε ποια θάλασσα να πέσω

...

Σε ποια θαλασσα - Μανωλης Μητσιας

Remember ...

Κατα βαθος - Μιλτος Πασχαλιδης

Φροντίζω να μην θυμάμαι το μπλε.
Γιατί πνίγομαι.
Δεν μπορώ να πετάξω.
Τα βλέμματα,
μου ακυρώνουν τα εισιτήρια
και
γίνομαι ζητιάνος των υγρών σου.
Πάλι.
Χώθηκες στο δάσος της υπεκφυγής
κι εγώ κουρεύω μια-μια τις ελπίδες
από τα μαλλιά μου.
Αποτίναξα τα όνειρα
και τ' άφησα χάρτινα καράβια
να πλέουν στις καμπύλες σου.
Τρύπωσα στις νύχτες σου
να μυρίζω αγριολούλουδα και θάνατο.
Τι κι αν αγγίζω τα τοιχώματα της πιθανότητας,
αγκαλιάζομαι με τη θλίψη και τη νοσταλγία.
Θα ξημερώσει όμως.

Το ξέρω.

Πάντα ξημερώνει,

έξω μου.

Δημητρης Βουλγαρης

Ακομα θυμαμαι - Αντιπερα Οχθη

Ολα εσενα θυμιζουν - Αντιπερα Οχθη