Darkness ...

"Στον ουρανό ακροβατεί μεγάλη σκοτεινιά."........
Κικη Δημουλα

Της Κυριακης - Παντελης Θεοχαριδης

Σκληρό κομμάτι γκρίζου ουρανού

Σκληρό κομμάτι γκρίζου ουρανού
σκεπάζει τη φωνή μου.
Ανελέητα πιέζει το στήθος μου
και την ανάσα μού κόβει.
Σκληρό κομμάτι γκρίζου ουρανού
πατάει πάνω μου
σε μια προσπάθεια να με ισοπεδώσει.
Σφίγγω τα χείλια,
σφίγγω τα δόντια,
σφίγγω τις γροθιές,
αντιστέκομαι.
Θυμώνω,
βουρκώνω,
πεισμώνω.

Σκληρό κομμάτι γκρίζου ουρανού 

χειμωνιάτικο και υγρό 

εγώ θα σε νικήσω 

με την φωτιά 

που καίει την ψυχή μου.

Της μοιρας τα λογια ...

Τζούτζη Μαντζουράνη

από τη συλλογή Τα αδέσποτα ποιήματα, 2015

Raining...

Και πάντα η βροχή ήρεμη, σιωπηλή

τυλίγοντας τον κόσμο σ ένα γκρίζο, κουρελιασμένο πανί

σαν ένα χέρι που τόκοψαν και παν να το θάψουν.

ήρεμη, ταπεινή βροχή, γεμάτη συγχώρεση...

Τάσος Λειβαδίτης

Feuilles d'or...

Kιτρινη πολη - Χαρις Αλεξιου

Θα κλεισω το παραθυρο - Αλεκα Αλιμπερτη

Πως να σε λησμονησω - Χαρις Αλεξιου

"Αυτός ο άνθρωπος δεν αντέχει το φθινόπωρο"

τον φθίνει, ανεπανόρθωτα τον φθίνει, 

κι ας µην είναι οπώρα. 

Είναι, ως εκ τούτου, φυσικό που του αντιστέκεται, 

που σαν τρελός µαζεύει τα πεσµένα φύλλα και τα ξανακολλάει 

στα κλαδιά των δέντρων

Θα καταφέρει άραγε να ακυρώσει έτσι 

του καλοκαιριού την αναχώρηση, 

την έλευση να µαταιώσει του χειµώνα.»

(Αργύρη Χιόνη «Ό,τι περιγράφω µε περιγράφει» )

Τwilight ...

Eιρμος - Νικη Ξυλουρη

Θωρωντα - Ανρεας Ρουσσης

Ψηλα νερα - Αντρεας Ρουσσης

Ο χορος των ιπποτών ...

Ὅταν βραδιάζει, μέσα μου, ξυπνοῦν τὰ περασμένα...

Ξυπνοῦν ἀργά, σὰ μουσικὲς νεκρὲς ἀπὸ καιρό,

- σὰ μουσικὲς ποὺ χάθηκαν, καὶ ποὺ τὶς λαχταρῶ,

κι ἔρχονται πάλι, μαγικὰ κι ἀνέλπιδα, σὲ μένα...

Πόθοι, παράπονα παλιά, νοσταλγικὲς φωνές,

λόγια βαθιὰ κι ἀξέχαστα, κι ὡστόσο ξεχασμένα,

παράξενα χειμαιρικὲς ἀγάπες μακρινές,

ὅπως ἡ φλόγα μιᾶς αὐγῆς, ὑψώνονται σὲ μένα

Μιὰ βρύση, τότε, μαγική, μοῦ λύνεται ξανά,

καὶ τὸ τραγούδι ρυθμικὸ στὰ χείλη μου ἀνεβαίνει,

- ἕνα τραγούδι καθαρό, καθὼς τὰ δειλινὰ

ποὺ μέσα του λυτρώνονται, καὶ ζοῦν οἱ πεθαμένοι...

("Οταν βραδιαζει", Ναπ. Λαπαθιωτης)

Αlfa ...

Παραμυθια - Φωτεινη Βελεσιωτου

Η ΑΓΑΠΗ ΖΕΙ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Η αγάπη ζει με πέντε γράμματα
Μπορεί και τέσσερα
Και τρία
Και δυο ακόμα
Σε ικετεύω όμως
Μην της λαβώσεις το Άλφα
Από κει αναπνέει
Από κει βλέπει
Από κει αισθάνεται
Από κει ξαναγεννιέται

Από το Άλφα το κεφαλαίο
Ορθώνεται
Σ' αυτό σκαρφαλώνει για να παρακολουθεί τους ανθρώπους
Από κει συχνά πέφτει στους γκρεμούς
Από κει φτερουγίζει και σώζεται
Εκεί απομονώνεται
Εκεί πιάνει τα σύννεφα
Από κει τρυπώνει στα Άγια των Αγίων
Τα βράδια της απέραντης σιωπής

Οι καιροι - Λιζετα Καλημερη

Γι αυτό σε ικετεύω
Μαχαίρωσε την αν θες
Στα δυο κόψε την
Ακρωτηρίασέ την
Αλλά το πρώτο γράμμα
Το Άλφα της το κεφαλαίο
Μην διανοηθείς ούτε για μια στιγμή να το αγγίξεις.

Θα σκοτωθείς.

Πόλυς Κυριάκου

In the light ...

Οτι αλλαζει να τ' αντεξεις - Γιωργος Νταλαρας

Σ' ευλογημενη μερα - Γιωργος Νταλαρας

Υπόφωτο

"Μαλακτικό το φως του Οκτωβρίου.

Το πίνω. Αργά αργά. 

Ανακατεύοντάς το συνεχώς 

προσεκτικά και αργά.

Μη και χυθεί σταγόνα

από την αίσθηση πως ζω,

που την πίνω αργά αργά

σ’ ένα πολύ ρηχό φλιτζάνι.

Πολύ ρηχό φλιτζάνι
το φως του Οκτωβρίου.

Έχει ένα λάσκο η ατμόσφαιρα.

Την πας πιο δω πιο κει

ανάλογα πού θέλεις κάτι ν’ αραιώσει,

κάτι να γίνει πιο πυκνό.

Έχει η ατμόσφαιρα

αυτό που λέμε λιγοστεύει,

είτε πρόκειται για φως

για θεό

φθινοπώριασμα πίστης

για υπόφωτο έρωτα."

Κικη Δημουλα

Garder en mémoire ...

Mυρωδια καλοκαιριου - Σ.Λεοναρδου, Μπ.Στοκας

Στο πεθαμένο συρτάρι

Στο πεθαμένο συρτάρι...
μη με βάλεις.
Γεμάτο ανοιχτούς λογαριασμούς
και μισοτελειωμένες υποθέσεις.
Καρτ ποστάλ και
φωτογραφίες όλο νάζι
από κάποιους επιλήσμονες αποστολείς.


Ακόμα κι αν στα ποιήματά σου δεν υπάρχω,
σ' εκείνο το νεκροταφείο αναμνήσεων δε θέλω να θαφτώ.

Εκεί ελαφροκοιμούνται προσδοκίες
και παιδικά νανουρίσματα.

Τα Κυθηρα ποτέ... - Δημητρης Μητροπανος

Δεν είναι χώρος αυτός
που αρμόζει
στου έρωτά μου το ζωντανό αχτινοβόλισμα.

Έλλη Φρεγγίδου
συλλογή "Δικαίωμα φωτός", Κέδρος, 2015

False...

“Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα... Να κυλιόμουνα μέσα της, να ‘κανα τούμπες, να ‘πλωνα την αρίδα μου να λιαζόμουνα... 

Να ‘ρχόντανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από το κεφάλι μου. Βαρέθηκα να χώνω τη ρημάδα την ψυχή μου στα ντουλάπια και να της κρεμώ αρωματικά σακουλάκια να μην τη φάει ο σκόρος... 

Βαρέθηκα να περπατώ με την πλάτη κολλημένη στα ντουβάρια, γιατί νιώθω γύρω μου το θόρυβο από τα μαχαίρια που ακονίζονται. Είναι πολύ, ρε σεις, αυτό που ονειρεύτηκα; Μιαν αγάπη λέω, σαν αλάνα. Ν’ απλώσω την αρίδα μου να λιαστώ...”

Αλκυονη Παπαδακη : "Οι καργες"

Λαθος δρομολογια - Μελινα Κανα

Κακες συνηθειες - Μιλτος Πασχαλιδης

Τα χρυσανθεμα του Οκτωβρη...

Λιγο ...

Φθινοπωρινό σούρουπο

Βράδιαζε και στο βάθος του φθινοπωρινού δρόμου λιγόστευε
όλο και πιο πολύ το φως
σα να τέλειωνε για πάντα ο κόσμος...

T. Λειβαδιτης

Δακρυα του φθινοπωρου - Δημητρα Γαλανη

Φθινοπωριασε... - Αρθουρος Ρεμπω

Ποσο λιγο - Καιτη Μπελιντα

pieces... into pieces...

Μη

Καμιά φορά οι σφαίρες

κάνουν μικρότερο κακό
από τις λέξεις
ήθελα να σου πω αλλά δεν πρόλαβα
Με πρόλαβαν τα τραύματα

Με πρόλαβε ο κρότος τους

πάνω στην εύθραυστη αγάπη
Χίλια κομμάτια μάτια μου
που τα κοιτάζω απέλπιδα
Ανέλπιδα της συνοχής τα χρόνια

Τι να μαζέψω να μη ματώνει;

The Troublemakers - Get Misunderstood

The Black Heart Procession - A Cry For Love

Μα κι αν ματώνει

ας είναι, εμένα να ματαιώνει

Αίμα περίσσιο ας χυθεί

πριν να σκουριάσει

Της αυταρέσκειας

λαίμαργο άτι

να κεράσει

ξύδι και μέλι

Καμιά φορά οι λέξεις των πεπραγμένων

γίνονται το φορείο ή το φέρετρο

Στέλλα Γεωργιάδου

συλλογή : "Αμφίβια εγώ", 2015

Missing ...

Eλα - Σταυρος Σιολας

Στην αγκαλια σου να κρυφτω - Σταυρος Σιολας

Το υποβρύχιο

Καμιά φορά η θάλασσα

φτάνει μέχρι το σπίτι.

Έτσι κι εγώ ξανοίγομαι

στα πέλαγα της μνήμης.

Κυλάω σε νερά ηδονικά

λικνίζομαι σε κύματα ιδανικών ερώτων.

Ώσπου μια κόκκινη πληγή

ανεξιχνίαστη

ματώνει τις φτερούγες των αφρών

και πώς να κρατηθώ στην επιφάνεια;

Στον άγρυπνο βυθό των ενοχών

με σφραγισμένες μπουκαπόρτες

καταδύομαι.

Χάρης Μελιτάς

από τη συλλογή: "Κυνηγώντας τον δολοφόνο μου", 2015

à l'automne...

Federico García Lorca
«Sonetos de amor oscuro»

…Αν είσαι ο κρυμμένος θησαυρός μου,
αν είσαι ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν είμαι το σκυλί της επικράτειάς σου

Μη με αφήσεις να χάσω αυτό που έχω κερδίσει
και που στολίζει τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα απ’ το Φθινόπωρό μου το χαμένο.

Φυλλα φθινοπωρινά - Φιλιππος Νικολαου

(...Μπηκε ο Σεπτεμβρης και φοβαμαι) - Μαρινελλα, Κ.Χατζης

Πόθος

(Ναπολέων Λαπαθιώτης)

Βαθὺ χινόπωρο γοερό, πόσο καιρὸ σὲ καρτερῶ,

μὲ τὶς πλατιές, βαριές σου στάλες

τῶν φύλλων ἄραχλοι χαμοί, τῶν δειλινῶν ἀργοὶ καημοί,

ποῦ μὲ μεθούσατε τὶς ἄλλες...

Τὰ καλοκαίρια μ᾿ ἕψησαν καὶ τὰ λιοπύρια τὰ βαριά,

κι οἱ ξάστεροι οὐρανοὶ οἱ γαλάζοι:

ἀπόψε μου ποθεῖ ἡ καρδιὰ πότε νὰ ῾ρθεῖ μέσ᾿ τὰ κλαριά,

ὁ θεῖος βοριὰς καὶ τὸ χαλάζι!

Τότε, γερτὸς κι ἐγὼ ξανά, μέσ᾿ τὰ μουγγὰ τὰ δειλινά,

θ᾿ ἀναπολῶ γλυκά, -ποιὸς ξέρει-,

καὶ θὰ μὲ σφάζει πιὸ πολύ, σὰν ἕνα μακρινὸ βιολί,

τὸ περασμένο καλοκαίρι... 

Red Road...

Ενα κοκκινο μαντηλι - Δημητρα Γαλανη

Μου λείπει το κόκκινο σάλι μου.
Οι πικροδάφνες στους μεγάλους δρόμους
Οι μενεξέδες στα παρτέρια των πάρκων.
Μου λείπει η φλυαρία της μοναξιάς μου.
Ο ζεστός καφές παρέα με το φίλο μου.

Τα σοκολατάκια στην παλιά φοντανιέρα της μαμάς μου...

Τα χαρτιά και τα μολύβια μου
(κι ας μην κατάφεραν ποτέ να δώσουν άσυλο στην ψυχή μου).

Σε μια έρημο βρίσκομαι. Και σε παρακαλώ μη με ρωτάς γιατί.
Ξέρεις πως είμαι ανίκανη να δώσω εξηγήσεις.
Όμως. Απ όλα περισσότερο, θέλεις να μάθεις τι μου λείπει;
Το παραμύθι.
Το παραμύθι πως μια μέρα θα βρίσκαμε μια όαση μαζί!Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να πικραίνεσαι.

...

Αλκυόνης Παπαδάκη : "Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή"

Καθε Σεπτεμβρη - Δημητρης Μητροπανος

Ειδωλα...

Βρήκα μέσα στα μάτια σου τα βιβλία που δεν έγραψα. Θάλασσες. Κόσμους. Πολιτείες. Ορίζοντες. Κανάλια..., τις νύχτες να κυλάνε μεγάλους ποταμούς σιωπής..., Της θλίψης την αστροφεγγιά βρήκα μέσα στα μάτια σου... Το αιώνιο μου παράπονο βρήκα μέσα στα μάτια σου. Αύριο, όταν φύγεις, άνοιξε τα μάτια σου να ιδεί, να ξέρει ο ήλιος, ο Θεός να ιδεί, όσα με γνώρισαν όλα να ιδούν στα μάτια σου. Σου αφήνω αυτό που είμαι να ιδούν ότι έμεινα ο πιστός του ανθρώπου. Την ψυχή μου, αυτόν τον λαβωμένο Ιησού αφήνω μέσα στα μάτια σου...

Νικ.Βρεττακος

Η ανατολή του φεγγαριού

Κόκκινο το φεγγάρι στα πεύκα

σε θυμίζει ανατέλλοντας – οδύνη μαζί

και τριαντάφυλλο

(Νικηφόρος Βρεττάκος)

Εχεις ματια το φεγγαρι - Γρηγορης Μπιθικωτσης

Tης Σελήνης

[...] βασίλισσα
στο μαβί, στιλπνό στερέωμα,
του σκοταδιού αργυρή αρχόντισσα, μακρινή.

Είναι το φως σου παράξενα οδυνηρό
και μαγικό, σαν τη σκιά
εκείνων που αγαπήσαμε τρυφερά
και ξανάρχονται να μας ψιθυρίσουν,
να πουν για τ' ανύπαρχτα, για τα φανταστικά,
για κείνα τα μυστικά,
που μόνο οι ανήσυχες ψυχές
έχουν μέσα τους [...]

Ζωη Καρέλη (απόσπασμα)

click... "End"

"... Είναι γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι δεν μπόρεσαν

ποτέ ν΄απλώσουν τα "ρούχα" τους στον ήλιο, να τα στεγνώσουν.

Πάντα βρεγμένα τα φορούν ..." 

(Αλκυονη Π. : "Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή", απόσπασμα)

Το επιδόρπιο

Προτείνω, αγαπητοί μου, για αλλαγή
να ξεκινήσει η βραδιά με το επιδόρπιο.
Ποτέ δεν ξέρεις, άλλωστε, τι γίνεται
έτσι επικίνδυνα άρρωστοι που είμαστε.

Κι αν σταθήκαμε ως τώρα τυχεροί
και πλαγιάζαμε καμιά φορά
δίχως συγχώρεση
ήταν γιατί πιστεύαμε
πως οι αιφνίδιοι χωρισμοί
δε θα μας αφορούσαν.

Ένα στασίδι ελεύθερο
πάντα κρατούσαμε γι’ αυτούς
όμως
πόσα εγκλήματα θαρρείς
πως είναι προμελετημένα;

Ελπίζαμε – οι αφελείς –
σε μιαν αναίτια μεγαλοψυχία.
Νιώθαμε κιόλας μιαν ευγνωμοσύνη
που δε γνωρίζαμε ποτέ
σε ποιον συγκεκριμένα τη χρωστούσαμε.

Μα η απειλή ήταν εδώ.
Κι είναι και τώρα.
Προπόσεις και σφυρίγματα
ουδόλως τελικά την αποτρέπουν.

Ποια πορτα να χτυπησω - Δημητρα Γαλανη

Για όλα αυτά, λοιπόν, αγαπητοί
και για μια πρόληψη
ας φάμε απόψε πρώτα
το επιδόρπιο.

Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου
συλλογή: Το επιδόρπιο (εκδ. Κέδρος, 2012)

Ολα. Κι αποψε ...

Χαθηκαν οι ωρες - Γ. Πουλοπουλος

"Στο Λουνα-Παρκ", Σταυρος Μπουρανης

Λουνα Παρκ - Δημητρης Μητροπανος

Λουνα Παρκ

εδώ οι άνθρωποι περιφέροντ’ αδιάκοπα

τραβούν κομμάτια της ζωής τους σε χειραποσκευές

κι έχουν το βλέμμ΄ αυτών που δεν ψάχνουν τίποτα

σα μια ταινία που επαναλαμβάνετ’ αδιάλειπτα

με μονταρισμένα τα πλάνα

με μονταρισμένα τα πρόσωπα

¾ και γύρω γύρω όλη η ζωή συνεχίζεται

και γύρω γύρω όλη η ζωή συνεχίζεται

Ελένη Κεφάλα

(συλλογη: "Αδεσποτα", ποιηματα κοντινων αποστασεων)

Ερμητικα ...

23 Μαΐου 1943-16 Αυγούστου 2005

Τα χειλη κρατησες κλειστα - Βικυ Μοσχολιου

Τα διαπιστευτήρια της σιωπής

Διάβασα πάλι όλα μου τα ποιήματα

που έχω γράψει για σένα.

Τόσα πολλά λόγια

και τόσα λίγα τα ειπωμένα, τόσα στο βάθος τ’ ανείπωτα.

Όμως εσύ που μπορείς να διαβάσεις

τους άγραφους νόμους του μέσα μου σύμπαντος

εσύ που έχεις ακούσει το μοναχικό τριζόνι της νύχτας

που είδες το αόρατο φέγγος μιας τρομερής αποκάλυψης

εσύ, προπάντων εσύ

που συνεχίζεις ν’ ανθίζεις

πάνω στο μαύρο χιόνι που απλώνεται γύρω μου

μη βιαστείς να με κρίνεις να κλείσεις τους δρόμους, να διαβάσεις λάθος το μήνυμα.

Κοίταξέ με μόνο στα μάτια

μέτρησε τη βαθιά πληγή που ανοίγεται μέσα τους

άκου τη σιωπή που κάνει να τρίζουν τα φύλλα στις αστροφεγγιές τους

κι όταν ημερέψεις το φόβο

που σαν το παγιδευμένο αγρίμι ουρλιάζει

τότε θα καταλάβεις.

Θα δεις τι πόθοι ασφυκτιούν

το πάθος συντηρούν στις κρύπτες τους

τα ζυγιασμένα λόγια.

Θανασης Κωσταβάρας

Time goes by...

«Ο χρόνος, σκέφτομαι, ίσως είναι μια αργοπορημένη τιμωρία – για ποιο πανάρχαιο σφάλμα! Βράδιαζε. Άνοιξα το παράθυρο κι αφουγκράστηκα μακριά το αιώνιο παράπονο του κόσμου.

Έτσι συνήθως χάνουμε τα πιο ωραία χρόνια μας, από ‘να τίποτα: ένα αύριο που άργησε ή ένα λυκόφως που κράτησε πολύ…»

(Το Θλιμμένο Γραμματοκιβώτιο – Τάσος Λειβαδίτης)

Τα φιλια του Αυγουστου - Βασιλης Καζουλης

Καθε μηνας Αυγουστος - Γιαννης Κοτσιρας

Τ' αποκόμματα

Τούτα τα μικρόσωμα κομμάτια

με τον ηρωισμό της στιγμής

είναι αποκόμματα τυο αθάνατου. 

Το μολύβι μου έχει μαύρη μνήμη. 

Μαρία Κούρση

συλλογή: "Πιστό αντίγραφο με μαλλιά", 1987

Last letter ...

Νοσταλγια - Δημητρα Γαλανη

Η σκια μου κι εγω - Δημητρα Γαλανη

Το τελευταιο γραμμα - Μανωλης Μητσιας

29/3/1926 - 6/8/2015

Σταυραετός ...

Ocean, You...

στιχοι: Δημητρης Λεντζος

Απόπλους

Με τον Πολικό Αστέρα και με πρίμο τον αγέρα

Σάββατο μπαρκάραμε.

Μια ζωή με δίχως φάρο τον γελάσαμε τον Χάρο

άιντε και σαλπάραμε...

Θαλασσινη αναφορα - Μαρια Σουλτατου

Τα λογια που ανατελλουνε - Παντελης Θαλασσινος

Τα πλοια διχως φωτα και σημαια - Δ. Μητροπανος

Let it be ...

Στα μαγια και στα ονειρα - Παντ. Θαλασσινος

Ασ' τα πραγματα να 'ρθουνε - Μ.Κανα, Π.Θαλασσινος

Στης καρδιας μου τ' ανοιχτα - Παντ. Θαλασσινος

ΑΠΟΡΡΙΨΗ 

Από το φως του οράματος 

έμεινε μια θαμπή ευθύγραμμη ακτίνα. 

Από την επανάσταση η σιωπή διαμαρτυρίας. 

Κι ενός συνόλου και εγώ 

το τελευταίο μέλος του 

που πάντοτε με απέρριπτα.

Ξανθή Κουτσογιάννη

"Η έκσταση της σιωπής", Γαβριηλίδης, 2015

Wild Wolves ...

Έλα πριν φανεί το άλλο φεγγάρι

[...] Έλα να περπατήσουμε τα περασμένα
που φέρνουν οι σκιεροί επισκέπτες του κοντόβραδου.
Άνοιξη ήταν ή καλοκαίρι; [...]
Έλα να περπατήσουμε τη δειλινή γραμμή…
Ανάμεσα όταν είχαμε να διαλέξουμε
στους δυό δρόμους, τις δυό αγκαλιές
και τις δυό θάλασσες... απομείναμε μόνοι.

Έλα να περπατήσουμε με το γυμνό πόδι του καλοκαιριού
τ΄ αχνάρια της αμμουδιάς
μέχρι τις αλλοτινές σπηλιές με τα χρυσά βότσαλα
και τις νυχτερίδες κουρνιασμένες.

Έλα πριν φανεί το άλλο φεγγάρι

με το ιστιοφόρο του χαράζοντας

στα δύο τη νύχτα…

Τ΄ άστρα του κύκνου

Πανσεληνος - Ν.Ζουδιαρης

[...] Κι ύστερα:
– Χαμήλωσε τα μάτια να μη δεις μέσα μου…
Την αυλή να θυμάσαι κάτω απ΄ την κληματαριά
το πεζούλι με τα τριμμένα πλακάκια
την ξύλινη σκάλα που ανεβαίναμε στη ταράτσα
το μικρό παρτέρι ανθισμένο πλάι στο πλυσταριό
και τα λόγια που μιλήσαμε τότε κι ήταν αληθινά…

(Κουρασμενοι Ναυαγοι) - Γ. Κοτσιρας

...Να θυμάσαι μ΄ ένα σερέτικο τραγούδι
τι ήταν και πως έγινε η ζωή μας.

Θλιμμένο απόγευμα

Ήταν μετά τη βροχή. Αναμονή

θλίψη κι ο καπνός

του τσιγάρου βαρύς.

Δε σε περίμενα κι όμως ερχόσουν

καθώς στράγγιζαν τα φύλλα το χώμα.

Ένοχο απόγευμα της σιωπής… 

Κάθε σταγόνα

και μια λέξη απ΄ τα περασμένα.

Σπυρος Ποταμιτης.

 Διαβάστε περισσοτερα ...

"Παντερημος..." - Θαν Παπακωνσταντινου

Black dream ...

Το ονειρο - Μπαμπης Στοκας

Έτσι που μου μιλάς
ανοίγεις τα όνειρα περ’ απ’ τα μάτια σου
σε πόλεις ελληνικές και ταξίδια τραγουδιών
στον ήλιο και στο χιόνι
έτσι που μου μιλάς
σταματάς τα νερά
κι ακούω το τρίξιμο του κόσμου.

Δ.Κ.

"Rain and Tears... " *

Υακινθος του νερου

(Water hyacinth)

Σου πάει η βροχή

Είσαι άγνωστη εδώ, όμως σε ξέρω
θαρρώ σε βλέπω να βγαίνεις απ’ το σπίτι
σε λίγο θα περάσεις βιαστική
θα κουμπώνεις το πανωφόρι σου ξεψυχισμένα.
Σου ταιριάζει το μπλε παλτό γυναίκα,
όπως ο μοβ υάκινθος στη λευκή άμμο.
Είμαι σίγουρος πως βρέχει
κι εσύ μόλις βγήκες στον κόσμο.
Αλήθεια, σου πάει η βροχή,
όπως και στα μάτια μου.

Γεσθημανή Σιδερίδη

Τα Ελάχιστα

Δεν είναι που έχασες τα πιο ωραία σου όνειρα.

Δεν είναι που φύγανε τα πιο ακριβά σου χρόνια.

Δεν είναι που είδες, όχι, τους τελευταίους σου φίλους

να σε προδίδουν ή να λιποταχτούν.

Ετούτη η τρύπα είναι φριχτή

στον τοίχο που με κόπο είχες σηκώσει , νύχτες άγρυπνος,

ρημάζοντας τα χέρια και τα χρόνια σου

στις πέτρες- τοίχο, για να σε κρύβει απ’ την αμείλιχτη

αδιαφορία του κενού.

Και τώρα μια μικρή τρύπα, σχεδόν αόρατη, απ’ όπου

μπαίνει αθόρυβα κι ανέκκλητα

όλο το ψύχος της μεγάλης ματαιότητας.

Τασος Λειβαδίτης

* Rain and Tears - Demis Roussos

Unforgivable...

Του Σχήματος το Ρίγος

Είπες:
«Κουμπί κι ασήμι
σε μαύρη μπέρτα».
Τα είπες όλα εκτός
φεγγάρι.
Κι αυτό ήταν ασυγχώρητο.
Ύστερα σε πήρε η νύχτα και
σε πέρασε στην αλυσίδα που κρεμάει τους ποιητές.
Και δεν τους ξαναβλέπεις πια παρά μόνον
όταν στο στόμα έχει φυτρώσει ακέραιο το φεγγάρι
όταν τα μάτια είναι θυμωμένες πλέον παπαρούνες
κι έχουν στα πισινά τους την τρομερή του Κέρβερου τη
δαγκωνιά.

Ο παλιος σκοπος - Χαϊνηδες

Στέλλα Δούμου – Γραφάκου

“ ΧΑΜΗΛΕΣ ΟΚΤΑΒΕΣ”
Εκδόσεις Φαρφουλάς.

...tonight 

I'm drawing pain

in red

Nostalgia...

Τα συνορα - Χαρις Αλεξιου

Νοσταλγία

Σκουριασμένες πόρτες εμπρός σου
σε χωρίζουν από το χθες
αναμνήσεις σκόρπιες μέσα στο νου
γλυκές
πικρές
πλημμυρίζουν την ψυχή σου
και κλαις

ένα κλάμα βουβό
κι ύστερα ξεσπάς
σαν μικρό παιδί
εικόνες σε σκεπάζουν
το σπίτι
το τραπέζι
το κρεβάτι
θυμάσαι
τα λόγια
τα φιλιά
τις αγκαλιές
ψιθυρίζεις
δυο-τρεις λέξεις
σαν προσευχή
μάταιη νοσταλγία σε τυλίγει
παγιδευμένος
δεν βλέπεις μια καινούργια ζωή.

Γρηγορης Σακαλης
(περ.: Απόπλους Σάμου
τεύχ. 63-64, Ανοιξη 2015)