Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Στης νυχτας τη σιωπη ...

    

    "οι αφορμές"

   Ήταν ένας που κάθε χρόνο ονειρευόταν πότε θα ‘ρθει καλοκαίρι, να ‘βρει ένα δωμάτιο με τη θάλασσα πέντε μέτρα μακριά. Ας είναι και δέκα, όχι παραπάνω. Μετά τα τσιμέντα να πατήσω κατευθείαν άμμο ή βότσαλο. Να μετρήσω δέκα βήματα και να βρω νερό. Μπω δεν μπω. Με ήλιο ή με φεγγάρι. Να ακούω το κύμα. Να μ’ ακούει κι αυτό, τι σόι γείτονες είμαστε αν δεν μιλάμε ο ένας στον άλλον. Ανάμεσά μας τίποτε, δέκα ανεμπόδιστα βήματα μονάχα.

   Αντί να βρει τέτοια γωνιά, έβρισκε αφορμές για να μείνει μακριά της, πολλές αφορμές, αν έχανε μια είχε πάντα δυο άλλες πρόχειρες. Ή αν τύχαινε –πολύ σπάνια- να μη βρει, δεν κρυβόταν καλά όταν τον ψάχναν εκείνες. Ένα σημάδι το άφηνε, για να ‘ναι σίγουρος πως θα τον ξετρυπώσουν. Και τα χρόνια πέρναγαν και μίλαγε με πάθος γι΄αυτό το «πέντε μέτρα μακριά» καλοκαίρι, σε όλους όσους τον ρώταγαν αλλά και σ’ αυτούς που δεκάρα τσακιστή δεν έδιναν για το τι ονειρεύεται και τι κάνει ή δεν κάνει για να το ζήσει. Τίποτε δεν έκανε. Τίποτε.





Αστο, δεν πειράζει, έχουν άλλα σειρά φέτος. Άλλοι. Του χρόνου, να ΄μαστε γεροί, θα το ψάξουμε πιο νωρίς, θα το ψάξουμε καλύτερα.

Ένα καλοκαίρι το ψάξαν άλλοι για λογαριασμό του. Το ΄χε πει ο γιατρός, «θα τον βοηθήσουν τα μπάνια, τουλάχιστον ψυχολογικά, αλλά να μη γίνετε κομμάτια κι εσείς. Βρείτε ένα μέρος με εύκολη πρόσβαση στο νερό, μια ισιάδα, δέκα βήματα, να τον βγάζετε απ’ το δωμάτιο και να μη τσακίζετε τη μέση σας κουβαλώντας τον, όσα κιλά και να ‘χασε πάλι δύσκολα κουμαντάρεις κάποιον ανήμπορο».

Ήθελε να τους πει, την ώρα που τον ξεφόρτωναν απ’ το καροτσάκι, «αφήστε με μέσα στο νερό και φυγέτε, να γλιτώσετε κι εσείς κι εγώ» αλλά και με τις λέξεις είχε πάρει διαζύγιο. Πήγε να το πει με τα μάτια αλλά κανείς πια δεν τον κοίταζε μέσα σ’ αυτά. Θες από οίκτο, θες από οργή, από κούραση, από πίκρα, όπως θες πες το.

Ήταν μερικά βράδια που τον αφήναν για λίγο έξω. Μόνον. Για να ξεκουραστούν κι αυτοί μια στάλα. Κάτι προσπαθούσε να του πει το κύμα, κάτι προσπαθούσε να ψελλίσει κι αυτός, στάθηκε αδύνατο να συνεννοηθούν. Θύμωσε. Μπούκωσε. Πήγαν να ξεμυτίσουν δάκρυα, έμειναν στεγνά τα μάγουλα, σκέφτηκε άστο, δεν πειράζει, του χρόνου, να ΄μαστε γεροί, θα δακρύσω καλύτερα.



Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Μια κουβεντα ...


... Να σημαδεύουμε καρδιά
Να ακουμπάμε τη φωτιά
Και να μισούμε τα μισά
Να κάνουμε το λίγο κάτι.




Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

Χρόνοι μέλλοντες ...


y desde entonces soy porque tu eres…


Tal Vez No Ser Es Ser

Ίσως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,
χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι
σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους,

χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι
που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει,
που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει
σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,

χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις
απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου,
καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου,

και από τότε είμαι γιατί εσύ είσαι,
και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε,
και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε

Pablo Neruda







Σάββατο 16 Αυγούστου 2014

Ο δικος μου... Αυγουστος


Πάνω από την θάλασσα, στη μεριά του ανέμου
στα μαύρα ντύνεσαι κι ανοίγεις το σκοτάδι
σηκώνεις τα άστρα σε χορό
και το κορμί μου σ' άγριο ποτάμι.




Άγιος ο Έρωτας, άγιος καημός
δικός μου και ο Αύγουστος
με τις μεγάλες μνήμες.
λέω μάτια μου κι αστράφτει κεραυνός
θέλω θάλασσα κι ανοίγει ουρανός.
(στιχοι: Διονυσης Καρατζας)

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014

Shared image...

Μοιαζει
Οταν σου μιλώ
μοιάζει να προσπαθώ
να γεμίσω το άπειρο
με είκοσι τέσσερα γράμματα.
Σόνια Πυλόρωφ-Σωτηρούδη

Κι ειχα μοιραστει μαζι σου - Δημητρα Γαλανη 


(στιχοι: Κωστας Τριπολιτης)




Να 'ταν η καρδια μου φυλλο - Δημητρα Γαλανη 
(στιχοι: Κωστας Τριπολιτης)
(στιχοι: Μαρια-Αλεξανδρα
απο μια ανεκδοτη οπερα του συνθέτη)



δισκος: "Εικονες", 1979
μουσικη: Γ. Χατζηνασιος

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

Praying ...

Μη χασουμε το νημα...
Μη νυχτωθουμε εκει
που ποναει η ψυχη μας.
Φτανει που 
ενω τρυπησε το τσεπακι της...
δε χασαμε τα ναυλα του ονειρου.
( "Το ταξιδι που λεγαμε". Αλκ. Παπαδακη )












*** from Inside...



Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

Play back ...


Μια λέξη και όλα σώζονται...
Μια λέξη και όλα χάνονται...
(Αντρέ Μπρετόν)




Σημάδεψες ψυχή, μα πέτυχες φτερά...
Τα χρειαζόμουν τα καταραμένα τα φτερά. 
Ήταν για να ξεφεύγω απ' τη φωτιά.
Ήταν για να ξεγελώ τον κεραυνό.
Ήταν για να χάνομαι γελώντας πάνω απ' το κύμα.
 Ήταν για να σπέρνω το τραγούδι στην άκρη του κόσμου. 
Κι εσύ τ' αχρήστευσες, δειλέ..!
Επειδή σημάδεψες ψυχή.
Λες και δεν ήξερες πως ήταν δική σου...
(Α. Παπαδάκη)



Περασε ωρα πολλη...
Ξεχαστηκα...εκει στο βλεμμα σου το υγρο βουταω...
Ο ωραιοτερος βυθος που εχω δει...
Θελω να βρω ολα σου τα ναυαγια..
Ασε με...
(Δεσποινα Αποστολακη)

Όμως εδώ τελείωσα.
Ώρα να φύγω.
Όπως θα φύγετε κάποτε και'σεις. 
Και τα φαντάσματα της ζωής μου θα μ'αναζητούν τώρα...
Και τα φύλλα θα ριγούν, και θα πέφτουν.
Έτσι συνήθως έρχεται το φθινόπωρο...
(Τασος Λειβαδίτης)






Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

in the screen ...



ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ

Γράφω θα πει δρόμος
(κι αντίστροφα...)
θα πει δρόμο παίρνω και δρόμο αφήνω
θα πει γυρνάω
περπάτημα
δημοσιές
σταυροδρόμια
θα πει
τόποι / σταθμοί / πολιτείες / άνθρωποι
μουσικές των ανθρώπων

Γράφω θα πει δρόμοι της μουσικής
και της αγάπης.
Θεοδωρος Μπασιακος








Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

N e v e r ...

Νικος Γκατσος
Α μ ο ρ γ ο ς

[...] Πόσο πολὺ σὲ ἀγάπησα ἐγὼ μονάχα τὸ ξέρω 
Ἐγὼ ποὺ κάποτε σ᾿ ἄγγιξα μὲ τὰ μάτια τῆς πούλιας 
Καὶ μὲ τὴ χαίτη τοῦ φεγγαριοῦ σ᾿ ἀγκάλιασα καὶ χορέψαμε μὲς στοὺς καλοκαιριάτικους κάμπους 
Πάνω στὴ θερισμένη καλαμιὰ καὶ φάγαμε μαζὶ τὸ κομένο τριφύλλι 
Μαύρη μεγάλη θάλασσα μὲ τόσα βότσαλα τριγύρω στὸ λαιμὸ τόσα χρωματιστὰ πετράδια στὰ μαλλιά σου.

Ηλιε που χαθηκες - Νανα Μουσχουρη

[...] Χρόνια καὶ χρόνια πάλεψα μὲ τὸ μελάνι καὶ τὸ σφυρὶ βασανισμένη καρδιά μου 
Μὲ τὸ χρυσάφι καὶ τὴ φωτιὰ γιὰ νὰ σοῦ κάμω ἕνα κέντημα 
Ἕνα ζουμπούλι πορτοκαλιᾶς 
Μίαν ἀνθισμένη κυδωνιὰ νὰ σὲ παρηγορήσω 
Ἐγὼ ποὺ κάποτε σ᾿ ἄγγιξα μὲ τὰ μάτια τῆς πούλιας 
Καὶ μὲ τὴ χαίτη τοῦ φεγγαριοῦ σ᾿ ἀγκάλιασα καὶ χορέψαμε μὲς στοὺς καλοκαιριάτικους κάμπους 
Πάνω στὴ θερισμένη καλαμιὰ καὶ φάγαμε μαζὶ τὸ κομένο τριφύλλι 
Μαύρη μεγάλη μοναξιὰ μὲ τόσα βότσαλα τριγύρω στὸ λαιμὸ τόσα χρωματιστὰ πετράδια στὰ μαλλιά σου.