Half and half ...

"Half and Half", photo by Arngrímur Sigmarsson

(professional photografer, Iceland)

"Όχι σαν τους άλλους. Μοναδικός ακόμη και στον τρόπο που μοίραζε αγάπες κι εχθρότητες στον ίδιο υπερθετικό. Από ευγενές κοίτασμα ο ίδιος, ούτε που του πέρασε ποτέ απ' το νου πως ένας διαφορετικός τρόπος ζωής μπορούσε να υπάρξει. Στις δύσκολες στιγμές που συνέπεσε να περάσουμε του εστάθηκα μία φορά και μου εστάθηκε δέκα. Τέτοιας καρδιάς μόνον οι άνθρωποι των άκρων γίνονται, και ήταν των άκρων.

Γι' αυτό και, πάνω στη φόρα που έπαιρνε για να κυριαρχήσει στα πράγματα, κόπηκε πολλές φορές μέχρις αίματος, και πάνω στο μέταλλο, και πάνω στο κρύσταλλο, που ενίοτε και κατά καιρούς ήμασταν εμείς οι άλλοι. Πολλές φορές έδειχνε πως ήξερε να φιλιώνει με τον εχθρό και ν' αντιμάχεται το φίλο του, να χάνει γενναιόδωρα, και ας είναι καλά η ζημία. Το θέμα γι' αυτόν ήταν να διευθετεί σωστά τον κίνδυνο και να αδιαφορεί για τις εκάστοτε προκλήσεις των καιρών.

Στο βάθος δεν βρισκόταν ένας άνθρωπος που να του μοιάζει. Και σ'αυτό μοιάζαμε ..."

Γ. Σεφέρης

Ας ερχοσουν για λιγο - Δαναη Στρατηγοπουλου

Angels ...

Ψυχες - Μελινα Ασλανιδου

Childhood ...

[...] ούτε κι εσενα σε παράσυρα στο φως να σε διακρινω

κι αν ρωτησα καμιά φορα πως λυνεσαι ...

πηγή αν είσαι ή κρήνη ...

θά 'ταν κάποια καλοκαιριατικη μερα, που ...

μας κυριεύει αυτος ο δαίμονας του νερου

για να δοξαζεται το αίνιγμα πως μενουμε αξεδιψαστοι.

Απο τον κοσμο των γριφων φευγω ηρεμη, αναμαρτητη, αξεδιψαστη

Στο αινιγμα του θανατου, παω ψυχωμενη.

(Κ.Δ.)

Με δυό ευχες - Μελινα Κανα

...στη μια να βρισκεις την πηγή αυτη που δε στερευει

στην άλλη νά 'μαστε μαζι για ότι δε συνέβη

Yearn ...

Επιθυμια μεσημβρινη (Χριστοφορος Σταμουλης)

Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ 

[ Εωθινή εκδοχή ]

Ποιός θρήνος
είναι πιο σπαρακτικός
από αυτόν της επιθυμίας;
Ω! θεέ Χρόνε
στέγνωσε τα δάκρυα των επιθυμιών
για να μην πλημμυρίσει το σύμπαν οδύνη.

Γιαννης Τολιας

Θεσσαλονικη, Νοεμβριος

Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ 

[ Νυχτερινή εκδοχή ]

Απ’ όλους τους θρήνους

στη ζωή

ο πιο σπαρακτικός

είναι αυτός της επιθυμίας.

Αν ο χρόνος

δεν έσβηνε τη δίψα του

με τα δάκρυα των επιθυμιών

Το σύμπαν θα είχε πλημμυρίσει οδύνη.

Οι παλιες αγαπες - Παντ. Θαλασσινος

Υ.Γ. Όλες οι απώλειες στη ζωή είναι περαστικές

Η μόνη αμετάκλητη είναι αυτή της ζωής.

Γιαννης Τολιας

Μην πεις ξανα πως μ' αγαπας...

προτού να ξημερώσει

να μην τρομάξεις τη σιωπή

και πάει να φανερώσει

(στιχοι, μουσικη: Δημ. Υφαντης)

Το κουτι με τ' αστερια ...

στην Αποθηκη... - (Ανεμος)

Ελα αποψε να παιξουμε κρυφτο ...

My rose ...

[...] είμαι στον κύκλο της μνήμης. Και σωπαίνω για να προλάβω... Όλο και περισσότερο θεωρώ ότι πρέπει να κοιτάζω πολύ και βαθιά για να μπορέσω να μιλήσω. Όλο και περισσότερο εμπιστεύομαι τα μάτια μου". (Δ.Κ.)

Το βλέπεις

αν δεν φυσήξει η καρδιά

δεν έχει τα όνειρα η θάλασσα

ούτε τα νησιά η νύχτα

Διονυσης Καρατζας

Gülümcan (My rose)

album: "Köprüler", 1999

Caravan...

Οι λεξεις διανυκτερευουν 
(απόσπασμα)

Άνεμος απ΄ την ευχή πιο άυλος
μας περιέχει
και η ψυχή μας περιβάλλει τη νύχτα
με ποτάμια
- αυτή τη νύχτα
που τρίζει τη γύμνια της στ΄ αυτιά μας

και έγινε από κρύπτη σε κρύπτη
κύμα

(Αντωνης Ελευθεριωτης)

Γέρασες, φίλε, 

και βουβάθηκαν τα μάτια σου, 

δεν τραγουδάνε πια, όπως πρώτα, 

δεν μιλούν, δεν ψιθυρίζουν καν. 

Δυο σκοτεινά παράθυρα τα μάτια σου, χτισμένα, 
και πια δεν φτάνει ως εμένα η μέσα μουσική σου. 

Υπάρχει, αλήθεια, ακόμα αυτή η μέσα μουσική 

ή μήπως είσαι ως εκεί χτισμένος, 

ως τα μύχια της ψυχής σου, 

πλήρης σιωπής και συμπαγής 

σαν πέτρινο άγαλμα;

Αργύρης Χιόνης

Πεντε καραβανια - Παντελης Θαλασσινος

En ce temps-là ...

Oh, je voudais tant que tu te souviennes
Des jours heureux où nous étions amis
En ce temps-là la vie était plus belle
Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui.

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
Tu vois, je n'ai pas oublié
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
Les souvenirs et les regrets aussi.

Et le vent du Nord les emporte,

Dans la nuit froide de l'oubli.

Tu vois je n'ai pas oublié,

La chanson que tu me chantais...

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle

Les souvenirs et les regrets aussi,

Mais mon amour silencieux et fidèle

Sourit toujours et remercie la vie.

...

Dreaming...

trompe l'oeil ...

Τι αγαπη - Δημητρα Γαλανη

Μαυρο πουλί - Σταμάτης Κοκοτας

Πίσω απ' το τζάμι

Σε είδα πίσω από το τζάμι
μέρα βροχερή να κοιτάς το λιμάνι.
Μουντός ουρανός
το τζάμι γρήγορα άχνισε
και χάθηκες
πίσω από τον ιδρώτα του.

Πλησίασα
μα είχες φύγει.
Χάιδεψα το τζάμι
μα μόνος ο αχνός σου.

Ήσουν όμορφη πίσω απ' το τζάμι

σαν της Σαπφώς την ποίηση

ή ίσως μια φαντασίωσή μου. 

Στέργιος Πολύζος

("Αγκαλιά τα μεσάνυχτα", 2013)

*** ( Trompe l' oeil )
is an art technique 

that uses realistic imagery to create the optical illusion

Οταν γραφω ...

Ποια θαλασσα - Χρηστος Θηβαιος
θα 'ναι αρκετα μεγαλη...

φωτο: Σταύρος Ζεμπίλης

...Οταν δεν βγάζω άκρη μαζί σου
Σ' αγαπάω απ' την αρχή.

-----------------------------

Δ, όπως Δες μέσα μου
Δ, όπως Διάφανη είμαι, χωρίς να κρύβω τίποτα...
Κ, όπως Καταθέτω Εαυτό...
ΔΚ, όπως με ΔιαΚατέχεις...

Κι όταν γράφω, είναι γιατί μέσα μου
συνομιλώ αδιάλειπτα με τον Εαυτό μου
και σαν σωπαίνω, πνίγομαι...

Κάκια Παυλίδου

Με κυνηγα η θαλασσα - Χρυσουλα Κεχαγιογλου

... και κρυφτηκα

the thief ...

Σε κλεβει ο ανεμος - Γιωργος Καγιαλικος
και
Τα συννεφα - Γιωργος Καγιαλικος

Μάλωμα ...

Κοίταξέ με στα μάτια. Τί έκανες;

Ανεβαίνοντας πάνω στο λόφο που βλέπει

πέρα απ΄ τον άνεμο, άργησες.

Κλαίς;

Γιατί δε μιλάς;

Τι σούλεγε ο ήλιος;

Νικηφόρος Βρεττάκος

"Το βάθος του κόσμου"

Περα απ' το κυμα...

Ὑπὸ ξένην σημαία

[...]     – τίποτα δὲν ἀλλάζει πιὰ μέσα σὲ τοῦτο τὸ τοπίο
ἀποστηθίσαμε τὴ ζωή μας εὔκολο μάθημα
ξέρουμε ποὺ ἀρχίζει ποὺ τελειώνει

(ἄμμος χωμένη μὲς στὰ νύχια νὰ σὲ πονάει ξαφνικὰ σὰ φῶς ποὺ σὲ ξυπνάει τὴ νύχτα

ριπὲς ἀνέμου μὲς στὸ ἀκίνητο αἷμα, φάντασμα σημαίας 

λυγμὸς παλιοῦ χαρτιοῦ μὲς στὸ συρτάρι
λόγια ἐνὸς ρήτορα παράκαιρου 

φύλλα ξερὰ μέσα σὲ πάρκα ποὺ λησμόνησαν τὴν ἄνοιξη)

Ἀποστηθίσαμε τὴ ζωή μας, μελάνι καὶ χαρτὶ
μελάνι καὶ χαρτὶ
– μιὰ ἠχὼ καλοκαιριοῦ μέσα σὲ δέκα κούφια χρόνια

Γεράσιμος Λυκιαρδοπουλος

Για τον δικο σου τον καημο, Θαλασσα μου... *

Λιτσα Σακελλαριου

στιχοι: Ακος Δασκαλοπουλος

μουσικη: Μιμης Πλεσσας

(*)45αρι, 1966

Ει-δική νοσταλγία ...

Κοιτα τα χρονια - Αλεξανδρος Χατζης

Το Ραντεβού

-ραντεβού στο ανάλγητο μίσος

-εντάξει. Θα σε βρω εκεί. Περίμενέ με.

Το ρολόι σου πήγαινε πίσω

Σε συνάντησα κάποια χρόνια μετά, τυχαία,

Στο σημείο μια ασχημάτιστης ακόμα, άμορφης ανάγκης

Μάτια αδειανά. Ύφος γκρίζο.

Κανένα σοβαρό παράπτωμα παραφοράς

-βιολογικής τουλάχιστον-

Μόνο κάτι σκαλοπάτια στο συγυρισμένο βλέμμα σου

Και μερικά,

Κρυμένα βράδια πανικού

Στην εσωτερική τσέπη του σακακιού σου

Δεν μου έδειξες. Φοβήθηκες. Έκανες λάθος.

Τα τοποθέτησες με επιμέλεια μεν, στην αριστερή τσέπη δε...

Μετρονόμος που πηγαινοερχόταν με αφοπλιστική ακρίβεια,

Προδίδοντας ειδική νοσταλγία.

Αρπάχτηκα από τους σωρούς των παλμών σου-

πολύ κοντά στην καρδιά, βλέπεις, και οι δικές μου αδυναμίες-

Τρομαγμένη γύρισα να φύγω, να σωθώ,

Από κείνο που ανακάλυψα πως έκρυβε η αριστερή σου τσέπη...

Την αφρόντιστη, και λανθάνουσα επιστροφή στη συνάντησή μας

Τι τύχη κι αυτή! Σαν περιεχόμενο...

Χαριτίνη Ξύδη

("Το ράμφος". Κώδικας, 2008)

Οι χαμένοι της νύχτας...

Καραβια ειμαστε - Π. Θαλασσινος
στιχοι : Ακος Δσκαλοπουλος

Τι κι αν είσαι

καράβι αν δεν φουσκών’η θάλασσα
πουλί αν δεν φυσάει αέρας
λουλούδι αν οι μέλισσες πεθάναν
πηγή αν το νερό τελείωσε
βιβλίο αν όλ’είναι τυφλοί
φιλί αν δεν μελώνει στόμα
αν είσαι δάκρυ δίχως μάτια
καρδιά αν τραγουδάς χωρίς σκοπό
σώμα όπου η ζωή μελαγχολεί
νησί σε πέλαγος που πλοίο δεν γνωρίζει
Μα να που επιμένω στο ό,τι κι αν είμαι
στο ό,τι υπάρχει κι εγώ δεν το βλέπω.

Αννυ Κουτροκόη

"Ωχρα Υποκοσμη", Μελάνι 2013

Ονειρο που φευγει... - Π. Θαλασσινος

... ράγισε το φθινόπωρο κι έσταξε ώχρα υπόκοσμη

πάνω στο άδειο σπίτι στην άκαρπη αυλή ...

Αποκλειστικά...

Η Αφορμή

Ήταν οι αμμόλοφοι.

Το σπίτι που καθότανε μόνο του.

Η θάλασσα που γλιστρούσε σε μια παραλία, αποκλειστικά δική της

και τ' αρμυρίκια που φύτρωναν ανεξέλεγκτα.

Ήτανε το φεγγάρι που γέμιζε μέρα με τη μέρα

μέχρι που έγινε κόκκινο σαν μπάλα παγωτό

και με καλούσε να το γευτώ'

κι ο άνεμος που έφερνε την άμμο στα πρόσωπα

μιαν άμμο αβαρή, υγρή, που χρύσιζε και κολλούσε στο δέρμα.

Κι εσύ που δεν ήσουν εδώ, μα γέμιζες τα δωμάτια

μ' έναν έρωτα ανεξέλεγκτο όπως τ' αρμυρίκια.

Δεν ήσουν εδώ.

Μα ήσουν η αφορμή.

Λίλη Μιχαηλίδου

(συλλογή : "Αρένα". Μελάνι, 2014)

Να με θυμασαι ...

Απ...αγγελία

Περασμα - Σ. Θεοδωριδου, Αλκ. Ιωαννιδης

φωτο: Δ. Ζ.

Μεταφράζοντας ...

Επειδή με τη δική μου γλώσσα
δεν μπορώ να σ’ αγγίξω
μεταγλωττίζω το πάθος μου.
Δεν μπορώ να σε μεταλάβω
και σε μετουσιώνω,
δεν μπορώ να σε ξεντύσω
έτσι σε ντύνω μ’ αλλόφωνη φαντασία.
Στα φτερά σου από κάτω
δεν μπορώ να κουρνιάσω
γι’ αυτό γύρω σου πετάω
και του λεξικού σου γυρνάω τις σελίδες.
Πώς απογυμνώνεσαι θέλω να μάθω
πώς ξανοίγεσαι


γι’ αυτό μες στις γραμμές σου
ψάχνω συνήθειες
τα φρούτα π’ αγαπάς
μυρουδιές που προτιμάς
κορίτσια που ξεφυλλίζεις.
Τα σημάδια σου ποτέ μου δεν θα δω γυμνά
εργάζομαι λοιπόν σκληρά πάνω στα επίθετα σου
για να τ’ απαγγείλω σ’ αλλόθρησκη λαλιά.

Των ονειρων τα παιδια - Βικυ Καρατζογλου

Πάλιωσε όμως η δική μου ιστορία
κανένα ράφι δεν στολίζει ο τόμος μου
και τώρα εσένα φαντάζομαι με δέρμα σπάνιο
ολόδετο σε ξένη βιβλιοθήκη.
Επειδή δεν έπρεπε ποτέ
ν’ αφεθώ στην ασυδοσία της νοσταλγίας
και να γράψω αυτό το ποίημα
τον γκρίζο ουρανό διαβάζω
σε ηλιόλουστη μετάφραση.

Κατερινα Αγγελάκη-Ρουκ

(Ροδος, 2002)

Μεσο-πόλεμος ...

Κάθε που 'ρχεται Σαββατο - Μαριαλένα Γιανναρου

Ψυχοστασία

(απόσπασμα)

[...] Ζωή- χωρίς ποτέ να ζούμε.

Έλα λοιπόν κι απόψε, ας πάμε

να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε.

Τι μπέρδεμα η ζωή μας, τι ιστορία…

- Σάμπως να υπάρχει πια Ιστορία

δική σου ή άλλη… Τι σκαλίζεις

τα σπλάχνα του ραδιοφώνου;

Ήμασταν θάλασσα κι έχουμε γίνει

σάπια βροχή και τιποτένια.

Ξύσε το λούστρο των νυχιών σου,

το ρίμελ, το make up και μίλησέ μου.

-Είμαστε μεσοπόλεμος σου λέω,

ανίατα μεσοπόλεμος… Ας πάμε

λοιπόν κι απόψε, ας πάμε πάλι κάπου

να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε…”

Βύρων Λεοντάρης

Δεν ηρθες ...

Μαρμαρωσε η θαλασσα - Τζενη Βανου

Ενα ποιημα της Καιτης Κ. για τον Ακο Δ. :

Κάλεσμα

Δεν άκουσα απόψε τη φωνή σου

και η σιωπή σου

μ’ αφήνει στο σκοτάδι μοναχή.

Δεν ήλθες στης αγάπης μου το μήνυμα

και μίκρυνα

και γίνηκα σταγόνα απ’ τη βροχή.

Φθινόπωρο και είσαι μακριά μου

και απ’ τα όνειρά μου

εχάθηκε η ελπίδα και το φως.

Μαράθηκαν στο βάζο τα λουλούδια

και τα τραγούδια

τα καίει ο πόνος και ο καϋμός.

Που είναι τα μάτια σου;

Που είναι το γέλιο σου;

Που είναι το βλέμμα εκείνο το ζεστό;

Ζητώ μια λέξη,

η καρδιά ν’ αντέξει.

Δοσ’ μου το χέρι σου μονάχα να πιαστώ.

Μου λες να ξεχασω - Τζενη Βανου

45αρι του 1967

στιχοι: Ακος Δασκαλοπουλος

μουσικη: Μιμης Πλεσσας

in the name of the ...Lord

Αλιμονο - Κλειω Δεναρδου

Αυτος που περιμενα - Κλειω Δεναρδου

Μαθαίνοντας τη λύπη

Έχει και η λύπη αίσθημα αυτοσυντήρησης
-τι νόμιζες;-
Ανέκαθεν διασώζεται από βέβαιο πνιγμό,
στης πληγής τον πάτο διαπεραιώνεται.

Μη της κουνάς λοιπόν το δάχτυλο
γιατί σε μετρονόμους νουθεσίας δεν υπακούει
και τους φραγμούς τους υπόψη της δεν τους λαμβάνει'
με δικό της διαπασών ορίζει τις εκτάσεις, κουρδίζει τον χρόνο.

Την ένταση στους φθόγγους της σφαγμένης φωνής
την ώρα του μεγάλου λυγμού
παράγει το καρφί που σκουριάζει στο λαιμό της.

Μου λες να ξεχασω - Κλειω Δεναρδου

στιχοι: Ακος Δασκαλοπουλος

μουσικη: Μιμης Πλεσσας

Που να 'ναι ο ισκιος σου Θεε - ...

Συμ-φωνιες ...

Ποτέ δεν θα μαθεις - Κωστας Χατζης

Αν ερχοσουν - Κωστας Χατζης

Τα ευφωνικά

Προσθέσαμε στο τέλος

Και κείνα τα σύμφωνα τα ευφωνικά

Παρέμεινεν όμως η χασμωδία

Και η ζωή μας παραπαίει

Αναποφάσιστη ακόμη

Αν τραγικού είναι μίμησις

Ή πέρα για πέρα τραγωδία

Χριστίνας Καραντώνη

(συλλογή "Πάθη συμφώνων", Οι εκδόσεις των φίλων, 2014)

un...saved

Νύχτα έριξες ξανά τα δίχτυα πάνω μου βαριά

νύχτα με κρατάς κρυμμένο από τη χαρά

...

νύχτα που με ξενυχτάς

που με σέρνεις που με πας

νύχτα εδώ κανείς δε μένει άδικα χτυπάς

Προαισθημα - Γ. Νταλαρας

... Κι έχω ένα προαίσθημα απόψε

πως στην επικίνδυνη στροφή

θα ρθεις να με σώσεις από την καταστροφή

... Listening

Τι σημασια - Λιτσα Διαμαντη

Ἔχουν ἀρχίσει νὰ μὲ κυκλώνουν ἐπικίνδυνα οἱ ὧρες. 

Ἀκούω τὰ φυλλώματα σήμερα γίνηκαν ἀνήσυχα χορικά. 

Πρέπει νὰ ζήσω τὶς ἀντίστροφες δυνάμεις. 

Ὢ καρδιά μου - τρομαχτικότερη σελήνη!

(Nικος Καρούζος)

Υπερβολες ...

Ομορφη νυχτα - Μινως Θεοχαρης

... Όμορφη νύχτα

Μια σκιά που υπερβάλλει

Λόγια που αύριο

Ο νους θα τ' αρνηθεί

Ένα ταξίδι

κάπου κάποιος αναβάλει

Γελάς κι αλλάζει

Το τοπίο στη στροφή

Post Restante ...

Τα γράμματα

Συγκέντρωσε τα γράμματά μου και στείλτα
στην παλιά διεύθυνση που ξέρεις
Άφησε να τα φροντίσω εγώ που τα έγραψα.
Πέρασαν τόσα χρόνια αργά αργά.
Ή μήπως τόσο γρήγορα;

Γιατί μερικά βράδια χωρίς προσπάθεια
σαν να μην έγινε τίποτα
σαν να είναι ο χρόνος χώρος
αλλάζω πόλη
γυρίζω στο παλιό μου σπίτι
περνώ ανάμεσα από τους νέους ενοίκους
και κάθομαι στο γραφείο.

Εκεί περιμένω να γυρίσουν πίσω

τα δικά μου γράμματα.

Βασίλης Αρφάνης

(ανθολογία : Σύγχρονη Ερωτική Ποίηση

Επιμέλεια: Περιοδικό "Η Λέξη"

εκδ. Καστανιώτη, 2007)

Γραμμα στο Θεο - Χρηστος Νινιός

                                                          

British Guiana 1c of 1856

the rarest stamp in the world

only one example is believed to exist.

Αγκαθι ...

Ανατροφη ονειρων

Στις μικρές νύχτες

συχνά τα νεογέννητα όνειρα με ξυπνάνε

πεινασμένα για τρυφερό σκοτάδι. 

Τους δίνω φρέσκο παρελθόν

με όλες τις ουσίες αυταπάτης.

Το πρωί σκορπίζουν σε λόγια και σ' ελπίδες. 

Κι εγώ βγαίνω στις ανάγκες

πεινασμένος γι' αδιάψευστο φως.

Άλλοι το λένε αγάπη

γιατί εμπιστεύεται το μέλλον. 

Διονύσης Καρατζάς 

από τη συλλογή Χωρίς εδώ, 2011

Στην ομιχλη σου - Μαν. Χατζημανωλης

Π. Ζουνη, Μαν. Χατζημανωλης : Ο,τι θες και δε θα 'ρθει

στην καρδιά μένει αγκαθι

και στο νου μια φωτιά...

Περί...γραμμα

Μαγνητης - Δ.Υφαντης, Π.Θαλασσινος

  "Silence"
isaac levitan

[...]

Όταν έφυγες
τύπωσα στον αέρα
το περίγραμμα σου
Φύσηξε δυνατά
Το σχήμα άλλαξε σ' ερωτηματικό.

Μανώλης Μεσσήνης

Με το αμαν - Γ. Κοτσιρας

Δυο δακρυα ρωτανε - Δημητρης Υφαντης

Δεν ειδες ...

Στα κιτρινα φωτα - Δημητρα Γαλανη

Αισθηματικό τραγούδι

Αν φύγεις εκεί που η θάλασσα σμίγει με μουσικές και με φώτα
να θυμάσαι κάνει κρύο σ’ αυτό τον παράξενο κόσμο
δεν έχω τίποτε άλλο, μόνο δάκρυα
που παίζουν με το μουσκεμένο φως του δρόμου

Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου

ενότητα Αισθηματική ηλικία (1946-1949)

συλλογή Δύσκολος θάνατος (1954)

Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Ο δύσκολος θάνατος(Αθήνα, εκδ. Νεφέλη, 1985)

Δεν ειδες - Χαρις Αλεξιου

μουσικη : 

Αντωνης Βαρδης

( 7/8/1948 - 2/9/2014 )