Προζα ...

Η δική μου "εκεινη"...

Ο ηθοποιος - Δημητρης Χορν

Θεατρίνοι, Μ.Α.

Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε
όπου σταθούμε κι όπου βρεθουμεστήνουμε θέατρα και σκηνικά,
όμως η μοίρα μας πάντα νικά.
Και τα σαρώνει και μας σαρώνει
και τους θεατρίνους και το θεατρώνη
υποβολέα και μουσικους
στους πέντε ανέμους τους βιαστικούς.
Σάρκες, λινάτσες, ξύλα, φτιασίδια,
ρίμες αισθήματα, πέπλα στολίδια,
μάσκες, λιογέρματα, γόοι και κραυγές
κι επιφωνήματα και χαραυγές
ριγμένα ανάκατα μαζι μ᾿ εμάς
(πές μου που πάμε; πές μου που πας;)
[...]............................. Δες
και την καρδιά μας ένα σφουγγάρι,
στο δρόμο σέρνεται και στο παζάρι
πίνοντας το αίμα και τη χολή
και του τετράρχη και του ληστή.

Γιωργος Σεφέρης

κι η δική της ... "εγω" 

Ξερω ενα αστερι - Δημητρης Χορν

Ποιος το ξερει - Δημητρης Χορν

Άνοιξαν οι ώρες

Πήραν το σχήμα της δύσης

Με περιμένουν [...]

Άνοιξαν οι ώρες

Και είδα το χρόνο που κοιμάται μέσα τους

Στις ζεστές, γεμάτες όνειρα φωλιές τους

Κάτω από τα λουλουδάτα τους φορέματα

Τον μικρούλη αγέννητο χρόνο που κολυμπάει μέσα τους

Που κολυμπάει νεκρός

Κι αυτές ανυποψίαστες χαϊδεύουν τις κοιλιές τους

Εγώ ανατριχιάζω

Και σκέφτομαι να τις αφήσω

Να περιπλανηθούν λιγάκι έξω

Έξω από τις ώρες

Έξω από τα σπίτια

Να περιπλανηθώ έξω από το γεγονός του εαυτού μου

Θα ήθελα να περιπλανηθώ για πολύ

Ή και για πάντα

Αλλά θα πρέπει να υπάρξει μια φυγή

Ικανή και πρόθυμη

Να με φυγαδέψει εκεί έξω

Ή ένας έρωτας να μου κόψει τα γόνατα

Ώστε να μη μπορώ να γυρίσω 

Δήμητρα Αγγελου

("Σταζουν Μεσανυχτα". εκδ. ΜΕΛΑΝΙ, 2013)

K.K.

Κώστας Καρυωτάκης (30 Οκτωβρίου 1896 – 21 Ιουλίου 1928) 

Eισαι ψυχη μου - Νικος Ξυλουρης
Δεν αγαπας - Νικος Ξυλουρης

«Ο Καρυωτάκης είναι μεγάλος ποιητής, γιατί έγραψε με το αίμα του.
Και ένα ποίημα με αίμα αξίζει για εβδομήντα τόμους με μελάνι.»
Δ. Λιαντίνης - "Τα Ελληνικά"

Τελευταίο ταξίδι - Ελευθερια Αρβανιτακη

Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου
και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!
Να 'μουν στην πλώρη σου 'ηθελα, για να κοιτάζω πίσω
για να κοιτάζω να περνούν τα όνειρα τα πρώτα.

Η τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει,
μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω,
να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι,
δίχως να ξέρω που με πας και δίχως να γυρίσω!

Κυριακη - Νικος Κουρκουλος

Ο ήλιος ψηλότερα θ’ανέβει

σήμερα που `ναι Κυριακή

φυσάει τ’αγέρι και σαλεύει

μια θυμωνιά στο λόφο εκεί

Τα γιορτινά θα βάλουν όλοι

θά `χουν ανάλαφρη καρδιά

κοίτα στον δρόμο τα παιδιά

κοίταξε τ’ άνθη στο μπαλκόνι

Άκου οι καμπάνες πως χτυπάνε

είν’ ο Θεός αληθινός

πέρα στα σύννεφα σκορπάνε

και μεγαλώνει ο ουρανός

Άσε τον κόσμο στην χαρά του

κι έλα καρδιά μου να σου πω

ένα τραγούδι χαρωπό

ένα τραγούδι του θανάτου

" Ά π α ν τ α "

... Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξη τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περσότεροι, μαζύ με τους αιώνες. Σ’ αυτούς απευθύνομαι...

Αν θελεις ...

Γυρισε - Παντελης Θαλασσινος

ΣΧΟΙΝΟΒΑΣΙΑ 

Κανένας πόνος

 Ή σχεδόν κανένας 

Μόνο αυτή η τρυφερή σχοινοβασία 

Με πόδι ελαφρύ με ραβδί από ινδοκάλαμο Κι εμείς πάμε ν' ανταμώσουμε 

Κάτω στο βάθος 

Οι αρχαίες χώρες 

Λάβα πηχτή 

Πολιτείες και γυαλιστερά ποτάμια 

Ο Ουότσον ο Αλικαρνασσός 

Κι όταν συναντηθούμε 

Αγκαλιασμένοι 

Πέφτουμε Φλεγόμενοι μετεωρίτες 

Στον μαύρο άδειο ουρανό του αστροναύτη 

Πάνω 

Κάτω

ΜΑΡΙΑ ΛΟΥΙΖΕ ΚΑΣΝΙΤΣ

Απόσπασμα από το βιβλίο

Βρες το κλειδι - Παντελης Θαλασσινος

"Κι εμένα" (απόσπασμα)
...Αν θέλεις / τα παίρνω όλα / πίσω τα δάκρυα μου / ρέουν στα μάτια μου / το γέλιο μου δραπετεύει / τα χείλη μου / φοβούνται τα δικά σου / όλα τα έχεις πάρει / τι πιο πολύ θέλω/ παρά όλα / πίσω / να τα πάρω...           (Ουλα Χαν)



Σημ. : Ο τίτλος της ποιητικής συλλογής είναι οι τελευταίοι στίχοι του ποιήματος
"Ενα είδος απώλειας", πρώτη ανάρτηση : εδώ.

Στο κοκκινο...

Κρατησα μια σπιθα - Σταματης Κοκοτας

Η απουσία δεν καταλαμβάνει ποτέ εξωτερικό χώρο
Απρόσκλητη ενδημεί στη σκέψη μας
Οι απουσίες είναι ανεπιθύμητα κατοικίδια πτηνά που πετούν με αθόρυβο φτερούγισμα από το ένα κλαδί συναισθήματος στο άλλο
Τρέφονται με τις αναμνήσεις τη λύπη και τη νοσταλγία μας
Οι κελαηδισμοί τους είναι υπενθυμίσεις απώλειας και προοπτική ερημωμένου μέλλοντος
Οι νυκτόβιες απουσίες μαυλίζουν τα όνειρα και τα προτρέπουν να ξεδιψάσουν ως το ξημέρωμα σε πρόσκαιρες πηγές ελπίδας
Δυστυχώς δεν είναι αποδημητικές έτσι δια βίου συνεχώς πετούν μέσα μας σε εξοντωτικούς σχηματισμούς..

Γιάννης Τόλιας

Πότε θα 'ρθεις - Σταματης Κοκοτας ***

...Πότε θα 'ρθείς σαν μια βροχή

σαν ήλιος μεσ' την καταιγίδα

σαν τον διαβάτη να φανείς

στο δρόμο που σε πρωτοείδα

***στιχοι: Γ. Κιουρκας, μουσικη: Βαγ. Πιτσιλαδης σε ενα σπανιο 45αρι του 1970, που δεν επανεκδοθηκε ποτέ σε βινύλιο. Στην άλλη οψη: "Η μανα του Θαναση".

Διάφανη νύχτα ...

Σταγονα σταγονα - Τζενη Βάνου

Στιγμες - Τζενη Βανου

Κρατα με κοντα σου - Τζενη Βανου

Θελω κοντα σου να μεινω - Τζ. Βανου, Γ. Βογιατζης

Δάκρυ το δάκρυ

Πόνο τον πόνο

τσάκισα και είπα

φεύγω τώρα απ' όλους μακρυά.

Ψέμα το ψέμα ράγισ' η καρδιά μου

σ' άλλη δε χωράει αγκαλιά.

Να ταν το σώμα μου χαρτί

το αίμα μου μελάνι

να γράψω πάνω το γιατί

εγώ έχω πεθάνει.

Πίκρα την πίκρα

άδειασ' η ζωή μου

πέταξε το γέλιο μακρυά

Δάκρυ το δάκρυ

θάλασσα η ψυχή μου

μοιάζει με ναυάγιο στ' ανοιχτά.

Να ταν το σώμα μου χαρτί

το αίμα μου μελάνι

να γράψω πάνω το γιατί

εγώ έχω πεθάνει.

Σοφία Βόσσου

Ενας στιχουργος ονειρευεται ...

Ονειρό μου - Γιαννης Πουλοπουλος

Χθες το βραδυ - Γιαννης Πουλοπουλος

Γινανε τα χρονια βόλια - (κλικ)

Μέσα σ' ένα μου συρτάρι

βρήκα γράμμα σου παλιό

το 'βαλα στο μαξιλάρι

μηπως και σ'ονειρευτώ

Γίνανε τα χρόνια βόλια

και με βρήκαν στην καρδιά

Βράδυασε στα περιβόλια

που πηγαίναμε παιδιά

Μέσα σ' ένα μου βιβλίο

βρήκα μια σου ζωγραφιά

αετόπουλο ο ήλιος 

σε ζεστή ακρογιαλιά

Ακος Δασκαλοπουλος

Σχεδόν ...τίποτα

όταν δύει η πανσέληνος ...

-------------------

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει
όμως εγώ .....................
έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή 

έπρεπε να σώσω ................
Μιλάτε, δείχνετε πληγές.....................
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας ...........

Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.

Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά ............
φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο.
.............................................................πλέκω
με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω
όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.

Μανώλης Αναγνωστάκης

19/10/13, 07:46΄

Για οσους κοιτούν την ακτη - Σοφια Αβραμιδου

Σχεδόν τίποτα. Σχεδόν καλά. Σχεδόν μαζί.

Σχεδόν οριστικά. Σχεδόν ανέπαφα. Σχεδόν επιφανειακά.

Σχεδόν μηχανικά. Σχεδόν αθώος. Σχεδόν μετανιωμένος.

Σχεδόν αποφασισμένος. Σχεδόν ηλίθιος.

Σ’ αυτή τη λέξη, την πονηρή, ναυάγησε ολόκληρη η ζωή σου!

Τι κρίμα! Κι ήταν, σχεδόν, δυο βήματα η στεριά! 

Αλκυόνη Παπαδάκη

Σχεδόν ...όλα

Είναι μερικοί...Εκεί κοντά στα μεσάνυχτα, 

που ξύνουν το σκοτάδι με τα νύχια τους και βρίσκουν κομμάτια φως...

Aλκυόνη Παπαδάκη

Repulsion (Roman Polanski, 1965)

Έρχονται ώρες, που ξαφνικά σε πλημμυρίζει ολάκαιρο
Η νοσταλγία του ανέκφραστου- σαν τη θολή, αόριστη
ανάμνηση απ' τη γεύση ενός καρπού,
πούφαγες κάποτε, πριν χρόνια, σαν ήσουνα παιδί,
μια μέρα μακρινή, λιόλουστη- και θέλεις να τη θυμηθής
κι όλο ξεφεύγει. Τα μάτια σου
γεμίζουν τότε απόνα θάμπος χαμένων παιδικών καιρών.
Ή ίσως κι από δάκρυα.

Γι αυτό σας λέω, πιστεύετε πάντοτε έναν άνθρωπο που
κλαίει.
Είναι η στιγμή που σας απλώνει το χέρι του,
φιμωμένο και γιγάντιο,
Εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί.

Τάσος Λειβαδίτης

Δε σε κοιταω στα ματια - Ορφεας Περιδης

Μη μου ξυπνάς τη λύπη μέσα μου

Άστη να κοιμηθεί, να γαληνέψει και να ξεχαστεί

Θα 'θελα να μπορούσα να θυμώσω και να φωνάξω

Να ξεσπάσω, να κλάψω, να εκδικηθώ

Μόνο που τίποτα από αυτά δεν θέλω να κάνω

Το μόνο που θέλω είναι να κοιμήσω την λύπη μου

Να την κοιμήσω και να την ξεχάσω

Όπως κάνω ότι ξεχνώ τόσα πράγματα...

Κι ας μην τα ξεχνώ... 

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Φαντασία του χρόνου ... ***

Αναμνήσεις

Ημέρες...
ή μάλλον ώρες της ζωής μου
δεμένες με βάρος, ξανάρχονται
εμπρός μου, γύρω μου δε φεύγουν.

Φαντάσματα του χρόνου,
του εκείνου δικού μου καιρού,
ανήσυχες ψυχές από στιγμές
που μείναν ανάρμοστα οδυνηρές,
δίχως απάντηση, στο γιατί της οδύνης.

Ώρες δίχως εγκαρτέρηση κι υπομονή,
δίχως παραδοχή, δεν λησμονούνται
τούτες οι πληγές που ανοιχτές μένουν
στο σώμα του χρόνου εκεί,
εκείνου που αγάπησα παράφορα,
οι αναμνήσεις επιμένουν επίπονες.

Ανεμος - Πανος Κοκκινος

Ζωή Καρέλλη 

Salvador Dali, The Persistence of Memory, 1931

Εντυπώσεις

Οι εντυπώσεις είναι δάχτυλα,

πότε φιλντισένια, πότε πιο ρόδινα

ελαφριά πάνω στο μέτωπο,

στους κρόταφους, εκεί,

στις ρίζες των μαλλιών ηδονή

στα ευαίσθητα βλέφαρα.

Κι' είναι βάρβαρα χέρια,

πλατιά ή μυτερά

που σκεπάζουν το πρόσωπο

απότομα ή το ξεσκίζουν.

Όμως για να εισχωρήσουν 

στο κλειστό μυστικό του σώματος,

εκεί ν' αποτεθούν και να χωρέσουν

στη γυμνή ψυχή, πρέπει να περιμένουμε

ίσως πολύ για την ανάμνηση.

Τότε, το αποτέλεσμα φαίνεται

κι' ας έχουμε εμείς ξεχάσει 

την εντύπωση, γίνεται διαφορετική

αποδίνεται απ' την ψυχή μας

απροσδόκητο, το σχέδιο,

της φυλαγμένης απάντησης.

Αγαπη μου - Πανος Κοκκινος

Ζωή Καρέλλη

*** "Φαντασία του χρόνου" Ζωή Καρέλλη : ποιητική συλλογή, Θεσσαλονίκη, 1949

Άρρητη συμφωνία ...

Θυμαμαι - Αντωνης Καλογιαννης


Κι ό,τι τα είχα συμφωνήσει με τον εαυτό μου
Έφτιαξα σχέδιο εξοντώσεως των τρελών μου ονείρων
Πολέμησα με λύσσα την επιμονή της μνήμης
Στραγγάλισα το παραμιλητό του υποσυνείδητου
Προσπέρασα αγέρωχα τη μανία της δίνης που σε παρασύρει στην άβυσσο
Έκανα πλαστική στα σημάδια της παραμορφωμένης εφηβείας μου
Κήδεψα μ΄ όλους τους τρόπους το κουφάρι του παίκτη
παρέα με τις νότες του παλιού γνώριμου ήχου
Κι έγινε η ζωή μου δρόμος μονής κατευθύνσεως

Ξάφνου όμως μεσ' την νύχτα με ξύπνησε η καρδιά σου που χτυπούσε.

Τζένυ Σκλαβούνου

Δυο σταγονες ευτυχιας - Βασιλικη Λαβινα

Πες μου - Βασιλικη Λαβινα

Δεν μετανοιωνω - Βασιλικη Λαβινα

Απ' την αρχη ως ... το τέλος !!!

Πρόβα

Όλα αυτά τα θλιβερά πατρόν
Τα σώματα
Μέχρι να ράψω επάνω μου
Την αγκαλιά σου
Όλα αυτά τα βράδια
Να σ΄αγαπήσω απ΄την αρχή
Απ΄την αρχή
Να μας υφαίνει ο έρωτας
Και ως το θάνατο
Να μας ξηλώνει η ζωή

Ελένη Αλεξίου
αδημοσίευτο

Κι ομως ...

Το τριανταφυλλο - Διονυσης Θεοδοσης

Σ’ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ

Σ’ ένα όνειρο μέσα
βυθίσθηκα στις λίμνες των ματιών σου
χάιδεψα με το βλέμμα μου τις διαδρομές του κορμιού σου.
Άκουσα τον μισοξεχασμένο ήχο της φωνής σου

Σ’ ένα όνειρο μέσα
Μύρισα ξανά το άρωμα σου
Και οι αισθήσεις του πόθου,έστησαν τρελό χορό
Παρασύροντας το διψασμένο άτι της ψυχής
Στα βάθη της χαμένης μου ελπίδας. 

Σ’ ένα όνειρο μέσα
Ξαναζωντάνεψαν τα θέλω αυτά που είχε φυλακίσει ο εγωισμός
Τραντάχτηκαν τα σωθικά από το αγρίμι του πόθου
Που είχα ναρκώσει κάτω από Την υπέρμετρη περηφάνια
Όταν εσύ έφυγες πληγωμένο αητόπουλο
Από την ζεστή φωλιά

Σ’ ένα όνειρο μέσα
Δέχτηκα η φλόγα του κορμιού σου να χυθεί σαν λάβα
Και με ένα λάκτισμα άφησα να μ’ αγκαλιάσει
Το πύρινο ποτάμι που ξεπήδησε από τις υπόγειες
Σκοτεινές στοές του μυαλού

Σ’ ένα όνειρο μέσα
Χάθηκα μαζί σου αφήνοντας
Τα κουρσεμένα μου θέλω ελεύθερα
Όμως ήταν μονάχα ένα όνειρο….

Ετσι σ' αγαπησα - Διονυσης Θεοδοσης

Ντόρα Μανατάκη

Αυτο το βραδυ... - Διονυσης Θεοδοσης

Λαβύρινθοι ...

"...Ο μίτος χάθηκε. Το ίδιο και ο λαβύρινθος.

Σήμερα, εξακολουθούμε να μην ξέρουμε αν μας περιβάλλει ένας λαβύρινθος, ένα μυστικό σύμπαν ή ένα επικίνδυνο χάος.

Το ευτυχές μας χρέος είναι να φανταζόμαστε οτι υπάρχει ένας λαβύρινθος και ένας μίτος. Αυτόν τον μίτο δεν θα τον βρούμε ποτέ. ίσως τον συναντάμε και τον χάνουμε σε μια πράξη πίστης, σε μια αρμονία, σ΄ένα όνειρο, στις λέξεις που ονομάζονται φιλοσοφία ή πολύ απλά, στην απέριττη ευτυχία."

Χόρχε Λουίς Μπόρχες 

(Ο Μίτος του Μύθου)

Kαταμεσίς του χαους - Χ. Αλεξιου, Λ. Μαχαιριτσας

''...Αυτούς που ονειρεύονται τους αναγνωρίζεις...

 ... έχουν στα μάτια ένα πέπλο θλίψης...

     Έχουν τη μελαγχολία αποκοιμισμένη στην άκρη των χειλιών, 

     έχουν το ύφος ανθρώπου που κάτι ψάχνει απελπισμένα...

    Το ονείρεμα είναι κουραστικό, δεν είναι για τον καθένα... 

    Είναι για τους θαρραλέους όπως η θάλασσα και η αγάπη... ''

   Ρομπέρτο Μπενίνι