Από...γνωση

Κιτρινη μερα - Θωμας Πετρου


Φαίνεται πιά πώς τίποτα - τίποτα δέ μας σώζει.

Ανεπιδοτο γραμμα - Θωμας Πετρου

Από μιά κούραση βαθιά θανατωμένες πέφτουν,
πέφτουν καί σήπονται σωρό των στοχασμών οι αλκυόνες
μές στου κρανίου μας τίς βουβές καί νυχτωμένες κόχες.

(Καισαρας Εμμανουηλ, απόσπασμα)

Το ταξιδι - Θωμας Πετρου

ΓΑΛΑΖΙΟ ΚΙΟΣΚΙ

Κοντά στη θάλασσα αγαπώ ένα γαλάζιο κιόσκι.

Γύρω απ' αυτό το ειρηνικό παραθαλάσσιο κιόσκι

τα μεσημέρια στάζουνε κόμπους ζεστό χρυσάφι

δίχτυα απλωμένα αντίστροφα σ' ωριμασμένους ήλιους.

Το δείλι, όταν το σχήμα του βυθίζεται στους ίσκιους,

βρίσκουν εκεί καταφυγή φιλέρημα παιδιά,

που επάνω από τ' αντίφεγγα τα δυσμικά του πόντου

αφήνουν βάρκες χάρτινες να φεύγουν σιωπηλά.

Εκεί το αγιόκλημα άλλοτε με την πολύοσμη κόμη

παλαιών εμύρωνε κυριών την ανθηρή ομιλία,

καθώς στο θάλπος των νυκτών του Αυγούστου η ωχρή σελήνη

στάλαζε φίλτρα ερωτικά από μια ανάερη κρήνη.

Τώρα το κιόσκι το παλιό με την εράσμια φρίζα

θρυμματισμένη απ' τη σκληρή της χειμωνιάς αξίνη,

όταν οσιώνεται το φως το ακόλαστο της μέρας,

περνάει στη νύχτα παίρνοντας το μύρο απ' την αιφνίδια

μελαγχολία των σιωπηλών, φιλέρημων εφήβων,

που με το δείλι χάνουνε τις βάρκες, τις ψυχές τους

επάνω από τ' αντίφεγγα τα δυσμικά του πόντου.

Καίσαρας Εμμανουήλ

Αλλιωτικη Πυθία - Λιζετα Καλημερη, Θωμας Πετρου

Πολύ...τιμη

Πολυτίμη Μπίθα ( Κολιοπάνου): 28/10/1940 - 27/9/2013

Ωδή ... στην τύχη !

Αστειοτητες

αριθμος 505.
δυό μισά ...κρεμασμένα 
κι ενα ολόκληρο. Μηδενικά.
lucky number 505
ολόιδιο με SOS...
(19.25΄)

ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΥΕΤΑΙ 

Το παρόν συνωστίζεται γύρω μου 
Με πιέζει με το ογκώδες σώμα του 
Δε μ’ αφήνει στιγμή 
Να πάρω ανάσα 

Ορθώνεται σαν τείχος από εικόνες 
Βραχυκυκλώνει την όρασή μου 
Στερώντας μου κάθε δυνατότητα 
Να δω σε βάθος χρόνου 

Κι απ’ έξω απ’ το παρόν 
Γυρνάει το μέλλον 
Σαν άδικη κατάρα 
Αυτό δεν αστειεύεται 
Χτυπάει στο ψαχνό

Αναβω για το δρομο ... - Μιχαλης Ανθης

Θωμάς Ιωαννου

stone wall...

ακινησία ... 
ατέρμονη
ανένδοτη και άδικη.

στιχοι : Κωστας Τριπολίτης

μουσικη: Δημος  Μουτσης

δισκος: ΦΡΑΓΜΑ (1981)

Νταλικα - Σωτηρια Μπελλου                                  Στον ιδιο παρονομαστη - Σωτηρια Μπελλου

Δεν λες κουβεντα - Σωτηρια Μπελλου

...και πριν να βγει ο ηλιος

στιχοι : Δημητρης Χριστοδουλου
μουσικη: Γιωργος Ζαμπετας

Εσβησες - Χρηστος Εμμανουηλ

Ξημερωματα - Βικυ Μοσχολιου                                           Κι αν θα διαβεις τον ουρανο - Βικυ Μοσχολιου

Βουνα και καστρα - Βικυ Μοσχολιου

Ρούχο μπλε ...

Παρε τα ματια μου - Λιτσα Διαμαντη

Σχέδιο για το μέλλον του ουρανού

[...]Δεν έχει ουτ᾿ ένα παράθυρο να βγεῖ

στα δέντρα η ερημιά μου

σκόνες μονάχα καὶ σύνεργα τῆς ψυχῆς.

Οἱ ἅγιες εἰκόνες δὲν υπάρχουν

έρωτα μὴ σημαίνεις-πιά.

Πρέπει ν᾿ αρχίσω απ᾿ τὴ λησμονιά.

Μὴ δείχνεις - εἶμαι ο ανώφελος το ξέρω

σώμα για θάνατο καὶ θάνατο

ποὺ ελπίζει σ᾿ ένα φύλλο δέντρου.

Ἡ φωνή μου λυγίζει.

Αλλά δεν παραδίδομαι αντίκρυ

σ᾿ αυτη τη δύση τρομαγμένος

εγώ με όλο τὸ αίμα μου

έτσι όπως πόνεσα στους δρόμους ατελείωτα

με τόσο σπαραγμο στα σύνορά μου.

Ο ουρανος είναι στον βαθυκύανο χειμώνα.

Το φως φωνάζει με τον κεραυνό.

Να με σώσουν τα όνειρα ή να με συντρίψουν

- ένα τ᾿ ονομάζω.

Νικος Καρούζος

Δακρυα του φθινοπωρου - Δημητρα Γαλανη

Σ' αναζητω - Μαρια Δημητριαδη

Μερα αδιεξοδη ...

Σπονδή στην Πανσέληνο

[...] Σελήνη. Του έρωτα μητέρα, παμφανόωσα την τρυφερότητα της έφηβης ανάτασης, της ανθρώπινης μοίρας. Του ωκεανού συμπαραστάτιδα, σκέπη των φτωχών και των αλλοπαρμένων, των ανήσυχων και των απελπισμένων. Θαλπωρή του πόνου και του αδιέξοδου, ελεγεία του πάθους, φόρμιγξ αιθέρια, του διαστήματος αίγλη και κόσμημα.

Των μωρών «παραμάνα», θωπεύουσα τα πρώτα τους σκιρτήματα, των μοναχικών οδοιπόρων οδηγός και σύντροφος.

Σελήνη της φρενίτιδας αλλά και της περισυλλογής, καθρέφτης της μικρότητάς μας και της άγνοιάς μας της Απειρικής.

Ατενίζουσα απόψε ...  τη θλίψη και την ταπείνωση του ανθρώπινου γένους [...]

Η σελήνη θα παραμείνει εκεί και σε κάθε της «πλήρωμα» θα ομορφαίνει την ασχήμια μας. Θα μας αναστατώνει για λίγες ώρες, τόσες ώστε να παρέλκεται η φρίκη και να παραμένει το θαύμα και η απορία της Ύπαρξης. 

Γιώργος Σταματόπουλος

είναι μετέωρη η σιωπή της νοσταλγίας
πώς τολμάς να μιλάς για ευτυχια
οταν στο χειλος σου σταλαζει
φαρμακι μισεμού;
αποταμιεύω την εικονα σου
τα χερια μου διψαν για αφη
τα ματια μου για βλέμμα
κι η ανασα μου για ανάσα...
(16/9, 06.05΄)

Ενα παραθυρο κλειστο - Βικυ Μοσχολιου




...Μια μέρα θα ξαναβρεθούμε. Θ’αγοράσουμε τότε κι εμείς ένα δικό μας γραμμόφωνο και θα το βάζουμε να παίζει όλην την ώρα. Ναι, αγάπη μου, θα κάτσουμε κι όλας στο παράθυρο, κοντά-κοντά. Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα. Και τότε, όλα τα βράδια κι όλα τα άστρα κι όλα τα τραγούδια θα ‘ναι δικά μας....

Τάσος Λειβαδίτης

Στου φεγγαριου το φως - Τζενη Βανου

Ψιχουλα ...

Ζωες απο μεταξι - Μαιρη Εσπερ

Ανατολή
Ω πόσο μάταιο πελαγισιο φως
Το ρουχο σκιζεται
Ματωσαν οι ραφες
Τα ξεφτια συρθηκαν στην αμμο
Θυμασαι; Εκει μ' εθαψες ...
(15/9/13, 06.45)

Σταματωντας να δω την ανατολή

Μην κοιτας, μην κοιτας είναι πάντα θλιμμένα

Όσα φτανεις να δεις κι όσα μένουν αόρατα

Ψίχουλα ήλιου που δεν πίστεψες

Άννα Γρίβα

Βαλς - Μαιρη Εσπερ

Παραμύθια

Θα γινουν οι φόβοι απαλοί

Αν μαθεις τη μουσικη που εφευρισκεται

Στους διάφανους βολους της αγαπης

Ξυπνημα

Γλυκο φιλι

Στο διαλειμμα

Δυο υπνων

Υφη σκληρη

Στο μαγουλο

Όταν θυμασαι

Και το αλατι

Στην καρδια

Μια σπιθαμη

Από θαλασσα

Που λοξοδρομησε

Αδικη καρδια - Μανωλης Λιδακης

Οι δυνατοτητες χαρασσονται πανω στο δερμα

Όπως οι θρηνοι – επι ματαίω – για τη θνητη ευτυχία μας.

Άννα Γρίβα

Λιβυκο ...

    Παραβατες - Λιζετα Καλημερη

Οταν νυχτωνει - Λιζετα Καλημερη

Όταν νυχτώνει ένα όνειρο

Μου κλέβει την ψυχή

Πως χαμηλώνει η σελήνη

Δίπλα μου να κοιμηθεί

Και το φιλί της μοναξιάς

Μέσα απ’ τα χείλη μου θα πιει...

στιχοι : Σμαρω Παπαδοπουλου

μουσικη : Νοτης Μαυρουδης

δισκος : Στην ηχώ του ερωτα (2002)

Φυλλο χρυσο - Λιζετα Καλημερη               

Μετρό... μετρώντας παρά 5΄...

Το αδειο παραθυρο - Αλκινοος Ιωαννιδης

..."παρακαλουνται οι επιβατες του συρμού να προσεχουν τα προσωπικά τους είδη".
Δεκαδες κομματιασμενες καρδιες και (παρω-)χυμένα μυαλά σωριάζονται αποστηματικά
στα κρυα πλακακια της αποβαθρας...
δυό εφηβοι δοκιμαζουν βασανιστικα γευση ζωης!, με κομμενη ανασα...
Το επιδοξο στελεχος απομακρύνει απ' το γκρι του γιλεκο μια αηδιαστικη τριχα... ,
χαζευοντας αδιαφορα τον καμπουρη γεροντα, που γονατιζει απ' το βαρος...
η φωνη επιμενει :
"επομενος σταθμος... , Μοναστηρακι.
προσοχη στο κενο... μεταξυ του μυαλου και της καρδιας σας" ..............
προσοχη στο κενό...
...........κενό._

(σημερα, 14.47΄)

Τελευταιος σταθμος - Διαφανα Κρινα

"ολα ή τιποτα...

παει πια..., πονο δε νοιώθω..."

Αν το βρεις - Διαφανα Κρινα

"χάρισέ το σε μένα..."

Στα σκοτεινα ...

Ερχονται βραδια - Δημητρης Μητροπανος

Ένα μικρό ψαροκάικο είναι η ζωή μου. 

Ένα μικρό φθαρμένο ψαροκάικο που έχει σμαραγδιά φεγγάρια στο κατάρτι 

κι ένα ξεσκούφωτο ήλιο αληταρά για τιμονιέρη. 

Τι με πιάνει και θέλω πάντα να τεντώνω τα σκοινιά 

και ν' αρχίζω τις ακροβασίες δίνοντας πέντε φάσκελα στις συνέπειες. 

Αν βρισκόταν τώρα κάποιος δίπλα μου να μου ζεστάνει τα χέρια...

( Τα αδεια χερια - Δημητρης Μητροπανος ) 

Να μου πει ψιθυριστά, εντάξει, εντάξει, μη φοβάσαι... 

Κι εγώ να σύρω τα δάχτυλά μου στο πρόσωπό του και να πιάσω το σχήμα του χαμόγελού του. Να πιάσω το σχήμα του κόσμου. Αν βρισκότανε λέει... 

Ευτυχώς σου λέω που έμαθα μερικά χρήσιμα πραματάκια. 

Να μαζεύω, ας πούμε, πολύχρωμα χαρτάκια και να βάζω ουρές στα όνειρά μου. 

Κάνει τόση παγωνιά! Κι αυτή η ψυχή μου, τι μανία! 

Να θέλει να ρίχνει τα όνειρά της στη φωτιά για να ζεσταθεί... 

Ευτυχώς που ξέχασε η αυγή όλα τα χρώματά της στην ψυχή μου.

Έτσι δε φοβάμαι πια όταν σκοτεινιάζει..

Αλκυόνη Παπαδάκη

Ενιοτε ... και καθε φορα...

T-SHIRT

Θα βρέξει αστέρια.
Πάλι χωρίς ομπρέλα
θα τρέχω τη νύχτα,
αναζητώντας
τα μάτια σου.
Ε. Μ.

Ενίοτε η Νοσταλγία
φοράει λευκό φανελάκι,
έχει τατουάζ στο χέρι
αγαπημένο όνομα
και κοντά ιδρωμένα μαλλιά.
Γράφει στίχους
με τα χαρτιά της απλωμένα
στο πάτωμα
και δαγκώνει το μολύβι
δυνατά,
κάθε φορά που μια λέξη
σκαλώνει σ' ένα παλιό,
ξεχασμένο συναίσθημα.

Ελένη Μαυρογονάτου

Αυγη ανθισμενη - Δημητρης Μητροπανος

ΤΑΤΟΥΑΖ

Έχεις ακόμα χαραγμένο

τατουάζ

στο μπράτσο

της ψυχής σου

τ’ όνομά μου;...

Ελένη Μαυρογονάτου

Κατω απ' την αμμο ...

...Εδώ γεννήθηκα κάτω απ’ την άμμο
Κι εδώ είν’ η ώρα μου που θα σε βρω
Αίμα που σ’ έχασα στο κύμα επάνω
Μέσα στη θάλασσα σ’αναζητώ...

(Δημητρης Χριστοδουλου)

Νυχτες ασπρό...μαυρες

Sad Romance - Thao Nguyen Xanh

              Nights in white satin - The Moody Blues           

Είσοδος

[...]Κράζει τ᾿ ἀηδόνι μαῦρος κόρακας καὶ θέλει τὴ φωνή του
μὰ δὲν ἔχει γλῶσσα ἡ δεύτερη ζωή μας. Καλὴ νύχτα,
ποὺ λέει ὁ θεατρίνος ἢ ὁ ψευδοσκότεινος, δὲν ὑπάρχει
κι οὔτε νύχτα κακὴ κι ἀκόμη οὔτε νύχτα
εἶναι μονάχα τὸ Δὲν τὸ Μὴ καὶ τ᾿ Ὄχι σὰν καρπὸς
τοῦ δέντρου μὲ τ᾿ ὄνομα Ἐγὼ καὶ τ᾿ ἄλλο τ᾿ ὄνομα Ταξιδεύω
κι ὅλα τὰ λόγια μας ἐδῶ
εἶναι μιὰ θύρα φοβερή...

Μιὰ θύρα, θύρα ἡ γκρέμιση

τὸ σάλιο τοῦ χελιδονιοῦ ποὺ φτιάχνει μὲ τὰ φρύγανα

στὰ δέντρα οὐράνιες φωλιές.

Καὶ χωρίζουμε σὲ φῶς καὶ σκοτάδι τὸ Ἕνα.

Χωρίζουμε τὸν Ὀδυρμὸ σὲ τύφλωση καὶ θυσία.

Νίκος Καρούζος

Αντήχηση ...

Ελλη Λαμπέτη 

 10 Απριλίου 1926 - 3 Σεπτεμβρίου 1983

Ηχώ και Νάρκισσος - Έλλη Λαμπέτη, Δημήτρης Χορν

Θυμησου τον Σεπτέμβρη ... - Ε.Λ.

Η Ελλη Λαμπέτη διαβάζει Καβάφη (Μέρες του 1908)

Αγορι μου που είσαι μακρυα - Ε. Λ.

Υπό...θέσεις

Αν δεις τα υποβρύχια
Πες τους ότι σ’ αγαπώ
Αν μαζευτούν τα σύννεφα
Πες τους ότι σε λατρεύω
Αν η θύελλα λυσσασμένη ξεσπάσει
πάνω στους βράχους της ακτής
Πες της ότι είσαι ο πολύτιμός μου λίθος
Αν κάποιος κόκκος άμμου λάμπει μες στις χιλιάδες
κόκκους άμμου που έχει η ακρογιαλιά
Πες του ότι είσαι το ακριβό πετράδι που αγαπώ

Όταν θα δεις τον ταχυδρόμο
Πες του με πόση ανυπομονησία περιμένω τα γράμματά
σου..

Γκιγιώμ Απολλιναίρ

Βαρκα δεμένη - Δημητρα Γαλανη

Λείπω.

Λείπεις.

Λύπη.

Οικόσιτο ρήμα.

Το είχε δέσει η μάνα

μ’ ένα λουρί από το πόδι μου

για να μου κάνει συντροφιά όταν εκείνη

λύπη.

Ξέρω καλά τους χρόνους του και τις συνήθειές του.

Καμιά φορά,

στο τρίτο πρόσωπο βγάζει τη μάσκα

και απλώνεται

με ήττα.

(Εκτός κι αν κάτι

δεν έμαθα καλά.

Από παιδί.)

Ξενη ακτη - Δ.Γαλανη,Κιτρινα Ποδηλατα

Aντιγόνη Βουτσινά