Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Φθινοπωρο, ενα ακομη ...


Τον Αυγουστο που μου χρωστας - Δημητρης Μητροπανος




Απόψε πονάω σ’ όλες μου τις απογνώσεις
κάνει πολύ κρύο κάτω απ’ τη σκιά
της ζωής μου που γέρασε
βαθιές γουλιές οι μελαγχολίες
είναι πληρωμένοι δολοφόνοι
ας οργανωθεί πια η σφαγή
απ’ ό,τι αγαπάω ακόμα

Μάτση Χατζηλαζάρου







Ο θάνατος του ανεμοδείκτη ονομάζεται άπνοια 
(απόσπασμα)

Έχει σημεία του ορίζοντα η μελαγχολία; [...]
Στις αίθουσες αναμονής της λύπης
γράφονται τα ποιήματα.
Οι ποιητές
ανταλλάσσουν μαρτυρικούς θανάτους
με τις στιγμές.
Με το φθινόπωρο στα χείλη
Σαν τσιγάρο βρεγμένο.

Αφού δεν αντέχεις
Γιατί αγγίζεις 
Όνειρα υψηλής τάσης;

Το πορφυρό σου 
ν’ ανοίξω τριαντάφυλλο
πέταλα υγρά
ερμητικά κλειστά
Ξαπλώνεις στο πάτωμα 
κι αδημονείς…[...]

Κι αυτός είπε:
Θα σε πληγώνω
Κάθε μέρα θα σε σκοτώνω
Στην αγκαλιά μου πεθαίνοντας
Θα γράφεις τα πιο ωραία ποιήματα.

Κι αυτή είπε:
Καμιά λέξη σου
δε συγχωρώ.

Γιαννης Τολιας
"Αμαρτολογιο"





Δεν εχω στιχο ...



Αχ φεγγαρι - Γερασιμος Ανδρεατος



Οι ψίθυροι αρχίζουν και δυναμώνουν…
Δεν πάει άλλο…
Η αγάπη πρέπει να ξαναγίνει Αγάπη…
Ο φίλος πρέπει να ξαναγίνει Φίλος..
Το φιλί.. την ίδια γλύκα να ‘χει…
Και το όνειρο… Αχ, το Όνειρο!!!
Να στέκει πάντα ψηλά στον αφρό της απέραντης θάλασσας..
Να συντροφεύει το κρασί και το τραγούδι μας…
Να θρέφει την θύμηση και την πεθυμία μας…
… Σωπάστε … και … ακούστε …

Μαρία Πολυδούρη

...Είναι μέρες που δεν έχω στίχο να κρυφτώ.
Είναι νύχτες πληγωμένες, μυστικές κι απελπισμένες,
που δε βρίσκω παραμύθι να σου πω (Aλκινοος).







δαιμονες... δηλητηριο... δρομος... δροσια... 
δεηση... δαχτυλα... δακρυα... διαμαντια... 
δινω...δενω...δινω...δεν...
α...διορθωτα. (06.30)








Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Ας ειναι κι ετσι ...


Κοκκινο κοχυλι - Δ.Γαλανη, Κ.Βητα





...Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά – θυμάσαι; – μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά σα να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου... (Τάσος Λειβαδίτης)




...είπε το θανατο αρχη
τον ερωτα είπε φόβο
την πόλη έλεγε σιωπή
στη θάλασσα είδε δρόμο





Είμαι αυτή η ροή της άμμου που γλιστράει
ανάμεσα στο βότσαλο και στον αμμόλοφο
η καλοκαιρινή βροχή πέφτει πάνω στη ζωή μου
πάνω σ' εμένα η ζωή μου που μου ξεφεύγει με 
καταδιώκει
και θα σβήσει τη μέρα που άρχισε

αγαπημένη στιγμή σε βλέπω
μέσα σ' αυτό το παραπέτασμα της ομίχλης που χάνεται
όπου δε θα 'χω παρά να πατήσω σ' αυτά τα μακριά
κινούμενα κατώφλια
και θα ζήσω
όσο ν' ανοιγοκλείσει μια πόρτα

Σάμιουελ Μπέκετ




«Οι λέξεις ήταν η μόνη μου αγάπη»
[...] Οι λέξεις που γίνονται ψίθυροι, οι ψίθυροι που δυναμώνουν, που γίνονται κραυγές που εγκλωβίζουν… Ουρλιάζουν ανώφελα οι υπόγειοι ήρωες, τα κομμάτια ανθρώπινων καταδικασμένων ψυχών να παραμιλούν το παραμύθι της ύπαρξης. Το τόσο μάταιο και περιττό, όσο μοιραίο, κινητήριο κι αληθινό. [...]  
 Samuel Beckett



Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Δι...αίρεση


Ανακαλυπτω - Δημητρα Γαλανη

Violet Green and Red
Mark Rothko, 1951
Ποίημα στο μαγνητόφωνο

[...] θαυμάσιο βράδυ
ο έγχρωμος θόρυβος τῆς πόλεως
τὴ μοναξιά μου διαιρούσε πότε κίτρινη
πορτοκαλένια κυανή καὶ τώρα κόκκινη
βάφοντας πράσινο το περπάτημα.
Εἶχε λευκά σημάδια η αγάπη.
Στόπ. Επιστροφή.
Εἶχε λευκά σημάδια τοῦ κόσμου η ταραχή.
Τα νέφη αόρατα.
Οχι.
Στὶς ερημιές του φεγγαριού μέσ᾿ στα κλήματα
μαρμαίρει ο αγγελος ενώ
γελιέται ο θάνατος καὶ η νύχτα
διασκεδάζει με διάττοντες.
Ὄχι, ὄχι.
Ὁ χρόνος πλησιάζει τα οράματα
νυχοπατώντας.
Απληστία!
Έπρεπε να βυθίσω περισσότερο
τὴ θλίψη μέσα στὴν ψυχή μου.
[...]
Στόπ. Ολα σβήνονται.
Θέλω να βγω απ᾿ τὶς λέξεις
βαρέθηκα.
Ν᾿ ακούω καλύτερα στο απέναντι μπαλκόνι
τί λένε οἱ δυο μόνιμες γριές
που κάθονται μὲ τὶς ώρες.
Νίκος Καρουζος
(απόσπασμα)



Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

Χαμηλες πτησεις ...


την


Ενας πλανοδιος φωτογραφος - Α.Πρωτοψαλτη, Α.Καλογιαννης


Γυρισε (Π.Θαλασσινος) ...
κι   Ηθελα κατι να σου πω (Μ.Λιδακης) ,
για την  Μοναξια της θαλασσας (Μ.Παπαλεοντιου) ,
Γι ' αυτους που λησμονηθηκαν (Π.Θαλασσινος) ,
για Εκεινα που δεν εχω (Α.Μπαμπαλη) .











στιχοι : Ηλιας  Κατσούλης
(1939 - 21/8/2008)






σαν κτύποι στο κελί μου
τα λόγια σου ...

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Νυχτα αποψε ...δικη μου


Αερικο - Θανασης Παπακωνσταντινου


ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ Β΄ 5ος όροφος

Φώτα βυθισμένα
στο μαύρο βελούδο
της θάλασσας

Γαλανοί διασχίζουν
τους δρόμους
οι φάροι των ασθενοφόρων

Και οι σειρήνες ουρλιάζοντας
σκορπίζουν τις μάταιες ιαχές
των ζωντανών

Ακουμπάει τρυφερά
τα χέρια της
στους ώμους σου



Η απόγνωση


Ένα βήμα στο κενό
και μόνο από λεπτότητα
σβήνεσαι από τη θέα της ζωής. 


Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

Α...θεραπευτες λεξεις


"Του Πόθου και του Πάθους"
μουσικη: Τασος Γκρους (1998)


στιχοι: Ηλιας Κατσουλης


στιχοι: Αλεξανδρος Αλεξανδρου




http://sterianizali.wordpress.com
Και ζήσαμε…

Σε δύο τετραγωνικά τοπίο.
Με ενέσεις νικοτίνης. Εξαρτημένοι από πρόστυχους “Θεούς”.

Και αγαπήσαμε ό,τι δεν άξιζε ν’ αγαπηθεί.

Ερωτευθήκαμε τα λάθη των σοφών.

Και ορθογραφήσαμε τη μοναξιά των στίχων μας.


Κακολογήσαμε τα “θέλω” μας.
Και συμψηφίσαμε τ’ αδέσποτά μας “πρέπει” μ’ ένα ανέραστο φιλί…

Αντώνης Τσάκος


...   ...   ...   ...   ...   


Αλυτρωτη σαν εθαψα 
τη φλυαρη σιωπη μου
στεγνο τραγουδι ανεβασε
στα χειλη η κραυγη μου





Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

1000+ ενας ...μύθοι



Χρονοι της απουσιας σου - Λιζετα Καλημερη



Περιμένοντας τὸ βράδυ
 
Δὲν ξέρω πῶς, δὲν ξέρω ποῦ, δὲν ξέρω πότε, ὅμως τὰ βράδια
κάποιος κλαίει πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα
κι ἡ μουσικὴ εἶναι φίλη μας – καὶ συχνὰ μέσα στὸν ὕπνο
ἀκοῦμε τὰ βήματα παλιῶν πνιγμένων ἢ περνοῦν μὲς
στὸν καθρέφτη πρόσωπα
ποῦ τὰ εἴδαμε κάποτε σ᾿ ἕνα δρόμο ἡ ἕνα παράθυρο
καὶ ξανάρχονται ἐπίμονα
σὰν ἕνα ἄρωμα ἀπ᾿ τὴ νιότη μᾶς – τὸ μέλλον εἶναι ἄγνωστο
τὸ παρελθὸν ἕνα αἴνιγμα
ἡ στιγμὴ βιαστικὴ κι ἀνεξήγητη.
Οἱ ταξιδιῶτες χάθηκαν στὸ βάθος
ἄλλους τοὺς κράτησε γιὰ πάντα τὸ φεγγάρι
οἱ καγκελόπορτες τὸ βράδυ ἀνοίγουνε μ᾿ ἕνα λυγμὸ
οἱ ταχυδρόμοι ξέχασαν τὸ δρόμο
κι ἡ ἐξήγηση θὰ ᾿ρθεῖ κάποτε
ὅταν δὲν θὰ χρειάζεται πιὰ καμία ἐξήγηση

Ά, πόσα ρόδα στὸ ἡλιοβασίλεμα – τί ἔρωτες Θέε μου, τί ἡδονὲς
τί ὄνειρα,
ἂς πᾶμε τώρα νὰ ἐξαγνιστοῦμε μὲς στὴ λησμονιά.

Τασος Λειβαδιτης



 
 

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

Καλημερα σαν ...καληνυχτα


Φωναξε με - Αρλετα (1967)
Ειναι αβασταχτο να φευγεις - Ελενη Βιταλη (1990)
στιχοι : Ακος Δασκαλοπουλος
μουσικη : Νοτης  Μαυρουδης


Θερινό σινεμά

Μικρή πελώρια ασίγαστη
Απεραντοσύνη στα πλάνα
Όταν έμπαινα στο βλέμμα σου
Τίποτα δε χανόταν

Ας μη μακρηγορούμε άλλο πάνω στη νύχτα
Υπάρχει για να την πεις ή για να τη σωπάσεις
Στα χαλίκια του αίθριου

Μείναμε κάτω απ' τον κήπο
Οι τελευταίοι περαστικοί που
Νομίσαμε ότι γίνεται να
Συναντηθούμε στα ψίχουλα της πραγματικότητας

Αν μπορείς
Αγάπησέ με ως
Αιώρηση
 
Ελευθερία Κυρίτση
 
 
 
 
 
 

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Τρεις μερες τωρα ...


Burn it blue - Caetano Veloso

Νοστος 
("Ο ανεμος της Μυκόνου", απόσπασμα)

[...] έμαθα ότι χαμήλωσε
το κατώφλι του σπιτιού της μητέρας
κι ότι υποχώρησε δυο μέτρα ο τόπος
όπου με περίμενε, κάθε χρόνο, τον Άυγουστο,.

Ξέρεις το περιεχόμενο που για τρεις ημέρες
πίνω από τη φλέβα;
Είναι το διάλυμα από νερό κι αλάτι
παρόμοιο με τον ορό και το θαλασσόνερο.
Βαραίνει σαν σήμαντρο στην καρδιά
και κάνει μεταλλικούς τους ήχους της,
βαραίνει σαν ψόφιος κορυδαλλός
το σβησμένο χριστουγεννιάτικο αστέρι.
Θα ήταν ωραία ν' αποκοιμηθώ στη θάλασσα
με το νερό να φτάνει στον λαιμό, που ξεδιψά και τρέφει,
να στροβιλίζομαι χωρίς φτερουγίσματα εκεί βαθιά
εκεί που μαζεύεται η σκιά των απόντων.
[...]


Corrado Calabro
Ποιήματα, μτφρ. Β. Ρούβαλης, εκδ. Γαβριηλίδης, 2007.



Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

ανοιχτες ...παρΕΝθέσεις


Σταυρος Ζαφειριου - … και να μπλοφάρουμε στο όνειρο (1984)

Μ’ ανοιχτά χέρια
Πλησιάζω.
Με όμοιες λέξεις
Με όμοιες φράσεις
Πλησιάζω
Ανακαλώ τον εφιάλτη
Τον πυρετό
Την αλήθεια
Ισχυρή δροσιά
Παραμορφώνεις αυτό που υπάρχει
Σαν όγκος
Κάπου στο βάθος της θυρίδας
Που ξεκλειδώνουμε
Το μετατρέπεις
Σ’ εξάνθημα
Σε ομόλογο απεγνωσμένης γραφής
Το ξεπουλάς
Με αντάλλαγμα ένα τοπίο
Τεμαχισμένο
Σε δεκάδες παράθυρα
Μοναχικό
Κατακόκκινο
Μ’ ένα όραμα
Που σφαδάζει ανάμεσα στα δάχτυλα
Ένας κλοιός είναι
Που χαλαρώνει σιγά-σιγά
Κι αφήνει τη μουσική
Να ηχεί
Σαν παράξενος τρόμος
Στ’ αφτιά
Πλησιάζω
Σ’ ανακαλώ
Τ’ όνομά σου
Βουτηγμένο στο οινόπνευμα
Καρφιτσωμένο στον τοίχο
Μια χορδή είσαι
Ακίνητη
Και είμαι αιχμή
Η σταθερή συχνότητα
Των αναφιλητών
Πυροδοτώ το μυαλό μου
Ανατινάζομαι
Πέφτω σε φύλλα
Απροσδιόριστου χρώματος
Απροσδιόριστης εποχής
Αναζητώ
Ένα τέχνασμα
Ένα μηχανισμό για να συλλέγω
Κάθε φορά τις παρενθέσεις σου
Χωρίς να φωνάζω
Βοήθεια  [...]
Είναι οι μέρες
Οι μήνες
Τόσες ταχύτητες που αλλάζουν
Ενώ κυλάω
Σ’ αφύλακτους δρόμους
Παρασέρνοντας
Προφητείες και ωροσκόπια
Αβεβαιότητα είσαι
Και είμαι η αμηχανία
Μιας ξαφνικής φωτογραφίας
Σε ικετεύω
Γίνε βροχή
Γίνε ο απρόσμενος ξένος
Που μπαίνει
Χωρίς να χτυπήσει
Γίνε ο ρυθμός
Ενός ακόμη χαμένου ποιήματος
Γίνε η πράξη της λέξης
Δραπετεύω

Σταυρος Ζαφειριου







Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

"Μια γευση απο ...αλμύρα"


Μη με κοιτας - Μανωλης Λιδακης

Παραπονο - Θεμης Καραμουρατιδης

[...]  Δε σου κράτησα ποτέ κακία. Παράπονο μόνο…
Να ήξερες πόσες νύχτες προσπαθούσα με τη σκέψη μου να επικοινωνήσω μαζί σου…
Να σου στείλω ένα μήνυμα… Κι εσύ δεν άκουγες…
Ξέρεις, ο πονεμένος αποζητά τον ίσκιο ενός ανθρώπου,
για να καθήσει από κάτω, να κουρνιάσει και να κλάψει με την ησυχία του.
Ο πόνος θέλει μια σκέψη.
Ένα καταφύγιο για να καταλαγιάσει. Όταν δεν υπάρχει τίποτα γίνεται πιο σκληρός.
Πιο κοφτερός. Σε παίρνει το κατόπι κι όπου σε βρει σε μαχαιρώνει,
ώσπου να σε ρημάξει…


Μόνο οι πολύ δυνατοί, οι πολύ οχυρωμένοι τα βγάζουν πέρα.
Κι εγώ δεν ήμουν ποτέ τόσο δυνατή.
Και καθόλου οχυρωμένη.
Εσύ ήσουν πάντα ένας καλός καραβοκύρης.
Είχες πυξίδα…
Κρατούσες την ρότα σου σταθερή..
Άραξες το σκάφος σου σε απάνεμο λιμάνι..


Εγώ το δικό μου το βούλιαξα…
Ναυάγησα…
Ήρθα εδώ γιατί με πέταξαν τα κύματα…
Ταξίδευα σ’ ένα άγνωστο πέλαγος κι είχα τ’ αυτιά μου ανοιχτά μόνο για τις σειρήνες...
Όπου μου λεγαν πήγαινα…


Αλκυόνη Παπαδάκη



Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

Ακριβως ! Επειγει ...


Άνεμε, που με γύμνωσες, μου ‘γινες μοναδικό μου ρούχο.
(Γ. Ρίτσος)




απο Αχαϊκο καστρο, Ιουνιος '13
Η ΕΦΗΒΕΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ

Περιμένω λίγο
να σκουρήνουν οι διαφορές και τ'αδιάφορα
κι ανοίγω τα παράθυρα. Δεν επείγει
αλλά το κάνω έτσι για να μην σκεβρώσει η κίνηση.
Δανείζομαι το κεφάλι της πρώην περιέργειας μου
και το περιστρέφω.Όχι ακριβώς περιστρέφω.
Καλησπερίζω δουλικά όλους αυτούς τους κόλακες
των φόβων,τα αστέρια .Όχι ακριβώς καλησπερίζω.
Στερεώνω με βλεμμάτινη κλωστή
τ'ασημένια κουμπάκια της απόστασης
κάποια που έχουν ξηλωθεί τρέμουνε και θα πέσουν[...]

Αν δεν υπήρχε η απόσταση
θα μαραζώνανε τα μακρινά ταξίδια [...]

Αν δεν υπήρχες εσύ απόσταση
θα πέρναγε πολύ ευκολότερα
πιο γρήγορα εν μια νυκτί η λήθη
τη δύσκολη παρατεταμένη εφηβεία της
αυτό που χάριν ευφωνίας ονομάζουμε μνήμη.

Όχι ακριβώς μνήμη. Στερεώνω
με βλεμμάτινη κλωστή ομοιώσεις
έχουν ξηλωθεί τρέμουνε και θα πέσουν.
Όχι ακριβώς στερεώνω. Δουλικά περιστρέφομαι
γύρω απ'αυτούς τους κόλακες του χρόνου που
χάριν συντομίας τους ονόμασα μνήμη.
Όχι ακριβώς μνήμη. Ανεφοδιάζω διάττοντες
με παρατεταμένη εκμηδένιση.Επείγει.

Κικη Δημουλά


Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Αυγουστος ειναι ...δεν ειναι ***



Πικρο τραγουδι - Παντελης Θαλασσινος
(στιχοι : Λενα Παππα, μουσικη : Γ. Νικολαου)



Aυγουστος - Ελλη Πασπαλα
Το δακρυ - Ελλη Πασπαλα





Σταλαγματιά το δάκρυ μου στο μάγουλο και τρέχει
και κάθε δάκρυ μου θαρρώ την όψη σου πως έχει.
(Μαντιναδα της Ελενης Γαρεφαλακη)













απο την ταινια :


Ιταλία 1973.
Σεναριο, σκηνοθεσία: Λίνα Βερτμίλερ

Φωτογραφία: Γκιουζέπε Ροτούνο
Μουσική: Νίνο Ρότα, Κάρλο Σαβίνα
Ηθοποιοί: Τζιανκάρλο Τζανίνι, Μαριάντζελα Μελάτο





*** Ο τιτλος, ιδεα απο τους στιχους :
Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ [...]
(Νικου Καββαδια, "Φ. Γκαρθια Λορκα")