Δακρυα του δειλινου ..."εκ των εσω"

Δαχτυλα με δαχτυλα - Μαριαννα Ζορμπα

31/3/13, απο ψηλα...

Καρδια και αιμα - Μ. Ζορμπα

Ποιος ξερει - Μαριαν. Ζορμπα

στιχοι τραγουδιων : Ακος Δασκαλοπουλος

μουσικη : Παναγιωτης Μαθιελλης

αλμπουμ : "Ακου μια φορα", 1996

"Ευθραυστον" ...

Sea's melody
φωτογραφια: Πενυ Γιαννακου

Πράσινο μπουκάλι.

Ό,τι δε σου είπα
το έγραψα σε μικρά σημειώματα
που έστειλα με τον ταχυδρόμο της θάλασσας.
Δεν φοβήθηκαν κύματα και φουρτούνες
λόγια και λέξεις σφραγισμένα
με κερί και έρωτα.
Σ’ τα έστειλα όλα.
Όλα αυτά που με έκαναν να ζω.
Τη μουσική της φωνής μου
και το τραγούδι που με βασάνιζε πάντα…
Για σένα όλα. Απλά και ειλικρινά.
Μα και τον εαυτό μου
στο μπουκάλι ταχυδρόμο θα έκλεινα,
μικρός και ανάλαφρος στη σκέψη σου,
προστατευμένος με τις λέξεις.
Πότε θα φτάσει ο ταχυδρόμος,
ούτε εγώ ρώτησα.

Το ταξίδι
έχει το δικό του ημερολόγιο.
Πράσινο υγρό της προσμονής
και οι δρόμοι απέραντοι.
Πράσινο.

Flumina 0322 - Christian Fennesz & Ryuichi Sakamoto

Λουάν Τζούλις

Χθες ...σημερα ...αυριο ...πάντα

Μυστικα πως σ' αγαπω - Δημητρης Υφαντης
Καιγομαι και σιγολιωνω - Δημητρης Υφαντης

Αν-ελπιδα ...κι αποψε

Συχνα ρωτω - Σταυρος Ψαρουδακης

 ΙV
…. ίχνη αγάπης
θα ψηλαφήσω μέσα μου
όντας το κλάμα αδύνατο
των φωτεινών επιγραφών
τα δάκρυα θα μαζέψω
τις νύχτες που βρέχει
στα έρημα σοκάκια θα πλανηθώ
δίχως πουκάμισο και χίμαιρες
κατάμονος και ταπεινός
ποτάμια να οργώσουν το στήθος μου
με το μικρό μαστίγιο του ανέμου
εξαγνισμένος την αυγή
να κινήσω για σένα

είναι καιρός που ανέλπιδα σ’ αποζητώ
κι απόψε
με κεραύνωσε το όραμα της αγάπη σου
και μέθυσα….

Ερχεσαι μεσα στ' ονειρο - Μαν.& Δημ. Σπυριδακης

Ειναι πλοια οι αγαπες - Δημητρης Σπυριδακης

Tολης Νικηφόρου

("Ο πλοηγος του απείρου", αποσπασμα)

Φεγγαρια Α-δόκιμα...

Η απρόσμενη

Όμως

ποια να 'σαι Εσύ που αιφνιδιάζεις
- με τόση λάμψη τόση μουσική -
το σκυθρωπό βασίλειο της σιωπής μου;

Που χείμαρρος φωτός εισβάλλεις ξάφνου
σ' αυτά τα ειρηνικά σκιόφωτα 

όπου χρόνια και χρόνια τώρα συντηρώ
τις λιγοστές αναιμικές μου μνήμες;
Μ' αυτή την εκτυφλωτική ομορφιά;

Μ'αυτή την εκκωφαντική σου παρουσία;

Τι ανακαλεί το βλέμμα σου στη μνήμη;

Κι αυτό το αστραφτερό χαμόγελό σου
-σαν άξαφνη αστραπή σε μαύρο φόντο-
ποιο ανέφικτο υπαινίσσεται και ποιες
ακτές πέραν του χρόνου προφητεύει;

Στο φρύδι του γκρεμού με καρτερείς
και με χαμόγελο ήρεμο μου γνέφεις
ανύπαρκτα φτερά να εμπιστευθώ
παγιδευμένες πτήσεις να τολμήσω

Ολα τ' αστρα αποψε δικα μας - Μ. Φαραντουρη

Ορέστης Αλεξάκης

...   ...   ...   ...   ...   ...   ...   ...   ...   ...   ...   ...   ...   ...   ...   

Ας πουμε...

πως δεν με προδωσες ποτέ

ουτε τοτε...

τοτε που ξηλωσες μια νυχτα 

το φεγγαρι σου απ' τον ουρανο μου

μια νυχτα ηταν σαν κι αυτη 

αποψε, με πανσεληνο...

(21/1/00, πανσεληνος κ΄

ολικη εκλειψη σεληνης)

Ν.Α. ...αν με θυμηθεις

Ο νοτιας στην ξενητειά - Νικος Χουλιαρας

Θα σου το πω με "Α" ...         ,        Αν με θυμηθεις ...

(Νικος Χουλιαρας - Ποπη Αστεριαδη)

Χαλασια μου - Ν. Χουλιαρας

δίσκος: «Ο ΑΡΑΧΘΟΣ»

στίχοι, Μουσική: Νίκος Χουλιαράς

τραγούδι: Νίκος Χουλιαράς - Πόπη Αστεριάδη

Σκουριας σκιες ...

Θελω τα ματια της να ξεχασω - Νικος Νομικος

στιχοι τραγουδιων: Μπαμπης Στοκας

Θα ροκανίσω τον τάφο της καρδιάς
και θα γίνω ένα εδώ πάντα παραμένον...
Ανατινάζοντας τη συμφωνία του τώρα
και βάζοντας τον πάγο του πληγωμένου μου αίματος
στον πόνο ενός ήλιου που είναι προφητεία.
Η μελλοντική ζωή μου
είναι ένα κοράκι
που περιμένει την περασμένη ζωή μου.
Τη δική μου εγώ δεν την έχω δει να ζει
αφού κρύβει στην κρύα στάχτη
το μόνιμο πρόσωπό μου.

Καταραμένη ευχή,

που τεντώνει τις πτυχές

του άδειου κουστουμιού της μέρας

και κάνει τη μνήμη

να είναι το ΠΑΤΗΤΗΡΙ απ’ όπου πίνει η ψυχή.[...]

Amílcar Martín Pérez (Σάντα Κρούζ, Τενερίφη, 1977)

Στην ακρη της γιορτης - Μπ.Στοκας

Πινακας - Πυξ Λαξ

Πουλα με - Πυξ Λαξ

...διαδρομες κενες

Οι μνημες - Νικος Ορφανιδης

Πρώτες πέθαναν οι λέξεις.

Έπειτα τραυματίστηκε ο ίσκιος μας.
Ακολούθησαν μερικές απο τις ψυχές
και σειρά είχαν όσα "τίποτα" μας ανήκαν,
μετρώντας τα γιά ώρες.

Ελπίδες απο σίδερο, αληθινές και ψεύτικες.
Αυτή την ανατριχίλα που θυμίζει έρημο
και σύγκρουση,
ανάμεσα σε αυτούς, που δεν έχουν να χάσουν,
γιατί ποτέ δεν είχαν.


Ουρανό.
Έλεος.
Και λίγα βάναυσα "θέλω".
Ιδανικοί δηλαδή φονιάδες.
Προσωρινά ηττημένοι.

Kαταρτι - Κ. Καραλης

Μη λησμονήσεις καθώς φεύγεις,
ν’ αφήσεις αναμμένο για μας, ένα τουλάχιστον φώς.

VENNIS ΜΑΚ

Φαντασματα...

Νεκρά σώματα

(απόσπασμα)

[...]
οι απουσίες
πληγές ανοιχτότατες
κι η φυλάκιση σε εμμονές
ταξίδια σε τόπους
που δεν υπήρξαν

Η ζωη δυο κομματια - Παντ. Θαλασσινος

το βλέμμα της σιωπής
εξοστρακίζεται σ’ ελεημοσύνες
για καημούς εφήμερους
και μια ζωή
παρέα με το είδωλό μας
μπροστά σε άσαρκους καθρέφτες

Δημητρης Τρωαδίτης

Moνα...Δικά μου

Αν δεις να κλαιει η ανοιξη - Γιαννης Πουλοπουλος

Πεστε μου που 'ναι η ανοιξη - Ποπη Αστεριαδη

στιχοι : Ακος Δασκαλοπουλος

Βουλιαξαν οι ωρες - Δημητρης Ψαριανος

...
Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος κι ἡ συναλλαγή,
ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς χαμογέλασαν βουλιάξαν σὲ βαθιὰ πηγάδια
καὶ μείναν μόνο κεῖνοι ποὺ μᾶς πλήγωσαν... ...

...

Ντινος Χριστιανοπουλος

Yπ-αινιγμοι...

H Παντοτινη, Πλήρης
[...]
Σε σένα που δεν έχεις όνομα και που οι άλλοι σ’ αγνοούν,

Η θάλασσα σου λέει: πάνω μου, ο ουρανός σου λέει: πάνω μου,

Τα άστρα σε υπαινίσσονται, τα σύννεφα σε φαντάζονται,

Και το αίμα που έχει εξαπλωθεί στις καλύτερες στιγμές,

Το αίμα της γενναιότητας

Σε φέρει απολαυστικά.

Τραγουδάω τη μεγάλη χαρά να σε τραγουδάω,

Την μεγάλη χαρά του να σ’ έχω ή του να μη σ’ έχω,

Την αγνότητα να σε περιμένω, την αθωότητα να σε γνωρίζω

[...]

Paul Éluard

Ya kalbi - Souad Massi

Κι αν δεν υπαρχει ...ουρανος

25/1/13

Ὅτι μπόρεσα ν' ἀποχτήσω [...] τὸ χρωστῶ σ' ἕνα εἶδος εἰδικοῦ θάρρους ποὺ μοῦ' δωκεν ἡ Ποίηση:

νὰ γίνομαι ἄνεμος γιὰ τὸ χαρταετὸ καὶ χαρταετὸς γιὰ τὸν ἄνεμο, ἀκόμη καὶ ὅταν οὐρανὸς δὲν ὑπάρχει.."

Ὀδυσσέας Ἐλύτης
(Ὁ μικρὸς Ναυτίλος)

Οταν θα 'ρθεις - Γιωργος Ρωμανος

Μωβ ...

Παραφωνία 

Ίριδα εσύ, που,
μες του χειμώνα
τους σπασμούς
Άνοιξη αναγγέλλεις
έβαψες μωβ
το χωρισμό
αφού άθελά σου
μάρτυρας μιας παγωνιάς

ανθρώπινης

παντός καιρού

και ντροπαλά

υπενθυμίζεις

πώς Άνοιξη σημαίνει

και πλάνη

του ανοίκειου

καιρού

κορμιού

και κόσμου.

Ελενη Σιγαλου 

Μωβ των κερασιων

Νύχτα διαστάσεων υπνοδωματίου
χωρίς τον ύπνο
Νύχτα στον πάτο άδειας δεξαμενής
Οξειδωμένη χημεία στις ακμές
Σάπια σκάλα τοιχώματα εκκωφαντικά
Τώρα σε αγαπώ μόνο σαράντα κυβικά.

Κάποιες νύχτες καταφέρνω να περιορίζομαι
Με όνειρα γεωμετρικής περιόδου, αυστηρά.
(τόσο νερό κι ούτε τα χείλη σου έβρεξες)

Με ξέχασες. Και συνεχώς μου το υπενθυμίζεις.

Ευγενια Βάγια

Στα μαγια και στα ονειρα - Παντελης Θαλασσινος

***Τρεις μερες τωρα, τρεις ολοκληρες 

με αγκαθωνουν  λεξεις. 

Αναισθητες περιπολουν 

μελλοντικοι αυτοχειρες

πασχιζοντας να βγαλουν ηχο

Μεσα μου το νερο λιγοστευει

Σημερα φτυνω δηλητηρια...

Απο ...καρδιάς

Μάνου Ελευθερίου:

Θα μεινεις ουρανος - Πασχαλης Τερζης

Το συρταρι - Πασχαλης Τερζης

Η πίσω πλευρά του χρόνου

Μια κούπα κρύα μοναξιά η νύχτα.
Μισοσβησμένα τσιγάρα καπνίζουν στη μνήμη.

Το έλκηθρο πάνω στο παγοδρόμιο του χρόνου φευγάτο.

Αυτος ο Μαρτης - Λιζεττα Νικολαου

Λίγα μένουν.
Κι απ' αυτά ελάχιστα καταφέρνουν
να ισορροπούν.

Τ' άλλα αποσιωπούνται.

Εκεινα που ειχα να σου πω - Μανωλης Μητσιας

Κι από όσα δεν αποσιωπούνται λίγα
κουρνιάζουν (και για πόσο;) στη μνήμη.

Οδεύουμε αργά
προς την πίσω πλευρά του χρόνου
μην ξέροντας αν συνεχίζουμε ή αν
αποχαιρετούμε τη ζωή.

Πηρα την αγονη γραμμη - Αιμιλια Νομικου

Νίκος Γρηγοριάδης
(συλλογή: "Και στρεβλές ρίμες". 2006)

Επιμελώς ...Αν-ελέητος

(ή αλλιως: "cruel hands of time"...)

Τα Παράθυρα 

Αυτός που απ'έξω κοιτάζει μέσα σε ένα ανοιχτό παράθυρο δεν βλέπει ποτέ τόσα πράγματα όσα εκείνος που κοιτάζει ένα παράθυρο κλειστό. Δεν υπάρχει αντικείμενο πιο βαθύ, πιο μυστηριώδες, πιο γόνιμο, πιο σκοτεινό, πιο εκθαμβωτικό από ένα παράθυρο που το φωτίζει ένα κερί. Αυτό που μπορούμε να δούμε στο φως του ήλιου είναι πάντα λιγότερο ενδιαφέρον από αυτό που συμβαίνει πίσω από ένα τζάμι. Μέσα σε αυτή τη μαύρη ή φωτεινή τρύπα ζει η ζωή, ονειρεύεται η ζωή, υποφέρει η ζωή. (Charles Boudelaire)

Robert Derr: "Little Red Train" (oil, 2011)

Ἡμερολόγια Ἐξορίας
Γιάννη Ρίτσου (aποσπασμα)

Μόλις πᾶμε ν᾿ ἀνοίξουμε μία πόρτα
ὁ ἀγέρας τὴν κλείνει.
Ἔτσι κλειδωμένοι ἀπ᾿ ἔξω
σφίγγουμε καθένας τὰ κλειδιά του
μ᾿ ὅλο πούχουμε μονάχα μιὰ στάμνα
μ᾿ ὅλο ποὺ κανένας μας δὲν ἔχει σπίτι.
Σήμερα δὲν ξέρω νὰ μιλήσω.
Σήμερα μιλάω σὲ πρῶτο πρόσωπο [..]

Ἐγὼ δὲν χωράω στὴ φωνή μου. Τὰ πόδια μου
μένουν ἀπ᾿ ὄξω. Κρυώνω. Καὶ μὲ βλέπουν.
Θὰ πρέπει νά ῾φταιξα πολύ.

Κοκκινο τραινο - Δημητρα Γαλανη

Η Εκδρομή

Φεύγω με το τρένο για τη λίμνη - ποια λίμνη;-

Γυρίζουν οι ρόδες, γυρίζουν οι εποχές.

Βγάζει καπνούς το μυαλό μου.

Σφυρίζουν τα δέντρα γύρω μου.

Φεύγω σα σφαίρα. Επιτέλους μετακινούμαι.

Δεν πήρα τίποτα μαζί μου.

Μόνο τσιγάρα κι ένα πακετάκι με ποιήματα για το δρόμο.

- Σα να λέμε τα ξυριστικά μας είδη. -

Τα τελευταία ιστορικά γεγονότα τα ξέρω απέξω

θα τα λέω στον πλαϊνό μου και θα γελάμε.

Έχω γύρω στο λαιμό μου το μάλλινο κασκόλ σφιχτή θηλιά.

Όταν ζεσταθεί η κουβέντα θα μιλήσω για σένα.

Μετά πολιτική συζήτηση. Μετά για τέχνη.

Ωραία μέχρι εδώ. Αλλά δεν υπάρχει κανένας συνεπιβάτης.

Είμαι μόνος στο όχημα με τα χέρια μαγκωμένα στο παράθυρο.

Όλα φεύγουν πίσω μου. Όλα τα ξεχνάω.

Ψάχνω για το μηχανοδηγό. Δεν υπάρχει.

Το τρένο είναι αυτόματο, είναι κατευθυνόμενο.

Άρχισε να φαίνεται η λίμνη.

Κόβεται ο χρόνος. 

Το νερό με σφίγγει σα σίδερο.

Τώρα κατεβαίνω στον πάτο της λίμνης.

Κοιτάζω την οροφή του νερού.

Είναι παράξενο μέρος για πικ - νικ.

Γιατί κανονικά πρέπει να 'χω σκοτωθεί σε δυστύχημα.

Ζω όμως και σκέφτομαι.

Μήπως πήρα λάθος τρένο;

Ή με βάλανε βιαίως σε άλλη εποχή;

Γιαννης Κοντός

Στιγμες ...

Μα στιγμες στιγμες
το φως αλλαζει
κι οι
Σκιες μας (Ελενη Τσαλιγοπουλου)
... σιωπουν

Κι έτσι που σου σβησα στα χείλη τη σιωπή,

τον ήλιο κρέμασα στου κόσμου το σχοινί,

να ταξιδεύει μεσ' τη θάλασσα η ψυχή,

πάντα

Για σενα (Γιαννης Κοτσιρας)

Βαθειες αναπνοες - Παντελης Θαλασσινος

Κλείνω τα βλέφαρα τα μάτια ανοιχτά
παίρνω βαθιές αναπνοές απ'τη ζωή σου
τρέχουν σαν άλογα τα χρόνια φτερωτά
κι εγώ κρατιέμαι από την αναπνοή σου...

... πεντε γραμματα

Ερήμην

 Κόκκινο

Σε σφετερίζομαι

 Σε σφίγγω στη γροθιά μου

αυθαίρετα

 κορμό άλικου ρόδου

ως την ύβρι

 να μην αργήσει η πλημμυρίδα

και εξαργυρώνω

 να εκραγεί στις ίριδες

ερήμην σου

 όσο κόκκινο 

τις νύχτες

 μου αρνήθηκες

μονές διαδρομές

στα όνειρα

Ενα ίχνος

Σπασμένο μωβ

Κόβω όλες τις κλωστές

  Άηχη

που μας δένουν

  διαχέεται

μια μια

  η οδύνη

εκτός από εκείνη την αρχαία

  του μωβ

στο υπογάστριο

  καθώς συντρίβεται

που επιμένει να πάλλεται

  με δύναμη

Άλλα ίχνη δεν θα αφήσω

  στο πάτωμα

τίποτε για την όραση

  αμέτρητα

τη γεύση, την αφή σου

  θραύσματα

  μπλε και κόκκινα.

μα όταν θ’ακούς
μέσα σου
τον ήχο της καρδιάς
θα ξέρεις
πως δεν είναι δικός σου.

Η αγαπη πεντε γραμματα ... (Αργυρω Καπαρου)

Οταν ..."ψαχνει η νυχτα"

Κάθε ποίημα είναι ένα αποτυχημένο χαρακίρι. Ξεκινάς με τη βεβαιότητα ότι κρατάς την πιο αιχμηρή λέξη και καταλήγεις ν’ αναρωτιέσαι αν το επόμενο θα σε λυτρώσει με κάποια που κόβει καλύτερα. (Λ.Μ)

Αποψε δεν θα κοιμηθω, θα μεινω παλι να σκεφτω ...

Μη βγαινεις

Σε ψάχνει η νύχτα.
Όχι, μη βγαίνεις
δεν τέλειωσα με τα κοψίματα ...
κι έχω
ένα μουτζουρωμένο βλέφαρο
- επιτοίχιο ρολόι -
που γρατσουνάνε πάνω του
οι λεπτοδείχτες
κάθε που αργεί
να κλάψει.
Όχι μη βγαίνεις
άναψε μόνο ένα καντήλι
για την νυχτερινή μου
προσευχή.
Νυν και αεί! αγάπη μου
φαλτσάρει
ο ψάλτης ήχος
μα εσύ κοιμήσου.
Όλα αναβάλλονται
στο χρόνο.
Των εραστών το φίλημα
ο τυχοδιώκτης ύπνος
και όσα είχα να σου πω.

Δακρυ αγαπημενο - Μαρια Αναματερου

ποιηση: Λίλιαν Μπουράνη

Σχήμα παλιό

που πια δεν σε χωρά

ετούτη η νύχτα.

Να λείπεις ο μισός

κι ο άλλος μισός να κρύβεσαι

στις σκιές των περαστικών… 

(απόσπασμα από το ποίημα «Apassionata»).

Τα ματια που δακρυζουνε - Μ. Σουλτατου

Βαθυ μισο...κόκκινο

Η ιστορία του Ηλιου

Ο ήλιος έγραψε την ιστορία του
στ' απόκρυφα ακρογιάλια.
Εμείς θα την γράψουμε
στην άμοιρη καρδιά μας,
Και σαν γεράσουμε
όπως το φως μιας ηλιαχτίδας
στο άσπρο των μαρμάρων
Θα γείρουμε θλιμμένα,
αγέραστοι έφηβοι,
με στεφάνια μυρτιάς
στα σγουρόμαλλα κεφάλια μας,
για να κοιμηθούμε αιώνια
στον ασημοκαπνισμένο ίσκιο
του Αυγουστιάτικου φεγγαριού,
σαν δυο αρχαίοι έλληνες θεοί
με το φιλί της αιωνιότητας
στα πέτρινά τους χείλη.

Βάσω Μπρατάκη

Ομορφοι και ηττημενοι...

Στην ερημια του ηχου ...

"Τα λουλουδια της κουρτινας να νταντελωνουν το ανυπαρκτο"...

ποιηση: Ρηνιώ Παπανικόλα

Γιατι δεν μπορω να δω το πρόσωπό σου;

Η ...μπας και δεν ειναι μνημη;

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με, αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με... (K.Kαβαφης)

Με είδαν με προσπέρασαν όσοι αγαπάω
μόνος απόμεινα και έρημος πάω. (Κ. Καρυωτάκης)

water from the same source

Η μητέρα μου πέθανε
η αγαπημένη μου έφυγε
οι σύντροφοι με προδώσανε
τα χρόνια περάσανε
τώρα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος
Όλα έγιναν. (Τάσος Λειβαδίτης)

Κλαίμε λέξεις και δεν κλαίμε δάκρυα, λυτρωτικά δάκρυα: «Α δάκρυα, πού είστε δάκρυά μου

διαπεράστε…αναβλύστε…σαρώστε…και κάντε μου ξανά το κλάμα κλάμα». 
(Βύρων Λεοντάρης)

Εμείς ολοένα φεύγουμε

μα οι μήνες ολοένα ξαναέρχονται στο παράθυρο,

μα ο χρόνος είναι βράχος αμετακίνητος. 

(Ν. Καρούζος)

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ

μεγάλα και αψηλά τριγύρω μου έχτισαν τείχη… 

Α. όταν έχτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω

αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον

Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον

έξω. ( Κ. Καβάφης)

-Θάλασσα λανθασμένη δε γίνεται.
-Το κενό υπάρχει όσο δε πέφτεις μέσα του (Ο. Ελύτης)

πως με σημαδεψες  Σκια του δειλινου... !!!

δες την απουσια ...καταματα

Καπετανιε - Μαρια Αναματερου

Κηπος στο βυθο - Ελ. Δεληχρηστου

Ζωη - Λιζετα Καλημερη

Ιχνογραφία

αν αυτό είναι ένα ίχνος

μια ζωγραφιά ενός παιδιού

που ξαπόστασε σε αυτό τον τοίχο

μη την μουτζουρώνεις

άσε τον χρόνο να τη αγκαλιάσει

και να τη ξεθωριάσει

δες την απουσία κατάματα

κι αυτή θα σου χαμογελάσει

στο κάτω κάτω της γραφής

εσύ διάλεξες να σταθείς
με πλήρη άγνοια κινδύνου

σε αυτό τον καθρέφτη μπροστά

φορτωμένος μια κόλαση
και μια τελευταία κουβέντα

τη τελευταία λέξη“Ροδανθός”

σαν προσευχή
χαίρε, λιμήν
των του βίου πλωτήρων

γιατί η ζωή μου
ήταν σινεμά
συνοικιακό

θερινό

β προβολής

με φτηνό εισιτήριο

ώρα για ποίηση
χωρίς δάκρια
πες το :
“Ροδανθός”,
λοιπόν

Βάσος Γεώργας

cd: ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ (Κων/νος Πλουσιος)

Τα παλια πραγματα ...

Νοσταλγια - Ελ. Καραϊνδρου

Σκηνή για την αυριανή μέρα


[...]

Πρέπει να τα προσέχουμε τα παλιά πράγματα. Όσο πάει και χαλούν τις ποιότητες. Πολλά δίνεις, λίγα παίρνεις. Ακρίβυνε κι ο χρόνος. Οι αλλαγές κοστίζουν όσο μια πράξη ηρωισμού. 

Εγώ θα κάτσω εδώ, παράμερα, να ξελεπίσω μερικές λέξεις.
Δεν είχε καλή ψαριά. Παλιόκαιρος. Ότι πεινούσε κι ότι νύσταζε ξερίχτηκε στα δίχτυα.
Είναι και κάτι εξασθενημένες… Θα τις θάψω από συμπόνοια. Κρίμα να τις χαλαλίσω στα γατιά.
Άναψέ μου ένα τσιγάρο. Τα πνευμόνια μου αντέχουν λίγο ακόμα. 

Έχουν καλό αμίαντο σαν τις παλιές, τετράγωνες καμινάδες και σχήμα Ήτα στο καπέλο για να βρίσκει ο καπνός εύκολα την έξοδο.

Αύριο με το καλό, να ξημερώσει πρώτα, θα σου δείξω πού έχω κρύψει το κορίτσι με τα χίλια ονόματα.
Μην την τρομάξεις! Μην πεις λέξη! Είδα κι έπαθα να την πείσω πως είναι καλύτερα να μη θυμάσαι. Να σε φωνάζουν και να μην αναγνωρίζεις πουθενά τον εαυτό σου.

Μετά, φεύγεις.

Λιλιαν Μπουρανη

Λεπτομερειες ...

H στάχτη

Μιαρές ασήμαντες λεπτομέρειες που καθορίζουν σιγά σιγά τη ζωή σου.

Ποια ζωή σου;

Φιλοδοξίες, έρωτες, ενοχές,
πανάρχαια χρέη σπατάλησαν τη ζωή σου.

Τι έμεινε;

Η στάχτη των περασμένων κάθεται στα έπιπλα,
θολώνει τα τσάμια, τους καθρέπτες
και πάνω τους γράφω καμιά φορά τα ονόματα εκείνων που έφυγαν.
Και άλλοτε στέκομαι στο παράθυρο και κοιτάζω τους περαστικούς, να πηγαίνουν στην λήθη.

Οι γυναίκες κλαίνε θυμούμενες τα ψιθυρισμένα λόγια από παλιά ειδύλλια
Όλο ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε έναν δρόμο.

Για να πάμε που;

Λοιπόν, πού ζήσαμε;

Η σταχτη - Γιοβαννα

Ούτε εδώ, ούτε εκεί.

Φτηνά ξενοδοχεία σε μακρινές συνοικίες
Με τα τραχωματικά λαμπιόνια, τους βρώμικους νιπτήρες
Όπου πάνω τους ακούμπησαν και έκλαψαν ανύποπτοι ακόμα
μελλοντικοί δολοφόνοι, οι αυτόχειρες.

Μια νύχτα του καλοκαιριού, παιδί ακόμα, βγήκα από το σπίτι και ξάπλωσα στον κήπο.
Και όπως κοίταξα τον ουρανό, Θεέ μου! Τι απεραντοσύνη; Πόσα άστρα! Με έπιασε πανικός.

Από τότε ξέρω πως δεν θα προφτάσω

Τασος Λειβαδιτης

(Συρος, 28/2)

Ερωτας σαν μηνας Μαρτης ...