Θολή περιπλάνηση ...

Κυρά ζωή - Δημητρης Μητροπάνος

Τὸ Σπίτι μας εἶναι Θαμπὸ

Τὸ σπίτι μας εἶναι θαμπό. 

Γυρίζω κουβαλώντας νεκρὰ φτερά, παγωμένα μάτια.
Κι ἐκεῖνο τὸν ἴσκιο ποὺ ἄφησε ὁ πατέρας τὴν ὥρα ποὺ μάκραινε γιὰ νὰ ’ναι πάντα κοντά μας,καὶ μὲ φορεῖ καὶ τὸν φορῶ.
Τὸ σπίτι μας εἶναι θαμπὸ ἀπ’ τὸν ἴσκιο μου.
Μοῦ ἀνοίγουνε καὶ μὲ καλωσορίζουν. 

Ποτὲ δὲν κοιτᾶνε τὰ χέρια μου. 

Τόσον καιρὸ περπατώντας, δὲ σύναξα τίποτα:
ἕνα κλωνάρι μυγδαλιᾶς μέσα ἀπ’ τὰ χιόνια, τὸν πάγο ναί· μιὰ λάμψη ἀπ’τὴν ἀστροφεγγιά,τὸ ρίγος μόνο· ἕνα πουλὶ απ' τὴν ποίηση·
μοναχὰ τὰ φτερά, νεκρὰ φτερὰ καὶ βλέφαρα κρυσταλλωμένα.

Τὸ σπίτι μας εἶναι θαμπὸ ἀπ’ τὰ βήματά μου.
Κάποιος κρύβει τὸ γέλιο μου πίσω ἀπ’ τὴ θύρα.
Τὸ γέλιο εἶναι μιὰ λάμψη· τὴ φοβοῦμαι.

Κάποιος γνέφει νὰ σταματήσει ἡ μουσική.
Ἡ μουσικὴ εἶναι σὰν τὰ χιόνια καὶ σὰν τὰ πουλιά·
μοῦ θυμίζει τὴν ἄσκοπη περιπλάνηση
μέσα στὸ φῶς καὶ μέσα στὴν ἀγάπη.

Δὲν τὴν ἀντέχει ὁ ἴσκιος μου τὴ μουσική.

Τὸ σπίτι μας ἦταν θαμπὸ πρὶν νὰ τὸ χτίσουμε.

Γεραλής Γιώργος

Ποτέ ξανά - Μανωλης Μητσιας

Ιχνηλάτης ...

Η αγαπη περασε - Σταυρος Ζωρας

Τραγούδι*
Και ξαναθυμάμαι
τις μικρές μου περιπέτειες.
Όταν ξανοίχτηκα με ένα θαλασσινό άνεμο
στο καγιάκ μου
και νόμισα πως κινδύνευα.
Οι φόβοι μου
που θεωρούσα μεγάλους
για όλα τα επίγεια
που έπρεπε να βρω και να αποκτήσω.
Κι όμως υπάρχει μόνο ένα μεγάλο πράγμα
το σπουδαιότερο πράγμα:
να ζήσω για να δω στα καλύβια και στα ταξίδια
τη μεγάλη μέρα που ξημερώνει
και το φως που γεμίζει τη γη.

(Εskimo: Γενική ονομασία των κατοίκων των Αρκτικών ακτών.)

Εφυγες και πηρες - Σταυρος Ζωρας

Σ' αγαπουσα - Σταυρος Ζωρας

Τραγούδι ονείρου*

Εκεί που διασταυρώνονται τα βουνά.

Στην κορυφή του βουνού, ούτε ξέρω που.

Περιπλανήθηκα εκεί που το μυαλό

και η καρδιά μου έμοιαζαν χαμένα.

Έφυγα μακριά.

(Papago: Ινδιάνοι της ανατολικής Αριζόνας.)

Σ' ευχαριστω - Σταυρος Ζωρας

*Επιλογή ποιημάτων από το βιβλίο "Ινδιάνικη ποίηση - Στα ίχνη του ανέμου", εισαγωγή, μετάφραση και σημειώσεις Ειρήνη Βρης, εκδόσεις «Οδός Πανός», 1984.

Deep, dark blue ...

Αφήνομαι - Κωστης Μαραβεγιας

"Girl on the Beach"
Edvar Munch, 1896

Κατάδυση

α

Εσύ και τα πράγματα
μια ύλη αξεδιάλυτη
τοπίο θολό ανεξιχνίαστο
να βυθιστείς εντός του
βλέμμα και είδωλο ένα

οι ρίζες του δέντρου το στέρνο σου
γλιστράς αργά στην ενδοχώρα
εντός φωτεινού κελύφους
όλα εκεί ίδια και διαφορετικά μαζί
οι αλήθειες σου κλαδάκια του ανέμου

εκεί μεγαλώνει αργά
φλεγμαίνει
ο δικός σου κόκκινος ήλιος



στο φιλμ αποτυπώνονται
αδιόρατες αισθήσεις
αναζητάς αυτό που θα υπάρξει
επιμένεις ν' αγνοείς το υπάρχον.

Βικτωρία Καπλάνη

Ελευθερη Καταδυση / Ταξιδι του μελιτος - Μανος Χατζιδακις

(http://www.hadjidakis.gr/diskography/album_details.asp?AlbumID=260)

Dreaming Shadows ...

Απόψε - Κωστας Χατζης

Σαν γειρει ο ηλιος - Κωστας Χατζης


τότε αναδύονται ...

Σκιές... "μεγάλου αναστήματος"

Το σκουφί του ήταν φτιαγμένο από πολύ όμορφο υλικό και όμορφα χρώματα.

Σ’ εκείνη την πόλη πάντα έβρεχε. Τα μαλλιά του φαινόντουσαν μακριά πολύ και ξανθά. Μπουκώνανε κάτω απ’ το σκούφο ο σκούφος γέμιζε, άλλαζε όψη. Πάντα το φορούσε. Συχνά έχωνε με μανία τα δάχτυλά του κάτω απ’ το ριγέ ύφασμα, κάτω απ’ το λευκό ύφασμα, κάτω απ’ το μοβ.Τη νύχτα, στις 6 Ιουνίου, μετά από έντεκα μέρες, περπατήσαμε ξανά, μαζί στη βροχή.

Δεν είχα ομπρέλα δεν είχα αδιάβροχο, δεν είχα νέα του, δεν είχα το όνομά του.

Η σκιά του που ακουμπούσε απαλά στο δρόμο ήταν πιο ψηλή απ’ τη δικιά μου σκιά.

Του εκμυστηρεύτηκα κάποιες σκόρπιες λέξεις, αποδομημένες σχεδόν, μια πρόκληση, ένα υπόγειο παράπονο καθώς κρατούσα το μαύρο φόρεμα που σέρνονταν στο βρεγμένο δρόμο.

Γιατί δε βάζουμε τις σκιές μας να αναμετρηθούν, κάπως, κάπου ενώ περπατάμε; 

Θα ήθελες να παίξουμε ένα παιχνίδι; 

Η σκιά σου είναι πιο μεγάλη, μεγαλύτερη απ ‘ τη δικιά μου. 

Όμως θέλω να βρω τον τρόπο να μεγαλώσω τη δικιά μου, να ξεπεράσει τη δικιά σου σκιά.   

Κάτι θα βρω το ξέρω. Ένα παιχνίδι μόνο.Εκείνος, που δεν είχα ακόμα το όνομά του, που δεν είχα τα νέα του, χαλάρωσε το βήμα του.

Σκουφά και κάτι, γωνία. Απέναντι τοίχος. Επάνω μας δυο πελώρια φώτα του δήμου. Δίπλα μας οι σκιές μας. Μεσαίου αναστήματος, μεγάλου αναστήματος. Γύρισε και τις χάζεψε. Εγώ κοιτούσα εκείνον που έπιανε το σκούφο, αργά και σταθερά, να τον απομακρύνει. Τότε η σκιά του μίκρυνε. Κι έπειτα με αργό ρυθμό τράβηξε τα μαλλιά του και η σκιά του χάθηκε. 

Κι όταν τον κοίταξα, στο βάθος του δρόμου, δεν είχε τίποτα επάνω του. Μόνο το θάνατο του.

Κι ύστερα έστρεψα αργά το βλέμμα μου στον τοίχο κι είδα μιαν άχαρη σκιά, τεράστια και μόνη.

Δανάη Παπουτσή

(Σκιά μεγάλου αναστήματος)

Οπου κι αν πας - Κωστας Χατζης

Όπου κι αν πάς, όπου βρεθείς,

τα μάτια μου , αν θυμηθείς,

ψάξε τα αστέρια , θα τα βρείς,

όπου κι αν πάς, όπου βρεθείς...

κλέβε για μένα λίγο φως ... ...

(στιχοι: Σωτια Τσωτου)

Κι ομως σ' αγαπω - Κωστας Χατζης

Σβήσε μου τις λέξεις ...

Γεράσαμε

Μέσα στις εποχές και τα χρόνια

Χωρίς μια λέξη συνάντησης

Το θαύμα κι εγώ

Τα βράδια ξεσπάω σε αναφιλητά νοσταλγίας 

για όσα έζησα μόνο στα όνειρα

Κι όλες οι πολύτιμες προφάσεις μου 

για ό,τι δεν καταχτήθηκε 

έχασαν πλέον την αιχμή τους

Ένοικος του μαρασμού που σκοτώνει αργά 

και με επιμέλεια κάθε ελπίδα.

Υπομένω τη δίκαιη θηριωδία της μοναξιάς

Απαρηγόρητος του αναμενόμενου.

Γιαννης Τολιας
(21 Ιουνιου)

"Jeux d'enfants" un film par Yann Samuell, 2003.

Ισως - Δημητρης Μητροπανος

Σβησε το φεγγαρι - Δημητρης Μητροπανος

Κυριακάτικες Σιωπές ...

Ναρκισσος - Κων/νος Κληρονομος
(Τετράδιο Ανθολογίας:"Κυριακές μες στο χειμώνα, Ρομαντικοί ποιητές του μεσοπολέμου")

Παραμυθακι - Αναστασια Εδεν

Το βασιλεμα που πεφτει - Αποστολος Ριζος

...Ασε τον κόσμο στη χαρά του...

Κυριακη - Κων/νος Κληρονομος

just for ...Nothing

René Magritte's : Masterpiece
(1898-1967)

The Mysteries of the Horizon, 1955

Τι γύρευες τόσο ψηλά στον ουρανό
κι ανέβαινα χιλιάδες άστρα να σε συναντήσω;
Από τους ώμους μου είχαν φύγει τα φτερά.
Τα 'καψε ο κύκλος του μεσημεριού.
Πονούσε το κορμί μου κι όταν σ' άγγιζα γεννούσε νύχτες.
Πρωινό αέρινο και μήτε ν' ανασάνω μήτε να μιλήσω μ' άφηνες.
Aνέβαινα χλωμός απ' τη μεγάλην Άρκτο.
Δίπλα στο Σείριο τα μαλλιά σου μύριζαν φύκια της θάλασσας αρμύρες του βυθού.
Ένα θαμπό χαμόγελο με λάβωνε κι ένα κορμί το απόγευμα
που γύριζε κατά τη δύση του.

Τάκης Σινόπουλος

Τα ματια τα θολα - Λιζετα Καλημερη

Δυο μερες - Φωτεινη Βελεσιωτου

Αυτό που πονάει περισσότερο

Είναι το "Λίγο" που σου δώσανε για Πολύ.

Και το "Πολύ σου" που μέτρησε για Τίποτα.

(Τάσος Λειβαδίτης)

Νά 'σουν θαλασσα - Περαστικοι

Φευγουν οι σεζον - Αργυρω Καπαρου

Δελτίο καιρού ...

Ειναι να απορεις - Κωστας Καράλης

Χαμενη αγαπη - Νικος Ξυλουρης

Μελαγχολία

Στον ουρανό ακροβατεί μεγάλη σκοτεινιά.

Κι έτσι καθώς με πήρε το παράθυρο αγκαλιά,

με το ένα χέρι

στο δωμάτιο μέσα σέρνω

του δρόμου την απίστευτη ερημιά,

με το άλλο παίρνω

μια χούφτα συννεφιά

και στην ψυχή μου σπέρνω.

Κικη Δημουλά

"La tristesse durera toujours" ... *

Θλιψη - Καιτη Χωματα

(στιχοι : Κ. Χατζοπουλος

μουσικη : Γ. Σπανος)

Επιστροφή 

Να’ μαι, ξανάρθα πίσω. 

Κι έχω τραγούδια να σας πω πολλά 

μα πριν σας τραγουδήσω, 

που είν’ τα κρίνα; 

Που είν’ τα γιασεμιά; 

Έχω μια θλίψη να κοιμίσω.

Φωτης Αγγουλές

( Μια θλιψη - Γιωργος Ζωγραφος )

Θλιμμενα χαμογελα - Δημητρα Γαλανη

[...] Θα στερέψει όπου να ’ναι το καντήλι μου

Λιγοστεύει όσο πάει η ζωή μου
Στον καθρέφτη φιλώντας τα χείλη μου
Αυτό θα’ναι το στερνό το φιλί μου.
(στιχοι : Γιωργος Κανελλοπουλος)

Το Φιλί

Το φιλί είναι ένας διάσημος πίνακας του Αυστριακού ζωγράφου Gustav Klimt. Ο πίνακας δημιουργήθηκε την περίοδο 1907-1908 και ανήκει στην λεγόμενη χρυσή περίοδο του ζωγράφου.

(Art Nouveau) 

Αλλαζει προσωπα η θλιψη - Παυλος Παυλιδης

"Lady with a Muff"**  by Gustav Klimt

Θλιψη - Θανος Ανεστοπουλος

(*  : Vincent van Gogh)

(**"Η Κυρία με το μανσόν". manchon : γούνινο, γυναικείο αξεσουάρ για τα χέρια, αντί των κλασσικών γαντιών)

Watch me ...

Κοιτα με...
ως να πονεσει η ματιά σου
"As we are floating in the blue

I am softly watching you..." *

Κοιτα με...

ωσπου ενα δακρυ σου ...κυλησει

σαν το δικο μου.

(19.35΄)

Η λυπημένη πολιτεία των ανθρώπων

Tων ανθρώπων με τα χαμένα λογικά,
με τα χαμένα αισθήματα -
που ασφυκτιεί κάτω από σάρκινα σεντόνια,
κάτω από δανεικές μοναξιές - αναζητώντας
το δεκανίκι της ύπαρξης.

Σε θέλω, μου είπαν τα μάτια σου
Σε θέλω, μου είπε το κορμί σου

Κι εγώ, αναζητώ αστροπολιτείες
διαφορετικές από αυτές που συλλαμβάνουν
οι κεραίες μου,
ίδιες μ΄αυτές που οι φλέβες σου
υπαγορεύουν.

Aννα Νιαράκη

(Λαμπίρι, 23.3.2003)

Απουσία

Τόσα ποιήματα, ξόρκια για τη μοναξιά,
απελπισμένες προσπάθειες να μην ξεχάσω,
βασανιστικές απόπειρες να θυμηθώ ...

Θα πρέπει να έλειπες συχνά.
Γεμάτα τα συρτάρια μου.
Και να σκεφτείς, πως όταν
βρισκόμασταν,
μου αρκούσε η σιωπή.

Άννα Νιαράκη
(από την συλλογή Τετράδιο πειραμάτων, 2010)

I love you - Woodkid

I would die for you - Matt Walters

(*: απο τους στιχους του "I love you")

Υπέρβαση ...

Μη φοβηθεις τη φωτια - Αλκινοος Ιωαννιδης

Και είναι πια Δεκέμβρης... και φυσάει και βρέχει... βρέχει όλη μέρα... βρέχει πάνω από τις πόλεις και πάνω από τις θάλασσες... βρέχει στις λίμνες, στα δάση και στα βουνά. Μα κάποια ευλογημένα αναφιλητά που δίνουνε ζωή στο κόκκινο σκουφί του ξεχασμένου σπίρτου κι ανάβουν και ζεσταίνουνε κι αλλάζουνε το σχήμα του χλωμού κεριού, δε σβήνουν μες στην μπόρα, μέσα στον άνεμο και τη βροχή γιατί βγαίνουνε από την καρδιά, απ' την ψυχή... και φέγγουνε ολόφωτα φωτίζοντας τη σκοτεινή σπηλιά, παντοτινά αφοσιωμένα στο Μαζί... (έτσι σχολίασε το βίντεο ο "Ενας Αγέρας")

Κεριά - Σονια Θεοδωριδου

Του μέλλοντος οι μέρες στέκονται μπροστά μας

σαν μια σειρά κεράκια αναμένα

χρυσά, ζεστά και ζωηρά κεράκια

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν

μιά θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων

τα πιο κοντά βγάζουν καπνό ακόμη

κρύα κεριά, λιωμένα και κυρτά

Δε θέλω να τα βλέπω

με λυπεί η μορφή των

και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι

εμπρός κοιτάζω τ’ αναμμένα μου κεριά

Δε θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει
τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν

Κωνσταντίνος Καβάφης

..."Πως το 'θελα"

Αμφίρροπος ακόμη στέκω
στη γέφυρα που μου χτίζει το βλέμμα σου.
Ζητάς ν' ακολουθήσεις τη σκιά μου
που χάνεται μέσα στο φως
σαν το σπαθί μέσα στη θήκη του.

Ο δρόμος είναι απέραντος
ο δρόμος είναι δύσκολος κ' είναι γυμνός
σαν ένα χέρι που ποτέ δε χάιδεψε
και που ποτέ δεν συγχωρεί.

Ο δρόμος που οδηγεί κοντά μου βρίσκεται εντός σου.
Σκύψε βαθιά πολύ βαθιά σου
τόσο που να λυγίσεις όλος σ' ένα τόξο
να σφεντονήσεις το βέλος στη σιωπή.
Εκεί ανατέλλει το φως μου που αγαπάς
το δικό σου φως
το φως όλου του κόσμου.

Οι μελισσες - Φωτεινη Βελεσιωτου

Γιάννης Ρίτσος

Shine On you crazy Diamond - A.P. Quartet

for a ...smile !!!

22

Άνοιξα το παράθυρο κι έστειλα δαχτυλίδια καπνού
να τυλίξουν τη πικρή φλυαρία της χειμωνιάτικης βροχής
και τ' ακατάλυτα αστραπόβροντα της ισόβιας νύχτας.
Ομόκεντρες, μουσκεμμένες, λειχηνιάρικες σκέψεις
τρύπωσαν πίσω απ'τη λαθραία νοσταλγία,
βούλιαξαν στον ελώδη καναπέ της χλιδάτης μοναξιάς,
χόρεψαν ακόρεστα με αναπόφεκτες συγκρίσεις 

και ποθεινές αναμνήσεις,
μέθυσαν με γοερό δάκρυ βέβαιης μετάνοιας
κι άφησαν αντίδωρο το έκπαγλο αντάμωμά τους με την αυγή...
Mια αναίμακτη συγχώρεση,

μια διέξοδη διάθεση, μια υποτακτική υπόσχεση
στεγνώνουν τώρα στο κρυστάλλινο πάτωμα αρωματισμένες απο ένα υγρό επίρρημα...

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

Χρήστος Υφαντής

"Κόρη στο παράθυρο"
Αγλαϊα Παπα (1935)

Το χαμογελο της Τζοκοντας - Μανος Χατζιδακις

("Gioconda's Smile" - Manos Hadjidakis. -full album)

November rain ...

Γι’αυτό αν τύχει και μ’αγαπήσεις

πρόσεχε σε παρακαλώ πολύ πολύ 

πώς θα μ’αγκαλιάσεις. Πονάει εδώ.

Κι εδώ. Κι εκεί. Μη! Κι εδώ .

Κι εκεί.

Κατερίνα Γώγου

Περασε μια ψιλη βροχη - Βασιλης Σκουλας

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Τί ὡραῖα ποὺ μαραθῆκαν τὰ λουλούδια
τί τέλεια ποὺ μαραθῆκαν
κι αὐτὸς ὁ τρελὸς νὰ τρέχει στοὺς δρόμους
μὲ μιὰ φοβισμένη καρδιὰ χελιδονιοῦ
χειμώνιασε καὶ φύγανε τὰ χελιδόνια
γέμισαν οἱ δρόμοι λάκκους μὲ νερὸ
δυὸ μαῦρα σύννεφα στὸν οὐρανὸ
κοιτάζονται στὰ μάτια ἀγριεμένα
αὔριο θὰ βγεῖ στοὺς δρόμους καὶ ἡ βροχὴ
ἀπελπισμένη
μοιράζοντας τὶς ὀμπρέλλες της
τὰ κάστανα θὰ τὴ ζηλέψουν
καὶ θὰ γεμίσουν μικρὲς κίτρινες ζαρωματιὲς
θὰ βγοῦν κι οἱ ἄλλοι ἔμποροι
αὐτὸς ποὺ πουλάει τ᾿ ἀρχαῖα κρεβάτια
αὐτὸς ποὺ πουλάει τὶς ζεστὲς-ζεστὲς προβιὲς
αὐτὸς ποὺ πουλάει τὸ καυτὸ σαλέπι
κι αὐτὸς ποὺ πουλάει θῆκες ἀπὸ κρύο χιόνι
γιὰ τὶς φτωχὲς καρδιές

Μίλτος Σαχτούρης

Χαλαζι εφερε η βροχη - Γ. Πουλοπουλος

Εκλεισαν οι δρομοι με βροχη - Γ. Πουλοπουλος

Να σου γραψω ηθελα σημερα

κι εγραφα ωρες πολλες...

μα όλο μου το μελανι

τό 'σβησαν οι βροχοστάλες.

(4.38 μ.μ.)

Ας βρεχει - Νατασσα Μποφιλιου

ενα + ενα = 1/2

τη μισή σου αλφάβητο την έμαθα συλλαβίζοντας τα δάκρυα στα μάγουλά σου... 
την άλλη μισή δεν την έμαθα ποτέ... 
έτσι ακούω πράγματα μισά όταν στο πρόσωπό σου βρέχει...

Γιωργος Ποταμιτης

Πραγματα μισά ...

Ελα να παιξουμε κρυφτο ...

Ακόμα σπρώχνει το αλέτρι του ο ήλιος 

ξανά να οργώσει 

εκείνα που αρνηθήκαμε να δούμε.

Γιωργος Ποταμιτης

. . . .............

 εγώ θα κρύβομαι σε όσα δεν μπόρεσα να βρω
κι εσύ θα βρίσκεις τι τα έκρυβε από μένα
κι αν τύχει πάλι να χαθώ
όπως θα ψάχνω πέρα απ' τον καιρό
για κάποια ίχνη μου χαμένα
ψάξε καλά, ψάξε καλά στα περασμένα...

Γ.Π.

Ψαξε καλά - Απόστολος Μελης

I will calm the ocean for you ...

Temple of Thought - Poets of the Fall

Where we draw the line - Poets of the Fall

"Temple Of Thought"

Chills

Chills come racing down my spine

Like a storm on my skin

With shaking hands

I'll guide your sweet soul into mine

Until I feel you within

And I know, I know

That it's all about understanding

Am I hidden inside your beautiful soul

As it's crying for love

To conquer the day slowly dawning

I want you to know you're the heart of my Temple of Thought

So when you're restless,

I will calm the ocean for you

In your sorrow, I will dry your tears

When you need me, I will be the love beside you

I'll take away all your fears,

I'll take away all of your fears

So you can let go all your fears

And you stay

Stay with me when I break down

Like a dream comes saving

And if words should fail here

I'll just read the way you sound

Till I know the meaning of love

And life

And it could be I'm understating

What it means

That you're standing behind every word you say

To make my day slowly dawning

I want you to know you're the heart of my Temple of Thought

So when you're restless,

I will calm the ocean for you

In your sorrow, I will dry your tears

When you need me, I will be the love beside you

I'll take away all your fears,

I'll take away all of your fears

So you can let go all your fears

Dreams have nothing on my reality high,

On the scent of your skin

I know we're riding endlessly into the sun,

Feel the life deep within

So when you're restless,

I will calm the ocean for you

In your sorrow, I will dry your tears

When you need me, I will be the love beside you

I'll take away all your fears, (I'll take away all your fears)

I'll take away all of your fears (I'll take away all of your fears)

I'll take away all your fears, (I'll take away all your fears)

I'll take away all of your fears (I'll take away all of your fears)

So you can let go all your fears

Poets of the Fall

Sergei Vasilievich Rachmaninoff (Серге́й Васи́льевич Рахма́нинов)

Βασίλης Τσαμπρόπουλος 

(Vassilis Tsabropoulos)

born in 7  February 1966 

«ένας μάγος του ήχου, ένας σπάνιος μουσικός που ακροβατεί με ιδιαίτερη άνεση ανάμεσα στην κλασική και την τζαζ μουσική, σαν ένας γνήσιος διάδοχος του Keith Jarrett...» (Times της Νέας Υόρκης)

Βασίλης Τσαμπρόπουλος - - - Sergei Rachmaninoff

Μέγαρον Μουσικής 7/11/'13

"Η  Υπέρβαση  του  Ρομαντισμού"
(22 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση...)

...Αν καταφερω να κοιμηθω

θελω να βλεπεις τα όνειρά μου...

(8 Νοεμβρη,   1.40΄)

Gift of dreams - Β. Τσαμπροπουλος

The promise - Β. Τσαμπροπουλος