Λιμενας Καρπαθου

Νοτια του τιποτα
ανατολικα του ποτέ
κατι "σκοτωμενες Δευτέρες"
μιά αδειανή πανσεληνος
να τρεμοφεγγει
φαρμακερή...


Θα με βρεις - Δημητρης Μητροπανος

Ταξίδι

πώς θα διασχίσω το άπειρο
για τ’ όραμα του πυρετού μου
χωρίς τις άκρες των δαχτύλων σου
γυμνός απ’ το χαμόγελό σου
χωρίς ελπίδα να σε βρω ξανά
στη μακρινή πλευρά του γαλαξία

Τόλης Νικηφόρου

συλλογή Αναρχικά (1979)

Εσυ εισαι ακομα μακρια - Μαρια Αναματερου

Παράκλησις

Αυτή τη μέρα
άφησε να σου εμπιστευθώ την ιστορία μου:
Μελαγχολικός της ζωής άνεμος είμαι
που νυχτώθηκα κι απόμεινα σ’ ένα χθες ανάλγητο.

Έλα λοιπόν, και με τα μάτια σου,
που ’ναι καταχνιά και ενάστρωση,
το σύθαμπο και το πρωί
σε μιαν αλλόκοτη σύγκλιση,
ανάστειλε τη νύχτα μου.

Έλα.
Κι ας είναι μοιραίο πως αργότερα,
όταν ανάμεσά μας θ’ αναδεύεται,
σε ανυπόφορη μεγέθυνση,
το μυστικό μας τ’ αδυσώπητο
—πως σημερινοί είμαστε και ξένοι—
με τον υποβολέα της πίκρας μου
παμπάλαιο κατευόδιο θ’ απαγγείλω πάλι
στις ώρες τις αγέρωχες,
που ανεβασμένες στη σχεδία του ανέκκλητου
προς ένα αδηφάγο αύριο θα λάμνουν.

Κική Δημουλά

Φιλα με - Αναστασια Μουτσατσου

1η ανάρτηση, σήμερα στο : http://kikidimoula.wordpress.com/

Με φτιαγμένα ζάρια

Βήμα βαρύ , πνιγμένο στην αμηχανία

σε κοιμητήρια πικρά , σιωπηλά

σε πολυθόρυβα παζάρια

σε δαιδαλώδη τελωνεία .

Βουίζουν οι διάδρομοι στα δικαστήρια

στις έδρες οι κριτές συνωμοτούνε βιαστικά

και το κρυφό το βάσανο , θηλιά

ασήκωτη , στα στήθια πέτρα .

Πέτα τ’ αλφάδι  σου , φίλε , χωρίς μιλιά

χωρίς φωνές , σπάσε τα μέτρα .

Το παιχνίδι είναι πουλημένο :

η Ζωή θα μας κερδίζει

με φτιαγμένα ζάρια .

Θανασης Βενέτης

Ρίξε μιά ζαριά καλή - Γρηγ. Μπιθικώτσης

Μικρές σιωπές

Κράτησες όλη μέρα το θάρρος σου.
Τώρα σιγοσβήνεις.
Τα σύννεφα τ' απόγευμα έχουν
παράξενη μορφή καθώς μαζεύονται στη δύση.
Πέρασε η μέρα, μα το βάρος της σε πλακώνει.
Δε θες να δεις το κενό που αφήνει η εξομολόγηση.

Σ' αγαπώ. Η μορφή σου είναι αόριστη,
το βλέμμα σου αδιόρατα θλιμμένο.
Σ' αγγίζω και τα στήθη σου ξυπνούν
κι η λαξεμένη σου γραμμή, πηγή που αναβλύζει.

Σ' αγαπώ κάτω απ' το βάρος της μέρας
που θα 'χει πια πεθάνει
- κάτι αχτίνες ξεχασμένες
ανάμεσα σε γη και ουρανό.

Γιώργος Καλιεντζίδης

Θα γινω - Βούλα Σαββίδη

Στιγμες...

...ρωγμές στο Σαββατόβραδο.

Υπαρχουν στιγμες - Αννα Μπουρμα

Δώσε μου

Δώσε μου τις λέξεις σου
πόσο πολύ τις θέλω,
άλλοτε στο αιχμηρό μεσημέρι,
βαμμένο στη συναυλία των τζιτζικιών,
άλλοτε στην έφοδο των αισθήσεων
τις πληγωμένες ώρες,
σαν μία φλέβα νερού ανάμεσα σε φράχτες,
μέσα στη σκληρή άπνοια να σπάει τον αιθέρα
για να αναδυθεί η Νύμφη Στιγμή.
Στο ξέφωτο ξανά να εισβάλλει,
εκεί που εκρήγνυνται οι επιθυμίες
κι αχνίζουν των σωμάτων οι ευωδιές.
Δίχως να καρτερεί.
Στο πριν και στο μετά να ξαποστάσει.
Έτσι όπως προστάζει η καρδιά
ή όπως είναι δίκαιο.

Μελίτα Τόκα-Καραχάλιου
("Ανάφλεξη στιγμών", 2004)


Οσα μπορουσες να μου πεις - Αννα Ζηση

Δεν το μπορώ τ' απόβραδο

Δεν το μπορώ τ΄απόβραδο
κάτι μου φέρνει στο μυαλό
χαμένο από καιρό.

Στα μέρη που γυρνούσαμε
μου λείπουν ολα κι είναι εδώ
χαμένα όπως κι εγώ.

Θέλω στην πιό μεγάλη σου αλήθεια
να΄ρθω να γεννηθώ
εκεί που λειώνει κάθε συνήθεια
μαζί σου να χαθώ.

Δεν το μπορώ το σούρουπο
που όλα λένε σ΄αγαπώ
δεμένα σε χορό.
Μανώλης Γαλιάτσος

Δεν το μπορω τ΄αποβραδο - Γεωργια Γρηγοριαδου
( mp3 download )

Ας ερχόσουν...

............

ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά...

Ας ερχοσουν για λιγο - Δαναη (Στρατηγοπουλου)

Σε περιμενα

  If you were a sailboat - Katie Melua                                             

Χρωματα...

Είχε η θάλασσά μου πολλα χρώματα χθες. Σεργιάνιζαν τα συννεφα σκοτεινα κι ο ορίζοντας ντυνοταν μια μολυβενια καταχνια. Το βαθύ της μπλε έπαιρνε πελαγισιες ανασες... 
κι υστερα σκορπιζόταν στα ρηχά σε σμαραγδενιο πρασινο.  Στην ακρη της ζωγραφιζε την αμμο ο αφρος.  Αναπαυμένο το νερο... μου χάιδευε τα ποδια τραγουδωντας. 
Αφουγκραστηκα τους ισκιους του αερα, που σωπασε για μιά στιγμη.
Κι ο ηλιος κρυβόταν.
Και τα χερια μου εκαιγαν.
Και τα ματια μου εκλαιγαν...  απ΄την αλμύρα.
Κι υστερα...
Βρήκαν οι ηλιαχτίδες τρόπο... κι ο τόπος χρυσάφισε.
Εκλεισα στη χούφτα μου σφιχτά το κρύο...
το κρύο υγρό που κυλούσε απο πάνω μου
κόκκινο...
Τό ΄κρυψα, να μη σπιλωσει το γαλαζιο της θάλασσάς μου.

Κι υστερα... 
στην αγκαλια της ... (δεν)...
με αφησα...
για να την ησυχασω...
να την ζεστανω...
τη θαλασσα...

Μια θαλασσα μικρη - Διον. Σαββοπουλος

Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Ὅλοι κοιμοῦνται
κι ἐγὼ ξαγρυπνῶ
περνῶ σὲ χρυσὴ κλωστὴ
ἀσημένια φεγγάρια
καὶ περιμένω νὰ ξημερώσει
γιὰ νὰ γεννηθεῖ
ἕνας νέος ἄνθρωπος
μέσ᾿ στὴν καρδιά μου
τὴν παγωμένη
ἀπὸ ἄγρια φαντάσματα
καὶ τόση μαύρη πίκρα.

Μιλτος Σαχτουρης

Παντα θλιμμενη χαραυγη - Γιαννης Χαρουλης

Διαπιστώσεις

Αναμοχλεύω το χθες
μέσα από τις στάχτες
του σήμερα.
Δεν άλλαξε τίποτα τελικά.
Πρόσωπα και πράγματα μόνο.
Διαχρονική ουτοπία
οι φωνές μέσα στην έρημο.
Το αύριο έρχεται χωρίς
συναισθηματισμούς,
μέσα από μάσκες ειρήνης.
Αιώνιοι Σίσυφοι με όνειρα
γεμίζουμε το διάτρητο
πιθάρι της ελπίδας.
Οι λιγοστοί εναπομείναντες
ρομαντικοί, η φωνή της γης.

Μαρία Πισιώτη
συλλογή Αιωρούμενο νησί (1999)

Κι αν τα ματια σου δεν κλαινε - Δ. Γαλανη

Θαλασσινό

Χτες και προχτές
κάθε μέρα
πασχίζαμε να μετρήσουμε τη χαρά μας.
Ήταν η καρδιά μου λεύτερη
άνοιγε σαν πέλαγο
άνοιγε καθώς η αγάπη μου.
Κι ήταν ατέλειωτη η θάλασσα
κι ήταν απέραντη η αμμουδιά
κι έγραφαν τα κοχύλια στον άμμο τ’ όνομά σου.
*
Πάνω στον άμμο
χτύπησε το κύμα
κι έσβησε τ’ όνομά σου.
Οι χτεσινές μέρες ανεμίζουν
το μαντήλι του αποχαιρετισμού
για μένα
για τα πουλιά
για τον ήλιο.
Η θάλασσα με ρώτησε πού πάω
κι εγώ σε φώναξα πού πας.
Κανείς δεν απάντησε
κι ο αντίλαλος έφυγε
με τα καράβια
με τους γλάρους
με το καλοκαίρι… 

Ιφιγένεια Διδασκάλου

Pain - Blackfield

Και μη ρωτάς γιατί θλιμμένος είμαι

Είναι που πίσω απ’ τη σιωπή σου ταξιδεύουν
τα καραβάνια
των λησμονημένων

Είναι που μες στα μάτια σου σαλεύουν
σκιές νεκρών
μορφές αγαπημένων

Είναι που μοιάζεις με ταξίδι στο αχανές
Είναι που δρόμους άλλους φανερώνεις

Είναι που κλείνεις τις
καταπακτές
και στο καινούριο θαύμα ξημερώνεις

Είναι που μες στο φέγγος σου αγρυπνώ
σα να πιστεύω πως
υπάρχω ακόμα

Είναι που σου χρωστώ πολύ ουρανό
Κι εγώ δεν έχω παρά λίγο χώμα

Ορεστης Αλεξακης

Μια καλημερα - Μ.Ζορμπαλα, Ν.Ζουδιαρης

Κάτι επικίνδυνα κομμάτια

Κάτι επικίνδυνα κομμάτια
χάος
είν' η ψυχή μου
που έκοψε με τα δόντια του
ο Θεός

άλλοι τα τριγυρίζουν πάνω σε σανίδια
τα δείχνουν
τα πουλάνε
τ' αγοράζουν

εγώ δεν τα πουλώ

οι άνθρωποι
τα κοιτάζουν
με ρωτάνε
άλλοι γελάνε
άλλοι προσπερνάνε

εγώ δεν τα πουλώ

Μίλτος Σαχτούρης

She and her darkness - Diary of Dreams

"forgive me" for "dying"...

Κενο

Με τη σφεντόνα διαίσθηση
ρίχνουμε θάνατο στη σωτηρία μας
εκ των ενδεχομένων.
Το κρίμα το σηκώνει ατάραχη η πείρα.
Τα περασμένα ψιχαλίζουν μέσα μας
τη μοχθηρία του φευγαλέου.

Καταιγίδα τώρα πέφτει πάνω μας
το απραγματοποίητο.
Λουζόμαστε με μελαγχολία
καθώς ξυπνάμε
στην ανελέητη κάψα της ανάγκης.

Κική Δημουλά

                               Τα δειλινα - Βικυ Μοσχολιου

(Κρυωνω... ... ... )

"Κρυωνω απο εγκαταλειψη" 

(Γιαννης Τολιας)

Πιάνο βυθού

Αυτές οι νότες
που σας στέλνω με την άνωση
δεν έχουν πια κανένα μουσικό ενδιαφέρον.
Απ’ τον καιρό του ναυαγίου
που αργά μας σώριασε τους δυo
ως κάτω στον βυθό
σαν βάρος έκπληκτο
το πιάνο του ολόφωτου υπερωκεανίου κι εγώ
έχουμε γίνει μάλλον μια διακόσμηση πυθμένος
μια υπόκωφη επίπλωση βυθού
ένα λουλούδι εξωτικό
ή ένα τεράστιο όστρακο
φωλιά ιπποκάμπων
διάδρομος ψαριών που όλο απορούν
μπρος στην ασπρόμαυρη αυτή μνήμη
του παπιγιόν των πλήκτρων του κολάρου.
Κι αν σε καμιά βαρκάδα σας
διακρίνετε στην ήρεμη επιφάνεια
τρεις πέντε δέκα φυσαλίδες
σαν ντο και σολ και μι
μη φανταστείτε μουσική
είναι λίγη σκουριά που όταν θυμάται
πιέζει κι ανεβαίνει.

Γι’ αυτό να μην ανησυχείτε.
το πιάνο μου κι εγώ
είμαστ’ εδώ πολύ καλά
εκπνέοντας ίσως πότε πότε νότες άσχετες
αλλά μες στην ασφάλεια πλήρους ναυαγίου
και ιδίως
μακριά επιτέλους
από κάθε προοπτική πνιγμού.

Γιάννης Βαρβέρης

Ζητατε να σας πω (Aττικ) - Vassilikos

Έκρυψες

Έκρυψες χαμηλώνοντας τα μάτια
Την απέραντη
Άνοιξη

Κλείστηκες
Σα μια βαριά σφιγμένη
Πόρτα

Θα γυμνωθούν τα δέντρα και θα πεθάνουν
Γέρνοντας επάνω στη λευκή σιωπή τους
Ο άνεμος θ’ αφήσει τα κόκαλά του στις πεδιάδες
Κ’ οι άγγελοι θ’ αναρριγήσουν στους ουρανούς
Χωρίς ούτ’ ένα κάρβουνο αναμμένο

Δίχως το βλέμμα μου
Πού θα χαράξεις το σχήμα σου
Σε ποια καρδιά θα ξαποστάσει η ομορφιά σου
Για να υπάρξεις

Η φτερούγα σου είμαι
Κι  είσαι
Η ασήκωτη
Πτήση μου

Γ. Θέμελης

Μακρινη αγαπη - Λ. Καλημερη

Saklımdasın

Among the people I'm walking
Some of them are tired, some of them are shabby, 

it bleeds in wound of patience

I miss you, I couldn't make peace with time
The lifetime is passing, I couldn't be satisfied with days.

I'm boundless
I hide you my dear! You have no idea
The years are gone by, the fire didn't go out
I'm burning my dear! You have no idea

I'm cold my dear! I'm in the middle of the fires
The heart's broken, the heart's pillage, it bleeds in wound of love
You drew all the bad years on my forehead
You made me a friend of the migrating birds.

Saklimsadin - Erdal Guney