ΕΞΙΤΗΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ (1999)

Μόνο εσύ που ήξερες
να με συμφιλιώνεις
εξοργιστικά απουσίαζες

Δεν άντεξα
το απόβραδο

παρέδωσα τα όπλα μου
Το χαρτί
ένα μολύβι
και τη διάτρητη ασπίδα της λύπης μου.

Γιαννης Τολιας

Θα σ' το πω μια βραδυά - Πενυ Ξενακη

Γιαννης  Τολιας

Χωρίς να σε βλέπω

Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω
χωρίς ν’ αγγίζω μια σκιά απ’ το βήμα σου
χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα’ θελες να μείνω;
Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις.
Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματα μου
όταν ανασκευάζω το χαμόγελο σου
όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό περίβλημα
μην με πιστεύεις – κι όμως σου λέω την αλήθεια.
Δεν την αντέχω αυτή τη μάταιη ελπίδα
να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη
μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ’ την αρχή.

Τίτος Πατρίκιος

Αν θυμηθεις πως σ' αγαπω - Γ. Καλατζης

Προταση

έχω
μια αρκουδίσια αγκαλιά
τη θέλεις;

μεγάλη και ζεστή
και χωρίς ίχνος μαύρου
το μαύρο κρύβεται
πίσω απ’ το πράσινο στα μάτια μου
κι είναι μόνο για μένα
για σένα φυλάω το βαθύ γαλάζιο
και ιδίως το κόκκινο

τι λες;
θα σου χαϊδεύω τα μαλλιά
τη λακουβίτσα στον λαιμό
την άλλη εκείνη στην παλάμη σου
θα σε χαϊδεύω με το χνώτο μου
χνώτο απαλό, μοναχικό
του δάσους
λιγάκι απελπισμένο

ααα …
κι ένα παραμύθι μαγικό
ένα παραμύθι θα σου ψιθυρίζω
και βέβαια της αγάπης
γλυκά τα δυο μας για να κοιμηθούμε
σαν τα μικρά παιδιά
για πάντα.

Τόλης Νικηφορου

(από τη συλλογή: Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα, 2012 )

............................

"Ο ποιητής παρηγορεί την πονεμένη ανθρωπότητα" - Κόμης ντε Λωτρεαμόν-.

 "Πρώτα όμως τον εαυτό του από την οδύνη της ύπαρξης" - Τόλης Νικηφόρου  -.

Ολα τα θυμαμαι
 που σου χρωσταω
-κι ειναι τα παντα-
...
Τις δυό λεξεις που μου χρωστας
προσπαθω να ξεχασω.

Πρωτη μου αγαπη - Δημητρης Μητροπανος

Οι λεξεις φταινε

Οι λεξεις φταινε
μόνο οι λεξεις ειναι ένοχες
Δεν ειναι τα συμφωνα, οχι,
αυτά αγωνιουν  να ξεπηδησουν
απο γδαρμενες χορδες
και καταπικρες γλωσσες.
Τα φωνηεντα ειναι...
τα φωνηεντα, που ζωντανευουν
απ' τον κλεμμενο της ανασας αερα.
Το πιο βαθυ, το πιο σκληρο;
ενα ξεδιαντροπο  Αλφα.
Το Αλφα της απωλειας
που γραφεται με Αιμα.

Εχω μια αγαπη για σενα - Χαρις Αλεξιου

Μενεξεδενια τα βουνα - Β.Σαλεας, Μ.Θεοδωρακης

Δυό πληγες

Παλι θά 'ρθεις
Πανσεληνη νυχτα
Το φεγγος σου τρυπαει το στέρνο
Ας ήταν...
κι ο ληστής με τ' ασπρα ματια
να 'ρχότανε απόψε
καμαρωτος να ξεπεζεψει
απ' τον κιτρινο δισκο
σφυριζοντας μια πυρκαγια
κι υστερα
να κινησει παλι, αναποδα
κουβαλωντας το βαρος.


Αυτος ο Αυγουστος
θα 'χει δυό πληγες.

Μικρη μου Σεληνη - Τζενη Βανου

Ενοικος

Μα Εσύ ποιος είσαι; Ακούω τα βήματά σου
στους ήχους των βημάτων μου Ποιος είσαι;
Ακούω το βάθος της σιωπής σου ως ένα
πηγάδι σκοτεινό ή ανάσα δέντρου
Ακούω την ύπαρξή σου σαν αγνώστου
κι απόμακρου ουρανού την κατακρήμνιση
Κι όμως το ξέρω μ’ έχεις προσαρτήσει
Με κατοικείς είμαι το σπίτι σου έλα
να ζεσταθείς σου ανάβω την καρδιά μου

Δε θέλω ανταμοιβή δε σου γυρεύω
να μου φανερωθείς σου ανοίγω κιόλας
τη μυστική καταπακτή βαθιά μου
να κρύψεις μέσα εκεί τα αινίγματά σου
Δε σου ζητώ σημάδι παρουσίας
Δέχομαι τον πικρό καρπό της λήθης
Τη μοναξιά ‒ την ερημιά των κόσμων

Σωπαίνω μέσα σ’ όλες τις σιωπές σου

Θα ’μαι το κάστρο σου ως την έσχατη ώρα

Ορεστης Αλεξακης


Δεν εχω ματια - Γεωργια Νταγακη