Από την κοιλιά της μάνας μου
με ακολουθεί
η ανίατη αρρώστια
του θανάτου.
Ανόητα εμπιστεύθηκα
και μάταια,
κομπογιαννίτικα γιατρικά,
έρωτες θαυματοποιούς
και σακχαρόπηκτες
του κόσμου υποσχέσεις
για ενός λεπτού αθανασία.
Η ζωή δεν είναι
παρά ένα άχρηστο φαρμακείο
που πουλάει παρηγοριά
επί πιστώσει.
Λίλιαν Μπουράνη
Ζωη πόσα μου δινεις - Ομηρου απογονοι
Στον ουρανό τού τίποτα με ελάχιστα
Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή
την κατασκοπεύω μήπως καταλάβω
πώς κερδίζει πάντα αυτή
ενώ χάνουμε εμείς.
Πώς οι αξίες γεννιούνται
κι επιβάλλονται πάνω σ’ αυτό που πρώτο λιώνει:
το σώμα.
Πεθαίνω μες στο νου μου χωρίς ίχνος αρρώστιας
ζω χωρίς να χρειάζομαι ενθάρρυνση καμιά
ανασαίνω κι ας είμαι
σε κοντινή μακρινή απόσταση
απ’ ό,τι ζεστό αγγίζεται, φλογίζει…
Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς
θα εφεύρει η ζωή
ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης
και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας.
Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο∙
πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις
τα πετάω.
Χώμα, αέρα, ρίζες κρατάω∙
να φεύγουν τα περιττά λέω
να μπω στον ουρανό τού τίποτα
με ελάχιστα.
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Ο λογος της σιωπης - Δ. Γαλανη, Κ. Βηττα
Δεν ανασαινει η αγωνια
κυνηγημενη κρυφτηκε
στου νου τη φυλλωσιά
ονειρευεται την κραυγη -του "ποτέ"-
και θυμαται τη σιωπη -του "πάντα"-
Μεθυσμενη, αλλόφρονη
η τρελλη σκια
ξεφυσαει φωτιες, πληγες
όσο να πεσουν τα φυλλα...
να πεσουν... να πεσουν...
να πεσουν μαραμενα...
ξερά... ...
"Τ' ονειρο καμε φυλαχτο..."
