...Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού. Και τ' όνομά της είναι ένα θαυμαστικό. Δε θυμάμαι το πρώτο αντίκρισμά της. [...] Ξαπλωμένος στην αμμουδιά, εταξίδευα με τα καράβια που περνούσαν. Ένας κόσμος γεννιόταν γύρω μου. Οι αύρες μου άγγιζαν τα μαλλιά. Άστραφτε η μέρα στο πρόσωπό μου και στα χαλίκια. Όλα μου ήταν ευπρόσδεκτα: ο ήλιος, τα λευκά σύννεφα, η μακρινή βοή της. Αλλά η θάλασσα επειδή ήξερε, είχε αρχίσει το τραγούδι της, το τραγούδι της που δεσμεύει και παρηγορεί. [...]
Το τραγουδι της θαλασσας -- Σονια Θεοδωριδου
Και κάποια στιγμή, όταν τελειώνουν τα μάτια
και δεν έχεις πια πού να χτυπήσεις,
κοιτάς στον καθρέφτη.
Ανακαλύπτεις τότε για πρώτη φορά
την κόκκινη τρύπα στο μέτωπό σου,
το υγρό που ρέει και σου λούζει το πρόσωπο.
Πετάς το μαχαίρι απ’ το παράθυρο
κι αποφασίζεις να μη μιλήσεις ξανά
με τετράγωνες λέξεις.
Αγκαλιάζεις τρυφερά την αγωνία σου.
Κοιμάσαι μαζί της.
Σταύρου Ζαφειρίου : … και να μπλοφάρουμε στο όνειρο(1984)
«Τι ξέρεις από πάθη και αλλοιώσεις συναισθημάτων;»
ρωτάει η πολυμαθής θεωρία.
«Γνωρίζω πολλά», απαντά η μαθητευόμενη εμπειρία.
«Είδα συντροφικότητες
που αγνάντευαν το όνειρο από ψηλά
να παθαίνουνε έκθλιψη
και να βλέπει η μία την άλλη αφ' υψηλού.
Είδα εκτενή σ' αγαπάω
που βιάστηκαν να συναιρεθούν
και να γίνουν φειδωλά σ' αγαπώ.
Τσιγκουνιές που κάνουν τα αισθήματα
όταν τα παίρνει ο κατήφορος.
Είδα αλλοιώσεις συνήθειας
να διαβρώνουν το ερωτικό βλέμμα
κάνοντάς το ανέραστο βόλεμα.
Είδα τρανές υποσχέσεις
υποσχέσεις να μένουν
χωρίς να μπορούν να πετάξουν την πρόθεση
και να γίνουνε σχέσεις ουσίας.
Κι έμαθα απ' όλα αυτά, θεωρία,
πως τον τίτλο που σήμερα έχεις
τον χρωστάς σε πολλών εμπειριών τις πτωχεύσεις».
Παναγιώτη Αργυρόπουλου: Εκκωφαντική σιωπή (2004)
The look of love -- Diana Krall
Για το μοτοσυκλετιστή στο φανάρι
που μαρσάρει και ψάχνει γι' αντίπαλο
καταμεσής της λεωφόρου
Για τη μαθήτρια που καταχείμωνο,
έριξε το σακάκι στον ώμο
και προβάλλει τα στήθη της
απ’ το μάλλινο μπλουζάκι
Για το σέντερ-φορ που σκοράρει
χωρίς να τον νοιάζει
η οδύνη του τερματοφύλακα
Για τη νέα που αυτοκτόνησε
και νεκρή την προσέξαν
-ίσως για τα όμορφα πόδια της
που γεμίζουν τη σελίδα της εφημερίδας-
Για μένα
που σπασμωδικά κινούμαι στην πόλη
και στα όμορφα πρόσωπα σε ψάχνω
Τραγουδάει βραχνά
ο τραγουδιστής των μπλουζ.
Σπυρος Λαζαριδης
Από τη συλλογή Λαίμαργο βλέμμα (1990)
Μidnight Blues -- Gary Moore
σ’ ένα δωμάτιο παλιό, μοναχικό
σ’ ένα δωμάτιο γκρίζο
να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο
και το κόκκινο
να μου διαβάζεις ήχους, μουσικές
να μου διαβάζεις ποιήματα
στο μισοσκόταδο τα μάτια σου να λάμπουν
να κελαρύζει, να μοσκοβολάει η φωνή σου
να πλημμυρίζει το δωμάτιο λέξεις μυστικές
που αχνίζουν και θαμπώνουν τα παγωμένα τζάμια
στα χείλη σου να ανθίζει
ένα χαμόγελο κρυφό
όπως πετούμενο που ξαφνικά φτερούγισε
σε ερειπωμένο σπίτι
ή ο ξενιτεμένος που επιτέλους γύρισε
στη μία και μοναδική πατρίδα του
να μου διαβάζεις ποιήματα
και να μ’ αγγίζεις με το φως
με κείνο το αχνό λησμονημένο όνειρο.
Τολης Νικηφορου
Πριν τη ...θυελλα
