Παντοτε ενοιωθαν οι λεξεις μου αδυναμες μπροστα σου
δυο συμφωνα τρια φωνηεντα ανυποτακτα
στριμωχνονταν να σου φωναζουν
συρθηκε ο ψιθυρος στον ηχο απ’ τα βηματα
και πνιγηκε …μαζι μου

Δυο μερες μονο - Δημητρα Γαλανη

οι λέξεις

γκρεμίζονται οι λέξεις όταν δεν τις ακούς
ανταμώνουν το έδαφος
κρούση οδυνηρή σαν κραυγή
και τότε σπάνε
κομματιάζονται και δακρύζουν
οι λέξεις

Silena 10/6/2011

Κι οταν σου πουν να με πυροβολησεις
χτυπα με αλλου, μη σημαδεψεις την καρδια μου.
Καπου βαθεια της ζει το παιδικο σου προσωπο
δε θα ' θελα να το λαβωσεις.

Τ. Λειβαδιτης

Συγνώμη

Ονειρεύτηκα τα πανηγύρια που ήμουνα παιδί.
Ονειρεύτηκα δυο μεγάλα μάτια.
Ονειρεύτηκα αυτήν με την πλεξούδα.
Ονειρεύτηκα μια ελιά που δε πουλιέται
και λίγα γρόσια
Ονειρεύτηκα τ' απόρθητα τείχη της ιστορίας σου και το μύρο της αμυγδαλιάς
που τον καημό ανάβει
στις νύχτες τις ατελείωτες.
Ονειρεύτηκα τους δικούς μου
της αδελφής το μπράτσο που μ' αγκάλιαζε μετάλλιο ανδρείας.
Ονειρεύτηκα μια νύχτα καλοκαιρινή
κι ένα καλάθι σύκα.
Ονειρεύτηκα πολλά
πολλά ονειρεύτηκα
γι' αυτό συγχώρεσέ με.


Μαχμουτ Νταρουίς

Η λάμψη της ήττας

‎''Όλες τις μάχες τις έχασα
όλες μου οι αγάπες χάθηκαν
όλες οι φλόγες πρόδωσαν τα φτερά μου
παρηγοριά δεν είναι
ούτε και η κόλαση.
Μόνο ένα βλέμμα απέμεινε
αλλά κι αυτό δε γνωρίζει πια
πώς να παλέψει με τη λογική του.
Κι εγώ μες στο δικό της φως
δεν ξέρω πώς ν’ αντέξω
τέτοια αγωνία...''
Αλέξης Σταυράτης (06/09/96, τώ καιρώ εκείνω...)

Είναι ώρες μικρές,
που η σιωπή βαστά στα δυο της χέρια
τον ίσκιο μου.
Λυγίζουν τότε οι ουρανοί
και περιμένουν να γίνει το θαύμα
...Να τους προστάξω!
Δειλιάζει ο ήλιος εκείνες τις ώρες.
Μια μικρή αχτίδα
χτυπά την πόρτα μου
Ζητιάνα.
Αρνούμαι να της ανοίξω.

Όταν πεθαίνω
δεν θέλω να με ενοχλεί κανείς.

 

KΑΛΥΨΩ ΔΙΑΚΙΔΗ

Mη με σταματας

"Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.
Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
...Ονειρεύομαι ελευθερία.
Μέσα απ' του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν' αποκαταστήσουμε
του Σύμπαντος την Αρμονία.
Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ' τα σχολεία
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.
Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοχτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν' αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ' ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον Ερωτά στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ' την αρχή.
Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ. "
ΓΩΓΟΥ Κ.

Το τελευταιο ταξιδι

......
να μου λικνιζεις την αιωνια θλιψη μου καραβι
διχως να ξερω που με πας και διχως να γυρισω.
                                                 Κ. Καρυωτακης